ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 27

บทที่ 27 ใช้เท้าช่วยเธอแทนได้ปะล่ะ

หลังจากนั้นผมก็ได้กลับมายังออฟฟิศ ได้พูดกับจางหงหวู่ครู่ใหญ่ แต่ครั้งนี้ไม่ได้เกิดเรื่องแบบนั้นอีก

จนกระทั่งตอนเกือบเที่ยงคืน ผมถึงได้ขับรถกลับไปบ้าน

หลังจากกลับถึงบ้านก็ได้อาบน้ำเตรียมเข้านอน ก็เหมือนคืนทั่วไป วันรุ่งขึ้นตอนกินข้าวเช้า ผมก็ได้ตัดสินใจพูดกับหยาวเซียวเรื่องย้ายบ้าน

เธอดูหดหู่เล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่แน่ะนอนว่า สำหรับผมแล้วเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร

ไม่มีของให้ขนไปมากนัก ก็มีแค่ไอพวกเสื้อผ้ากับกระเป๋าเดินทางแค่นั้นเอง เมื่อผมเตรียมของเสร็จและลงไปชั้นล่าง ก็ได้เจอรถ ออดี้A8Lที่เพิ่งจะขับมาจอดหน้าที่พัก

“จะย้ายบ้านแล้วเหรอ?!”

หยู่ถิงได้สวมใส่ชุดที่สบาย ๆ ชุดกระโปรงตะขอยาวทำให้เธอดูเหมือนดอกบัวออกมาจากน้ำโดยเฉพาะผมที่คลุมบนบ่าของเธอนั้น ทำให้ลืมภาพของผู้หญิงที่แข็งแกร่งในอดีต

ฉันตอบแบบสบาย ๆ น้ำเสียงปกติ ไม่ได้เย็นชาและก็ไม่ได้โกรธอะไร และย้ายของเข้าไปในรถต่อ เธอเข้ามาช่วยผม แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธเธอ

หลังจากเก็บของเสร็จผมก็ขับรถออกไปโดยไม่ทักทาย หยู่ถิง แต่ เธอก็ยังขับรถตามหลังผมไป

หลังจากที่ผมไตร่ตรองไม่นานว่าผมคงพอกับการตุ๋นเธอแค่นี้ เพราะคนอารมณ์ฉุนเฉียวแบบหยู่ถิง ถ้าเกิดร้อนระเบิดขึ้นมา นั่นหมายถึงการขาดสัมพันธ์ ซึ่งนี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ผมต้องการ

บ้านที่ไม่ได้ใช้งานของพี่ตั้งอยู่ในพื้นที่วิลล่าริมแม่น้ำที่มีสามชั้น เกือบ 400 ตารางเมตร

มีครบทุกอย่างในห้อง และมันสะอาดมาก เห็นได้ชัดว่ามีคนมักเข้ามาทำความสะอาด

ไม่มีอะไรต้องทำมากมาย เนื่องจากมีหยู่ถิง คอยช่วยอาสาจัดให้ผม ไม่นานก็จัดเข้าที่เข้าทาง

หลังจากหยู่ถิงก็ได้นอนราบลงไปบนเตียงด้วยความเหนื่อย พร้อมกับตาโตมองมาที่ผม

ผมรู้ว่าเธอคาดหวังให้ผมพูดอะไรบางอย่างกับเธอ แต่การรู้ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะทำมัน ผมจึงหยิบกาต้มน้ำไฟฟ้าและไปที่ห้องครัว

ช่วงที่รอน้ำเดือด หยู่ถิงก็ได้เดินเข้ามาในครัว จากนั้นผมก็รู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นของเธอเกาะติดกับหลังของผม เธอกอดผมแน่น ถึงขั้นที่ผมรู้สึกได้ถึงภูเขาหิมะทั้งสองที่กำลังบีบและชมผม

"เฉินเฟิง นายอย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันขอโทษจริง ๆ"

ขอบอกเลยว่า ภูเขาหิมะทั้งสองลูกนั้นมีแรงดึงดูดผมมหาศาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่มันติดอยู่บนแผ่นหลังของผม มันทำให้ผมมีความรู้สึกขึ้นได้เลย

แต่ผมก็เตรียมที่จะแกะมือเธอออกจากตัวผม แต่เธอกลับรัดแน่นขึ้นไปอีก

“ นายเป็นผู้ชาย ทำไมถึงได้งอนและหวงตัวเหมือนผู้หญิงไปได้! ผู้ชายก็ต้องใจกว้างหน่อย นายให้อภัยฉันไม่ได้เหรอ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนั้น มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นเองเพราะฉันเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัทตระกูลเชียวนะ ถ้ามีใครบังเอิญมาเห็นฉันกับนายจูบกันกลางถนนเข้าก็ซวยแย่สิ แถมไหนที่นายยังสอดมือเข้ามาใต้กระโปรงฉันอีก มันเสี่ยงมากนะรู้ไหม.....”

หยู่ถิงได้พูดและอธิบายเหตุผลว่าทำไมเธอถึงโกรธและอธิบายว่าคำพูดที่เธอพูดในวันนั้นเป็นแค่ความกังวลชั่วขณะ โดยรวมแล้วสิ่งที่เธอพูดนั้นมีเพียงจุดเดียว เธอผิดไปแล้ว และเธอต้องการให้ผมยกโทษให้เธอ

ผมจึงหันหลังไป และสองมือได้ลูบที่บนใบหน้าของเธอ “หยู่ถิง นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่คุณดูถูกศักดิ์ศรีของผม แม้ว่าผมจะเป็นชายขายเนื้อ แต่คุณจงจำไว้ว่า ไอคนขายเนื้อคนนี้มันไม่เคยคิดจะหาผลประโยชน์จากคุณเลย แล้วตอนนี้ผมก็ได้เทความรู้สึกที่ดี ๆของผมให้กับคุณไปจนหมด และนอกจากนี้ผมเป็นหนี้บุญคุณเรื่องที่คุณช่วยพ่อผมไม่ต้องโดนตัดขาอีก เพราะฉะนั้นคุณอย่าบีบบังคับให้ผมคืนมันไปให้คุณเลย”

“ปกติแล้วฉันมักจะขู่คนอื่น ไม่เคยมีใครกล้าขู่ฉันฉันจะลองทำอะไร ... "

มองปากเล็ก ๆของหยู่ถิงที่กำลังบ่น ผมได้เชยคางของเธอด้วยมือเดียว "คุณพูดว่าอะไรนะ?"

หยู่ถิงขยิบตาทันทีและใบหน้าของเธอดูมีเสน่ห์ "ฉันบอกว่าฉันจะกินนาย กินเด็กขายเนื้อคนนี้!