ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 24

บทที่ 24 อย่ามาลวนลามกับพี่

ลู่ปู้หนาน ได้ซ่อนใบหน้าที่อวบอิ่มของเธอภายใต้ผมดำสลวย เพื่อเป็นการปิดบังซ่อนเร้นความเขินอายของเธอ

คำพูดที่ผมได้ชมเธอไปนั้น ทำเอาลู่ปู้หนาน หนีบขาของเธอจนแน่น ดูจากท่าทางของเธอ ผมรู้ว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นมากแค่ไหน

ดังนั้นผมจึงยื่นมือไปลูบที่ผมของเธอเบา ๆ ถ้าหากต้องใช้สุภาษิตคำว่างดงามสดใสไร้มลทินผมคงขอเลือกใช้คำนี้กับเธอ เพราะคงไม่มีใครที่จะเหมาะสมไปมากกว่าเธอ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอ ไม่ว่าจะเป็นความคิดเธอ เหมือนกับเพชรเม็ดงามเม็ดที่ไร้มลทินเม็ดหนึ่งเลย

ผมดูออกอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังปิดตาจี๋ ขนตายาวงอนนั้นได้เคลื่อนไหว เหมือนกับความรู้สึกที่ตื่นเต้นของปู้หนาน บวกกับสิ่งที่เธอได้รอคอยในตอนนี้

หลังจากนั้นผมก็ไม่รอช้าที่จะประทับริมฝีปากของผม ลงบนปากอวบอิ่มอมชมพูของเธอ ลมหายใจเธอเร่าร้อนอย่างเห็นได้ชัด และตัวเธอก็ได้สั่นเล็กน้อย ความรู้สึกตื่นเต้นที่เหมือนคลื่นทะเลของเธอ ผมก็สัมผัสและรับรู้ได้

และเพื่อไม่ให้เป็นการเลยเถิดมากกว่านี้ ผมก็ได้ถอนจุมพิตจากปากของเธอ

“ขอโทษด้วยครับ คุณสวยมากจริง ๆ ผมเลยอดใจไม่ไหว ขอโทษอีกครั้งครับ”

ลู่ปู้หนาน ก็ได้ลืมตาขึ้น แววตาของเธอนั้นไม่ได้เป็นประกายเหมือนกับตอนแรก แต่แววตาของเธอตอนนี้ดูเลือนรางเหมือนกับพลุ หรือคนที่กำลังลุ่มหลงอยู่กับอะไรบางสิ่ง

“ไม่...ไม่เป็นไรเลย คือฉะ...ฉันก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน.........”

ลู่ปู้หนาน พูดด้วยความเขินอาย ก้มหน้าและเอามือทั้งสองข้างถูบนเสื้อของเธอ และผมก็ได้มองผ่านช่องว่างที่ผมของเธอไปนั้น ก็ได้เห็นใบหน้าที่แดงฉ่าของเธอ บนหน้านั้นเต็มไปด้วยความอายและความหวาน และความรู้สึกภูมิใจเหมือนโจรที่ขโมยของได้สำเร็จ

และเห็นได้ชัดว่าความภูมิใจนี้คือการที่เธอแอบจูบกับแฟนของหยู่ถิงพี่สาวของเธอ

และผมก็ไม่ได้เต๊าะเธอไปมากกว่านี้ ผมได้สอนเธอขับรถต่อ และลู่ปู้หนาน ก็ไม่ได้เกร็งอีก เธอขับรถได้ผ่อนคลายมากกว่าตอนแรก

ผมเชื่อว่า ผมในตอนนี้ก็คือรถในสายตาเธอเมื่อก่อน เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้น และเมื่อเธอได้ทำความรู้จักกับผมมากกว่านี้เธอจะรู้ว่า ผมก็คือรถคันนี้ และเธอไม่ได้เข้มแข็งขึ้นเพราะการโน้มนำของผม

หลังจากที่หัดรถกันเสร็จแล้ว ผมก็เตรียมไปกินอาหารค่ำกับลู่ปู้หนาน แต่เธอก็ได้ปฏิเสธไปด้วยความนุ่มนวลและเกรงใจ เพราะคืนนี้พ่อแม่ของเธอนั้นกลับมารับประทานอาหารที่บ้าน พ่อแม่ลูกต้องกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เธอคงไปกับผมไม่ได้

ตอนที่ผมขับมาได้ครึ่งทางนั้น ก็มีสายเข้ามาจากเจีจางหงหวู่ เธออยากพบผม

ผมเลยรีบขับตรงไปคาราโอเกะดี้เล่สิงซิงและได้เจอกับเจอกับใบหน้าที่คุ้นเคยได้ลงจากรถมาเซราติสีแดง

วันนี้พี่แต่งตัวสวยมาก ชุดเสื้อกุดสีขาวที่รัดพอดีกับสัดส่วนของเธอ มันทำให้เอวของพี่ดูขอดสวย และกระโปรงสีขาวเหมือนหางปลาของพี่ ทำให้เห็นช่วงบั้นท้ายชัดเจนมากโดยเฉพาะเสื้อครึ่งสีดำที่อยู่ใกล้กับร่างกาย-เสื้อเจาะแบบฝังไหมดูรวมๆแล้วเต็มไปด้วยสิ่งล่อไอเข้ เอ้ย ล่อใจที่ดี!

ผมนั้นเอาแต่จ้องพี่ ส่วนพี่จางหงหวู่ก็จ้องมาที่รถผม

“รถไม่เลว เหมาะกับเธอดี ดูพาล โหด แต่ไม่เหมาะกับสาวไฮโซยุคนี้หรอกนะพวกหล่อนน่าจะชอบหน้าตัวเมียแบบโอปป้าเกาหลีพวกนั้นมากกว่า”

ระหว่างที่เดินไป พี่ก็ติชมไป

“แต่เธอเลือกได้ถูกทางแล้วล่ะ เธอไม่จำเป็นจะต้องไปเปลี่ยนตัวเองเอาใจพวกเธอ เพราะนั่นเหมือนกับพวกขายเนื้อเกรดต่ำเค้าทำกัน เธอต่างหากต้องเป็นฝ่ายพวกนั้นมาเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอ ต้องทนและรับตัวตนของเธอได้”

สิ่งที่พี่ได้พูดมาทั้งหมดนั้น ผมก็ได้รับฟังแล้วนำไปใช้ตลอด เพราะนี่ล้วนมาจากประสบการณ์โดยตรงของพี่เขาล่ะ

“ปากของเธอมันจะพาเสียเปรียบรู้ไหม แน่นอนว่าคำพูดหวาน คำพูดซึ้งๆสาวน้อยสาวใหญ่ที่ไหนบ้างไม่ชอบ แต่....อาหารจานนี้รสชาติมันก็ไม่ได้พิเศษอะไร อาหารที่ทำบนเตาไฟฟ้ารสชาติจะไปสู้อาหารที่ทำบนเตาฟืนได้ยังไงล่ะ ไม่ดีใช่มั้ยล่ะ เพราะงี้อาหารที่ฉันผัดมันไม่ได้หอม และแน่นอนว่า เชฟที่ร้านอาหารทำได้อร่อยกว่านี้เยอะ”

"พี่ งั้นต่อไปผมขอมาอยู่กับพี่ได้ไหม ผมจะได้กินอาหารที่พี่ทำทุกวัน เหมือนผมจะติดรสฝีมือพี่เข้าแล้วล่ะ ไม่ได้ประจบนะ ผมพูดจากใจจริง ๆ

จางหงหวู่ยิ้มอย่างพราวเสน่ห์ ยิ้มจนคิ้วติดกัน "งั้นตอนอายุไม่ถึงสี่สิบก็ต้องเตรียมหายาบำรุงแล้วล่ะ เพราะถึงตอนนี้ฉันของรีดเธอจนแห้งแน่”

"ผมยินยอมผมยินยอมที่จะพลีกายให้พี่ นอกจากพี่แล้วผมก็ไม่อยากนอนกับหญิงยื่น ไม่งั้นให้เชือดให้เป็ดกินเลย!”

“ไสหัวไปให้พ้น อย่าคิดจะมายวนยามกับพี่!”

แน่นอนว่าพี่ไม่ได้คิดมากกับคำพูดล้อเล่นจากผม หลังจากที่ดุใส่ พี่ก็กลับมายิ้มและพูดปกติเหมือนเดิม

“ถึงคราวที่เธอต้องย้ายบ้านอย่างจริงจังแล้วล่ะ ฉันมีห้องว่างห้องนึง นาน ๆถึงจะไปพักที่นั่น เธอก็ย้ายไปพักที่นั่นก่อน แบบนี้จะได้หนีจากหยู่ถิงได้ ไกล ๆ”

"พูดถึงหยาวเซียว นายจะทำอะไรกับเธอก็ได้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ และเธอต้องจำไว้ให้ขึ้นใจอย่างหนึ่งว่า เธอยอมเค้าเพราะไม่ใช่ต้องการสนองความต้องการของเธอเอง แต่เป็นเพราะนายอยากลิ้มรสความงามจากเธอ ไม่ใช่แค่หยาวเซียวนะ ฉันหมายถึงผู้หญิงทุก ๆคน รวมถึงฉันเอง

พูดถึงในองค์กรเราแล้ว นายน่ะเปรียบเสมือนราชา และนางสนมแบบฉันก็แค่คนที่นายนั้นเมตตา”

ผมพยักหน้ารับ เพราะเข้าใจเจตนาของพี่ “พี่วางใจได้เลย ผมจะไม่ยอมเลื่อนยศให้พวกนั้นขึ้นมาเป็นฮองเฮาอย่างแน่นอน ก็เหมือนกับหยู่ถิงในตอนนี้ แต่ว่า ผมมีพี่ พี่คอยนำผมอยู่ข้างหน้าเสมอ และผมก็ไม่สามารถเป็นราชาไปได้ตลอด และถ้าในวันที่พี่นั้นได้แก่ตัวไป พี่ก็ยังเป็นพี่คนดีของผม”

จู่ ๆ พี่จางหงหวู่ก็จ้องผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และยากที่ผมจะหยั่งรู้ถึงความรู้สึกนึกคิดของพี่ แต่ทว่า......มันเหมือนกับมีขาเรียวสวยที่อยู่ภายใต้ถุงน่องที่ขาดเป็นรู วางลงบนท่อนล่างของผมอย่างนุ่มนวล