ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 33

บทที่ 33 แต่ฉันก็ชอบคุณ

เอนเบาะลง นอนราบไปบนนั้น หลังจากนั้นผมก็หันข้างไปหาลู่ปู้หนาน และชื่นชมร่างบอบบางและสมบูรณ์แบบของเธอ

คอขาว อกอวบอิ่ม เอวคอด สองขาเรียวยาว สองเท้านุ่มนิ่ม... ความสวยของเธอนั้นไม่ได้น้อยไปกว่าพี่สาวหยู่ถิงเลย

“คุณไม่ต้องมองแล้ว ทำไมถึงยังกล้าจ้องกัน”

ลู่ปู้หนานถอนหายใจ และหยิบเสื้อยืดที่เปียกนั้นมาปิดที่หน้าอกอีกครั้ง

ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว คุณจะใส่แจ็คเก็ตผ้าฝ้ายตัวใหญ่อย่างไม่กลัวร้อน และปิดเอาไว้มิดชิดก็ได้

แต่ผมร้อนมาก ดังนั้นจึงถอดกางเกงออก และเหลือเพียงบ๊อกเซอร์หนึ่งตัว

ลู่ปู้หนานอายหนัก ยกสองมือขึ้นมาปิดตาพัลวัน และโวยวายให้ผมสวมกางเกง

“ผมว่ามันไม่ยุติธรรม ทำไมคุณถึงบอกให้ผมสวมกางเกงทั้งที่คุณยังเปลือยอกกัน”

เห็นได้ชัดจากความไม่สมเหตุสมผลนี้เลยว่า ลู่ปู้หนานไม่ใช่คู่มือของผม

เมื่อหยอกล้อเธอไปได้สักครู่ หลังจากนั้นผมก็หยิบบุหรี่และโทรศัพท์ออกมา ลงจากรถด้วยบ๊อกเซอร์ตัวเดียว เดินอยู่ข้างนอกจนบุหรี่หมดไปหนึ่งมวน ต้องบอกเลยว่าข้างนอกนั้นค่อนข้างหนาว ทั้งยังมีลมกลางคืนพัดมาอีกด้วย

ประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง ผมกลับมาที่รถ แต่ตอนนั้น ลู่ปู้หนานเหลือเพียงแค่เสื้อชั้นในและกางเกงชั้นในบนร่างเท่านั้น

แต่เดิมที่คิดจะเอ่ยแซ็วเธอ แต่ก็ล้มเลิกไป สาวน้อยคงร้อนไม่แพ้กัน

ผมบอกว่าเธอจะออกไปเดินข้างนอกก็ได้ แต่ห้ามหยุดเท้า ไม่อย่างนั้นจะถูกยุงกัด แต่เธอปฏิเสธ

บางทีอาจเพราะอาย หรือเพราะกลัวก็เป็นได้ ถึงได้ไม่ลงจากรถ ผมจึงไม่ได้บังคับเธอ

หันข้างไปชื่นชมร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม จนลู่ปู้หนานเริ่มนั่งไม่ติดที่

“ปู้หนาน คุณเคยเห็นร่างเปลือยของผู้ชายไหม”

“ห๊ะ คุณคิดจะทำอะไรกัน”

ลู่ปู้หนานตื่นตระหนก ราวกับกระต่ายตัวน้อยที่กำลังตื่นตูม ซ่อนตัวหลบอยู่ในมุมระหว่างประตูและเบาะนั่ง

“คุณคิดเยอะไปแล้ว หากผมอยากทำจริงๆ ในตอนนี้คุณคงทำได้แค่ร้องไห้เท่านั้น ที่ผมต้องการจะพูดก็คือ ความจริงแค่คุณจิตใจคุณสะอาด ไม่ว่าจะใส่หรือไม่ใส่อะไรทุกคนก็เหมือนกัน เหมือนเด็กทารก หากวันหนึ่งคุณอุ้มเด็กผู้ชาย โดยที่ทั้งร่างของเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย คุณจะเขินหรือไม่ แน่นอนว่าไม่ ตอนนี้ในสายตาของผมคุณก็เหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง...”

ผมพูดไปเสียมากมาย แต่ความจริงแล้วที่พูดไปนั้นมีจุดประสงค์เพียงหนึ่งเดียว นั่นก็เพื่อให้เธอผ่อนคลาย ผมถึงจะมีโอกาสในช่วงเวลาที่เธอสมยอม ทำอะไรกับเธอก็ได้

บอกได้เลยว่าคำพูดของผมนั้นได้ผล ลู่ปู้หนานเริ่มปล่อยวาง และไม่ได้ดูกระวนกระวายอีก จนสามารถชวนผมคุยได้ เมื่อพูดถึงครอบครัวของเธอ พูดถึงพี่สาวของเธอ จึงทำให้ผมเข้าใจหยู่ถิงขึ้นไปอีกขั้น และตั้งมั่นที่จะจับเธอยิ่งขึ้น

หลังจากที่คุยกันมาสักพัก เมื่อเห็นลู่ปู้หนานผ่อนคลายอย่างถึงที่สุด เหมือนว่าจะไม่มีท่าทีละล้าละลังอีก ผมจึงพูดเข้าประเด็น

“ปู้หนาน เมื่อก่อนผมรู้สึกว่าการชอบใครสักคนเป็นเรื่องที่ปกติ แต่มันไร้สาระมากที่จะชอบคนสองคนในเวลาเดียวกัน จนกระทั่งผมได้มาเจอคุณกับพี่สาวของคุณ ผมถึงได้รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ พี่สาวคุณมีเอกลักษณ์เฉพาะ คุณก็มีเสน่ห์ในแบบของคุณ ผมชอบพี่สาวของคุณมาก แต่ผมก็เริ่มรู้สึกชอบคุณมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกินจะห้ามได้ ผมจะทำอย่างไรดี”

“ห๊ะ”

ลู่ปู้หนานเอ่ยขึ้นมาอย่างยากลำบาก เห็นได้ชัดว่าเธอเขินเล็กน้อย