ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 24

บทที่ 24 อย่ามาลวนลามกับพี่

ลู่ปู้หนาน ได้ซ่อนใบหน้าที่อวบอิ่มของเธอภายใต้ผมดำสลวย เพื่อเป็นการปิดบังซ่อนเร้นความเขินอายของเธอ

คำพูดที่ผมได้ชมเธอไปนั้น ทำเอาลู่ปู้หนาน หนีบขาของเธอจนแน่น ดูจากท่าทางของเธอ ผมรู้ว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นมากแค่ไหน

ดังนั้นผมจึงยื่นมือไปลูบที่ผมของเธอเบา ๆ ถ้าหากต้องใช้สุภาษิตคำว่างดงามสดใสไร้มลทินผมคงขอเลือกใช้คำนี้กับเธอ เพราะคงไม่มีใครที่จะเหมาะสมไปมากกว่าเธอ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอ ไม่ว่าจะเป็นความคิดเธอ เหมือนกับเพชรเม็ดงามเม็ดที่ไร้มลทินเม็ดหนึ่งเลย

ผมดูออกอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังปิดตาจี๋ ขนตายาวงอนนั้นได้เคลื่อนไหว เหมือนกับความรู้สึกที่ตื่นเต้นของปู้หนาน บวกกับสิ่งที่เธอได้รอคอยในตอนนี้

หลังจากนั้นผมก็ไม่รอช้าที่จะประทับริมฝีปากของผม ลงบนปากอวบอิ่มอมชมพูของเธอ ลมหายใจเธอเร่าร้อนอย่างเห็นได้ชัด และตัวเธอก็ได้สั่นเล็กน้อย ความรู้สึกตื่นเต้นที่เหมือนคลื่นทะเลของเธอ ผมก็สัมผัสและรับรู้ได้

และเพื่อไม่ให้เป็นการเลยเถิดมากกว่านี้ ผมก็ได้ถอนจุมพิตจากปากของเธอ

“ขอโทษด้วยครับ คุณสวยมากจริง ๆ ผมเลยอดใจไม่ไหว ขอโทษอีกครั้งครับ”

ลู่ปู้หนาน ก็ได้ลืมตาขึ้น แววตาของเธอนั้นไม่ได้เป็นประกายเหมือนกับตอนแรก แต่แววตาของเธอตอนนี้ดูเลือนรางเหมือนกับพลุ หรือคนที่กำลังลุ่มหลงอยู่กับอะไรบางสิ่ง

“ไม่...ไม่เป็นไรเลย คือฉะ...ฉันก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน.........”

ลู่ปู้หนาน พูดด้วยความเขินอาย ก้มหน้าและเอามือทั้งสองข้างถูบนเสื้อของเธอ และผมก็ได้มองผ่านช่องว่างที่ผมของเธอไปนั้น ก็ได้เห็นใบหน้าที่แดงฉ่าของเธอ บนหน้านั้นเต็มไปด้วยความอายและความหวาน และความรู้สึกภูมิใจเหมือนโจรที่ขโมยของได้สำเร็จ

และเห็นได้ชัดว่าความภูมิใจนี้คือการที่เธอแอบจูบกับแฟนของหยู่ถิงพี่สาวของเธอ

และผมก็ไม่ได้เต๊าะเธอไปมากกว่านี้ ผมได้สอนเธอขับรถต่อ และลู่ปู้หนาน ก็ไม่ได้เกร็งอีก เธอขับรถได้ผ่อนคลายมากกว่าตอนแรก

ผมเชื่อว่า ผมในตอนนี้ก็คือรถในสายตาเธอเมื่อก่อน เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้น และเมื่อเธอได้ทำความรู้จักกับผมมากกว่านี้เธอจะรู้ว่า ผมก็คือรถคันนี้ และเธอไม่ได้เข้มแข็งขึ้นเพราะการโน้มนำของผม

หลังจากที่หัดรถกันเสร็จแล้ว ผมก็เตรียมไปกินอาหารค่ำกับลู่ปู้หนาน แต่เธอก็ได้ปฏิเสธไปด้วยความนุ่มนวลและเกรงใจ เพราะคืนนี้พ่อแม่ของเธอนั้นกลับมารับประทานอาหารที่บ้าน พ่อแม่ลูกต้องกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เธอคงไปกับผมไม่ได้

ตอนที่ผมขับมาได้ครึ่งทางนั้น ก็มีสายเข้ามาจากเจีจางหงหวู่ เธออยากพบผม

ผมเลยรีบขับตรงไปคาราโอเกะดี้เล่สิงซิงและได้เจอกับเจอกับใบหน้าที่คุ้นเคยได้ลงจากรถมาเซราติสีแดง

วันนี้พี่แต่งตัวสวยมาก ชุดเสื้อกุดสีขาวที่รัดพอดีกับสัดส่วนของเธอ มันทำให้เอวของพี่ดูขอดสวย และกระโปรงสีขาวเหมือนหางปลาของพี่ ทำให้เห็นช่วงบั้นท้ายชัดเจนมากโดยเฉพาะเสื้อครึ่งสีดำที่อยู่ใกล้กับร่างกาย-เสื้อเจาะแบบฝังไหมดูรวมๆแล้วเต็มไปด้วยสิ่งล่อไอเข้ เอ้ย ล่อใจที่ดี!

ผมนั้นเอาแต่จ้องพี่ ส่วนพี่จางหงหวู่ก็จ้องมาที่รถผม

“รถไม่เลว เหมาะกับเธอดี ดูพาล โหด แต่ไม่เหมาะกับสาวไฮโซยุคนี้หรอกนะพวกหล่อนน่าจะชอบหน้าตัวเมียแบบโอปป้าเกาหลีพวกนั้นมากกว่า”

ระหว่างที่เดินไป พี่ก็ติชมไป

“แต่เธอเลือกได้ถูกทางแล้วล่ะ เธอไม่จำเป็นจะต้องไปเปลี่ยนตัวเองเอาใจพวกเธอ เพราะนั่นเหมือนกับพวกขายเนื้อเกรดต่ำเค้าทำกัน เธอต่างหากต้องเป็นฝ่ายพวกนั้นมาเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอ ต้องทนและรับตัวตนของเธอได้”

สิ่งที่พี่ได้พูดมาทั้งหมดนั้น ผมก็ได้รับฟังแล้วนำไปใช้ตลอด เพราะนี่ล้วนมาจากประสบการณ์โดยตรงของพี่เขาล่ะ