ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 53

บทที่ 53 ดูสิว่าฉันจะกล้าหรือไม่กล้า

สองพี่น้องเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน ฉันเตรียมอาหารเช้าให้พวกเธอในห้องครัว

หลังจากผ่านเรื่องยุ่งๆไปและทานอาหารเช้าเสร็จ ทั้งสองพี่น้องก็เช็ดปากให้เรียบร้อย จากนั้นก็พูดออกมาว่า “นายมันคนเลว” และจับมือคล้องแขนกันออกไป

ฮึ! ฉันอุตส่าห์พาพวกเธอกลับมาด้วยความยากลำบาก ตอนเช้ายังต้องมาปรนนิบัติพัดวีให้พวกเธอดื่มน้ำทานข้าว แล้วยังมาโทษฉันว่าคนเลวอีกหรือ?!

ฉันยืนอยู่ตรงหน้าประตูมองสองพี่น้องที่จูงมือกันออกไป

ลู่ปู้หนานพูดว่า “พี่คะ วันหลังหนูจะไม่ติดต่อกับเขาแล้ว เราเป็นเป็นพี่น้องกันนี่นา”

หยู่ถิงบอก “อืม พี่ก็จะไม่ติดต่อกับเขาแล้วเหมือนกัน คนลามก ไม่เห็นมีดีอะไร อย่าให้เขามาทำให้ความสัมพันธ์ของเราสองพี่น้องต้องผิดใจกันดีกว่า ผู้ชายก็เหมือนเสื้อผ้า พี่น้องเหมือนมือเท้า ยัดเขาใส่ตู้เสื้อผ้าไปซะ!”

“โอเค!”

ทั้งสองพี่น้องขับรถออกไปอย่างมีความสุข ไม่มองแม้กระทั่งฉันที่เดินมาส่งขึ้นรถ

นี่ถือว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าจริงๆ

หลังจากกลับมาที่ห้อง ฉันก็จัดการเก็บของ พอเตรียมจะออกไปข้างนอกก็มีข้อความส่งมาทางโทรศัพท์ และคนที่ส่งข้อความคือลู่ปู้หนาน

“พี่เฟิง ฉันแค่โกหกพี่ฉันเท่านั้น พี่ไม่ต้องคิดจริงจัง!”

ฉันไม่ได้ตอบกลับไป และวางโทรศัพท์ไว้ในรถ

ตอนที่สตาร์ทรถเตรียมจะขับออกไป เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรศัพท์มาก็คือหยู่ถิง

“ว่าไง ไม่ใช่ว่ายัดฉันใส่ตู้เสื้อผ้าไปแล้วหรือ? ตอนนี้ฉันกำลังออกไปหาจางหงหวู่ ดูซิว่าวันนี้เธอจะกินฉันอย่างไร”

“อ๊ะ นายอย่าเพิ่งโมโหสิ ฉันแค่พูดกับปู้หนานไปงั้นแหละ!”

หยู่ถิงพยายามพูดแก้ตัวในสาย จากนั้นก็พูดเปลี่ยนเรื่อง

“เฟิง ขอบใจนายมากนะ เมื่อวานตอนบ่ายอาดงเพิ่งเอาน้ำตาลแดงมาให้ฉัน บอกว่าลืมออกไปทำธุระกับพ่อของฉัน เขาให้ฉันมาขอโทษนาย”

ฉันเปิดโทรศัพท์แบบแฮนด์ฟรีแล้วก็โยนทิ้งโดยไม่พูดอะไร

“เฟิง ฉันขอถามนายหน่อยสิ นายชอบฉันหรือน้องสาวฉันกันแน่?”

ฉันตอบกลับไปว่า “ชอบทั้งสอง”

“ถ้าให้เลือกมาคนหนึ่งล่ะ?”

นี่ดูจะเป็นคำถามที่งี่เง่า เขาจึงไม่ได้ตอบไป

หลังจากนั้นหยู่ถิงก็วางสายไป ก่อนวางสายเธอไม่ได้พูดอะไรสักประโยค อาจเป็นได้ว่าเธอเคยวางสายโทรศัพท์ของบริษัทจนชินเล้ว และชินกับการเป็นคุณหนูใหญ่

แต่บังเอิญว่าฉันยังไม่ชิน

แม้ว่าฉันยังไม่ได้กินเธอ แต่หากคิดในอีกทางหนึ่ง ตอนนี้เธอคงกำลังคิดจะจีบฉัน ก็เธอยังไม่ได้กินฉันนี่นา แล้วทำไมฉันจะต้องไปเลียแข้งเลียขาเธอด้วยล่ะ?!

ก่อนหน้านี้ ดี้เล่สิงซิงยังไม่เปิดประตู แต่ฉันมีกุญเเจที่จางหงหวู่เคยให้ไว้

ดังนั้นหลังจากจอดรถเสร็จ ฉันก็เข้าไปเปิดประตูหลังและขึ้นไปชั้นบน

พอมาถึงออฟฟิศของจางหงหวู่ เธอกำลังหลับอยู่ที่ห้องนอนข้างๆ ท่านอนของเธอช่างเย้ายวน เธอสวมชุดนอนบางๆ ข้างในเปลือยเปล่า

ฉันไม่ได้มองดูอย่างละเอียด แต่ที่ฉันสังเกตก้คืออุณหภูมิภายในห้องมากกว่า สวมชุดนอนแบบนี้แล้วยังเปิดเครื่องปรับอากาศ กลัวว่าจะเป็นหวัดเอาได้

ดังนั้นฉันจึงปิดเครื่องปรับอากาศให้เธอ และนำผ้าห่มบางๆมาคลุมให้เธอ

“สายตาไม่เลว เข้าใจวิธีการจับคู่ ดูเหมือนว่าคราวนี้ฉันจะไม่เสียเวลา”

ฉันมองลงไปที่เตียงตามทิศทางมือ และก็มีถุงน่องบางที่ประดับด้วยลูกปัดเพชรจริงๆ เหมือนกับภาพที่ฉันคิดไว้เมื่อกี้ไม่มีผิด

ตอนที่จางหงหวู่ทานอาหารและเก็บของเสร็จ ฉันก็เรียกเธอมาที่เตียง

จางหงหวู่จ้องฉันแล้วพูดว่า “สวมเถอะ แล้วอย่าขยับเรื่อยเปื่อยล่ะ ฉันไม่มีชุดชั้นในเปลี่ยนแล้วนะ!”

“อย่างกับเป็นพี่สาวแท้ๆแน่ะ แม้แต่ผมคิดอะไร พี่ก็รู้ไปหมด?”

“นายเจ้าเล่ห์ขนาดไหน ฉันผ่านมาหมดแล้ว!”

จางหงหวู่นั่งบนเตียงแล้วยืดขาเรียวสวยสองขาให้ตรง

ฉันอุ้มเท้าเล็กอย่างเบามือและแอบลอบมองเรียวขาเนียนขาวคู่นั้น ช่างไร้ที่ติ เนื่องจากเธอมักสวมรองเท้าส้นสูงอยู่บ่อยๆ ดังนั้นปลายนิ้วเท้าจึงยกขึ้นเล็กน้อย แม้จะมีรูปร่างต่างจากคนทั่วไปแต่กลับเพิ่มความงดงามให้เท้าคู่นี้

ฉันถือถุงน่องม้วนเข้าที่ปลายเท้าเล็กของจางหงหวู่ จากนั้นก็ค่อยๆม้วนขึ้น

แน่นอนว่าในขณะที่ม้วนถุงน่องขึ้น ฉันก็ลูบคลำต้นขาเนียนของเธอ มันทั้งเซ็กซี่และเย้ายวนใจ ทำให้ไฟในร่างฉันปะทุออกมา

หลังจากสวมถุงน่องเสร็จ จางหงหวู่ยังไม่ได้ลุกขึ้น หรือยังไม่ทันได้ลุก จากนั้นฉันก็มุดเข้าไปในหว่างขาเธอ

“เสี่ยวเฟิง，นายกล้า！！！”

ขาสวยอยู่ด้านข้างและความอับอายอยู่ตรงหน้า คุณดูซิว่าฉันกล้าไหม!

ไม่รอให้จางหงหวู่บอกห้าม ฉันก็มุดหน้าเข้าไปข้างใน

การทำงานของลิ้นและนิ้วครั้งล่าสุดของฉันพัฒนาขึ้นอย่างมาก จางหงหวู่ผู้เป็นทั้งครู พี่สาว และคนรักจะไม่ลองทดสอบได้อย่างไร!