ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 2

บทที่ 2 เขาอยากนอนกับฉัน

แม้ว่าขาของเธอจะสวยงาม แต่ฉันก็ยังรู้สึกถึงความอัปยศ

เพียงแค่ นึกถึงหยาวเซียว พลางมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ฉันต้องทน แล้วก็ต้องยอม

ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อคลานไปตรงหน้าเธอ จากนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้น จากนั้นฉันก็อยู่ใกล้พอที่จะชื่นชมขาคู่นั้น

ขาขาวจริง ๆ อีกทั้งบนขายังไม่มีริ้วรอยอะไรเลย เหมือนกันหยกยังไงอย่างงั้นเลย อีกทั้งยังดูชุ่มชื่นอีกด้วย ตอนนี้ฉันก็อยู่ใกล้กับเธอมาก และยังได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ มาจากขาเธอด้วย คิดไม่ถึงเลยว่า ขาจะมีกลิ่นหอมขนาดนี้

“ นายมัวงงอะไรอยู่ ? ”

ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นมา ทำให้ฉันตื่นจากการเพ้อฝัน และนั้นก็ทำให้ฉันเริ่มเคอะเขิน

“ ขอ ขอโทษครับ ขาคุณสวยมาก แล้วก็ยังหอมอีกด้วย ดังนั้นผมเลยเคลิ้มไปหน่อย…… ”

ฉันเริ่มรู้สึกอาย แม้แค่ขาข้างเดียวยังทำให้เคลิ้มได้ขนาดนี้ หน้าก็เริ่มรู้สึกร้อนผ่าว

ฉันคิดว่าเธอจะโกรธเสียอีก แต่พอพูดจบ เธอก็หัวเราะคิกคัก อย่างสบายใจ

ทันใดนั้น สายตาเธอก็จ้องมาที่ฉัน ฉันตกใจจนรีบก้มหน้าลง

แต่ระหว่างนั้น ขาที่สวมใส่ถุงน่องสีดำก็ช้อนถึงมาที่คางของฉัน

แล้วเธอก็ถามฉัน “ ขาของฉันสวย แล้วหน้าอกของฉันสวยหรือเปล่า ? ”

“ ขอโทษ เมื่อกี้ผมอดใจไม่ไหวไปหน่อย ต่อไปจะไม่ดูแล้ว ”

ฉันกลัวว่าจะไปทำให้เธอโกรธ จึงรีบขอโทษออกไป แต่คิดไม่ถึงว่า เธอจะหัวเราะอีกแล้ว และยังหัวเราะอย่างมีความสุขกว่าเมื่อกี้อีก จนฉันต้องมองขึ้นไปบนเตียง

หลังจากหัวเราะจนสะใจแล้ว เธอก็เอามือปิดแก้มไว้แล้วนั่งยืดตัวขึ้น เธอหัวเราะจนหน้าแดงก่ำ แต่ว่าก็ยิ่งทำให้ดูสวยมากยิ่งขึ้นไปอีก

จากนั้นเธอก็ยืนขึ้น สวมรองเท้า แล้วเดินไปด้านหลังของฉัน

“ นายนี่ใสซื่อน่ารักดีจริง ๆ !”

เสียงที่ฟังดูเป็นธรรมชาติของเธอดังมาจากด้านหลัง หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกว่าเชือกที่ถูกรัดจนแน่นด้านหลังถูกคลายออก

“ นายใส่เสื้อผ้าได้แล้ว ”

ฉันก็ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไร แต่ฉันก็เพียงแค่ทำตามคำสั่งของเธอ ถอดเสื้อหนังออกแล้วสวมใส่เสื้อผ้าของตัวเอง

หลังจากนั้น ฉันก็เห็นเธอเปิดกระเป๋าหรูหราที่เธอถือมาด้วย แล้วดึงสมุดเล่มเล็ก ๆ ยาว ๆ ออกมา พลางใช้ปากกาเขียนอะไรสักอย่างลงไปด้วยความรวดเร็ว

สักแป๊บหนึ่ง เธอก็เขียนเสร็จ แล้วฉีกมันออก พลางยื่นมาให้ฉัน

ฉันรับมันมาดู ที่แท้ก็คือเช็คเงินสด และเมื่อนับจำนวนเลขศูนย์ มันคือเงินสามหมื่น สามหมื่นพอดี!

“ คุณเขียนตัวเลขผิดหรือเปล่า เหมือนกับว่าจะเขียนศูนย์เกินไปหลายตัวเลย…… ”

เธอหัวเราะอีกแล้ว แต่ยิ่งหัวเราะยิ่งสวย พอยิ่งสวยฉันก็ยิ่งไม่กล้ามอง หน้าเริ่มร้อนผ่าวอีกแล้ว เธอช่างสวยจริง ๆ

“ เพราะคำพูดของนายไง ฉันไม่ได้เขียนผิดหรอก สามหมื่นนั้นแหละ ให้นาย แต่เอาเบอร์โทรศัพท์ของนายมาให้ฉันด้วย ”

ฉันงงไปหมด ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ก็ได้เงินสามหมื่นแล้ว เงินนี่ได้มาง่ายเกินไปหรือเปล่า!

ฉันรับกระดาษและปากกามา แล้วก็เขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองลงไปแล้วส่งคืนให้เธอ จากนั้นเธอก็เก็บมันไว้กระเป๋าใน

ทันใดนั้น เธอก็ยกมือสีขาวเนียนของเธอ มายกคางกันขึ้นเบา ๆ ราวกับว่ากำลังลวนลามฉันอยู่

สายตาเซ็กซี่คู่นั้น ทำให้ฉันรู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่สุข สายตาก็ไม่กล้ามองเธอ จึงรีบหลับตาลง

“ ลืมตาของนายขึ้น แล้วดูว่าฉันสวยหรือเปล่า ”

คำพูดของจางหงหวู่ ทำให้ฉันรู้สึกโกรธ และเดินออกไป

ในขณะที่ฉันเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงตบดังมาจากด้านหลัง

ทันใดนั้น ก็มีคนสี่คนจากด้านนอกพุ่งเข้ามา เข้ามาก็ไม่ได้พูดอะไร รีบเข้ามารุมชกต่อยฉัน

ตอนแรกฉันยังพอต่อสู้กลับไปได้อยู่ แต่ทว่าพวกเขาตัวใหญ่และแรงเยอะ บวกกับจำนวนคนที่เยอะกว่า จึงจับฉันไว้ได้

หลังจากชกต่อยอยู่ประมาณห้าหกนาที จางหงหวู่ก็ทำท่าทางให้พวกเขาหยุด พวกเขาเพียงแค่ยิ้มแล้วหยุดตามคำสั่ง

จางหงหวู่คุกเข่าลง พลางหยิบเช็คเงินสดสามหมื่นบาทออกไปจากกระเป๋าฉัน

เมื่อเห็นตัวเลขบนเช็ค สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ “ นายเพียงแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น ไม่ใช่ฉันให้นายมาออกคำสั่ง ทุกคนย่อมต้องรู้จักตัวเองดี ถ้าอยากทำนายก็ต้องทำตามกฎของฉัน ถ้าไม่อยากทำ……ฉันก็จะทำให้นายทำตามกฎของฉัน ”

จางหงหวู่สวยมาก และยั่วยวนมากเช่นกัน แต่ทว่าตอนนี้ใบหน้าที่สวยงามของเธอในสายตาฉัน ช่างดูชั่วร้ายมาก

แต่ว่า จากมุมที่นอนราบบนพื้น ทำให้ฉันมองเห็นขาอ่อนภายใต้กระโปรงของเธอ และเห็นสิ่งที่ลึกไปกว่านั้นด้วยอย่างเลือนราง และสิ่งนั้น ก็ทำให้ฉันจิตใจฮึกเหิม และด้วยสัญชาตญาณของฉันก็อยากจะผลักเธอให้ล้มลง

ท่าทางนั้น ทำให้ฉันรู้สึกเขินอาย ราวกับไม่สามารถรับมือกับความตื่นตาตื่นใจนี้ได้

จางหงหวู่หัวเราะเบา ๆ “ ฝีมือแค่นี้ ยังจะมาเพ้อฝันอยากจะนอนกับฉันเหรอ ? ”

ความเขินอายของฉันเริ่มเปลี่ยนเป็นความโมโห “​ จางหงหวู่ ผมนอนกับคุณได้แน่นอน ดุเดือดจนคุณต้องร้องขอความกรุณาเลยแหละ !!! ”

“ จุ๊ จุ๊ จุ๊ ช่างเป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ดีจริง ๆ คนอื่นรอจะนอนกับฉันตั้งเยอะแยะ งั้นก็ สู้ ๆ แล้วกันนะ! ”

จางหงหวู่ยกมือขึ้นมาตบหน้าฉันเบา ๆ หลังจากนั้นก็เก็บเช็คเงินสด พลางยืนขึ้นแล้วเดินออกไป ส่วนชายสี่คนก็เดินตามเธอออกไปเช่นกัน

“ ที่แท้ เขาก็อยากนอนกับฉัน ? ช่างเป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ…… ”

เสียงของจางหงหวู่ดังขึ้นจากทางเดินด้านนอกประตู พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ไม่สะทกสะท้านใด ๆ