ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 18

บทที่ 18 ท่านหลิน

“ อะไรนะ? หลินอิ่งกล้าลงมือกับงูดำ เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า?”

“จบแล้ว เราจะโดนกันหมดเพราะไอคนไม่เอาถ่านนี่แหละ ชื่องูดำนี่ฟังดูก็โหดเหี้ยมแล้ว คราวนี้เราเจอปัญหาใหญ่แล้ว”

คนที่อยู่ในห้องต่างก็แสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา

ขณะเดียวกัน พวกเขาก็รู้สึกตื่นตระหนกด้วยเล็กน้อย กลัวว่างูดำจะพาลเรื่องนี้ใส่พวกเขา

หลินอิ่งมองหน้างูดำอย่าไม่แสดงสีหน้าใดๆ ถามต่อว่า “นายเป็นลูกน้องของเสิ่นซานเหรอ?”

“ใช่ ฉันเป็นคนของท่านเสิ่นซานของเมืองหนานเฉิง! คนที่อยู่ในแวดวงเมืองชิงหยูนต้องเคยได้ยินชื่อของท่านเสิ่นซานกันทั้งนั้น” งูดำพูดด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น แล้วพูดขู่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ถ้าตอนนี้นายคุกเข่าขอโทษกู ฉันก็อาจจะปล่อยนายไปได้ ไม่อย่างงั้นก็รอมาเก็บศพนายได้เลย!”

เพี๊ยะ!

หลินอิ่งตบไปที่หน้าของงูดำ ตบจนเขารู้สึกร้อนไปทั้งหน้า แถมยังมีเลือดซิบออกมาที่มุมปาก

“นาย! นายอยากตายเหรอ?” สีหน้าของงูดำเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาไม่คาดคิดว่า หลังจากที่พูดชื่อของท่านเสิ่นซานออกมา หลินอิ่งยังกล้าที่จะตบหน้าเขาอีก

“แม่งเอ้ย ไอคนไม่รู้ที่สูงที่ต่ำ! ปล่อยพี่งูเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างงั้นวันนี้ก็อย่าคิดที่จะเดินออกจากจื่อจินKTVไป!”

ลูกพี่ลูกน้องและลูกน้องของงูดำเริ่มตะโกนขึ้นมา แล้วหยิบแท่งเหล็กชี้ไปที่หลินอิ่ง เกือบจะพุ่งเข้ามาปะทะกับหลินอิ่งอยู่แล้ว

“พวกนายลองขยับดูสิ ”หลินอิ่งพูดอย่าเย็นชา แล้วล็อคคอของงูดำไว้ด้วยมือแค่ข้างเดียว

“อย่า.......พวกนายอย่าขยับ...”

หน้าของงูดำแดงและบวมไปหมด แทบจะโดนหลินอิ่งบีบจนหายใจไม่ออกแล้ว เขาสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้สีหน้าของเขาเหมือนพร้อมจะตายในทันที

ไม่รู้ว่าหลินอิ่งเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ แค่มือข้างเดียวก็กดเขาไว้ได้แน่นๆ

เขาอยู่ในวงการนี้มาตั้งหลายปี ถือว่าเป็นมือโหดด้านการต่อสู้ แต่พอมาเจอหลินอิ่งแล้ว เขากลับสู้อะไรไม่ได้เลย

“หลินอิ่ง นายรู้ไหมว่านายกำลังทำอะไร? นายคิดว่านายเก่งมากเหรอ? ตอนนี้ฉันโทรหาท่านเสิ่นซานแล้ว พอท่านสามมาถึง ฉันจะบอกให้ แม้กระทั่งจางหงซวนหัวหน้าของตระกูลจางมาก็ช่วยนายไม่ได้อยู่ดี!” ลูกพี่ลูกน้องของงูดำพูดขู่เขา “พวกนายทุกคน หนีไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”

　　“หะ! พวกเขาเรียกท่านเสิ่นซานมาแล้วเหรอ? แล้วจะให้พวกเราทุกคนอยู่รอที่นี่เหรอ?”

“หลินอิ่ง นายอยากตายเอง แต่อย่าเอาพวกเราไปเกี่ยวด้วยสิ!”

　พอได้ยินชื่อเสียงของท่านเสิ่นซาน เพื่อนของจางฉีโม่ที่อยู่ในห้องต่างก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมา พวกเขารู้สึกเกร็งกลัวเป็นอย่างมาก ต่างก็เริ่มโทษหลินอิ่ง รู้สึกว่าหลินอิ่งทำให้พวกเขาซวยไปด้วย

ท่านเสิ่นซานของเมืองหนานเฉิง มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เป็นคนที่มีอำนาจล้นฟ้า มีคำล่ำลืออยู่ประโยคหนึ่งมนเมืองชิงหยูน ในเขตเมืองหนานเฉิง ไม่มีเรื่องที่ท่านเสิ่นซานจัดการไม่ได้ คนใหญ่คนโตระดับนี้ พวกเขาจะกล้ามีเรื่องด้วยได้ยังไง!

หลินอิ่งส่ายหัว ถามพร้อมหัวเราะว่า “เสิ่นซานเก่งมากเลยเหรอ?”

“ขนาดท่านเสิ่นซานนายยังไม่รู้จักเลยเหรอ? ยังจะกล้าหาเรื่องคนไปทั่วอีก ช่างโง่จริงๆ”