ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 24
บทที่ 24 แสดงความสามารถออกมาให้เห็น
“เอาของคืนมา แล้วฉันจะไว้ชีวิตคุณ!”
ปืนหันหน้าไปทางเซควน หลินอิ่งยังคงไม่แสดงสีหน้าเหมือนเดิม สีหน้าสุดทนอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
“ฮ่าฮ่า! ไว้ชีวิตฉัน?” เซควนเหมือนได้ยินเรื่องตลก หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังขึ้นมา “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเรา ไอ้ลูกเขยไร้ประโยชน์นี่ พูดว่าจะไว้ชีวิตฉัน?”
“ท่านควนเขตตะวันออก เดิมทีไอ้ไร้ประโยชน์นี่ก็คือคนโง่คนหนึ่ง อย่ายอมแพ้นะ”
“ท่านควนเขตตะวันออก ฉันเห็นว่าไอ้คนขี้ขลาดตาขาวนี่เดิมทียังไม่ตื่นนอน โยนลงแม่น้ำชิงหยูนให้เขาตื่นแล้วค่อยพูดอีกทีเถอะ”
ลูกน้องทั้งสองคนของเซควน แล้วล้วนหัวเราะเยาะเย้ยออกมา
“ก็นับว่าคุณค่อนข้างใจกล้า ยังกล้ามาหาฉันถึงหน้าบ้าน” เซควนพูดเย้ยหยัน “คุณคิดว่าคุณประจบประแจงเสิ่นซาน ก็สามารถกำเริบเสิบสานต่อหน้าฉันได้หรอ?"
“ก็ไม่ได้กลัวที่จะบอกมึงตามความเป็นจริง ก็คือกูจัดการลู่ทางของมึง! กูเป็นคนที่ส่งคนไปเอาของมา ตอนนี้ก็อยู่ในมือกูแล้ว คุณจะทำอะไรได้?” เซควนมองหลินอิ่งอย่างเหยียดหยาม “คุณมันแค่คนไร้ประโยชน์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในเมืองชิงหยูน เอาอะไรมาตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันล่ะ?”
“เซควน ฉันจะแนะนำให้คุณเอาของคืนมาให้ฉันจะดีที่สุด มิเช่นนั้นจะรับไม่ไหว” เสิ่นซานพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม กล้าแข็งกร้าวมากยิ่งขึ้น ติดตามอยู่ข้างกายหลินอิ่ง
เขาเชื่อว่าหลินอิ่งจะสามารถจัดการกับเซควนได้ อีกทั้งไม่ดีก็สามารถถอยออกมา……
เซควนลุกขึ้นอย่างช้าๆ สีหน้าท่าทางยโสโอหังอย่างยิ่ง สายตาเย็นชากวาดมองไปที่หลินอิ่งกับเสิ่นซาน
“อยู่เขตตะวันออกกับสู้เซควนอย่างฉัน เสิ่นซาน คุณมีศักยภาพอันนี้หรอ?”
“กูให้ศักดิ์ศรีตำแหน่งเมืองหนานเฉิงกับมึงพอแล้ว มึงแม่งโคตรไร้ยางอาย คิดว่าที่นี่เป็นเมืองหนานเฉิงหรอ?”
“ฉันจะให้พวกคุณทั้งสองคุกเข่าลงคำนับ ไม่อย่างนั้นฉันจะระเบิดหัวพวกคุณซะ!” เซควนกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
เขาเพิ่งจะพูดจบ เหล่าอันธพาลรูปร่างสูงใหญ่ในโรงงานหลายสิบคน ล้วนถืออาวุธมีดออกมา ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ ชัดเจนนี่เป็นลักษณะเฉพาะของกลุ่มคนนิโกร สีหน้าแต่ละคนไร้ความรู้มองดูเหมือนพวกเดนตาย
“เซควน นี่คุณคิดจะต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยหรอ?” เห็นเซควนเช่นนี้ สีหน้าของเสิ่นซานก็ยิ่งสุดจะทน
เขาก็รู้ว่า มีกลุ่มทหารรับจ้างที่มีฝีมือเป็นลูกน้องของเซควน ทั้งหมดมีความสามารถในการต่อสู้หนึ่งต่อสิบ ก็คือชาวต่างชาติหลายสิบคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน
ต้องลงมือจริงๆ ตนกับหลินอิ่งสองคน เกรงว่าจะออกไปจากโรงไม่ได้!
“สู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย? ฮ่าฮ่า ไม่ผิด วันนี้คุณจะต้องตายเท่านั้น ฉันรรอด!ฉันจะนับถึงสาม หลินอิ่ง เสิ่นซาน คุกเข่าลงคำนับพวกกูซะ!”
หลินอิ่งมองเซควนด้วยสีหน้าปกติ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ท่วงท่าที่ถากถางอยู่นิดๆ
ตึ๊ง!
เวลานี้ คาดไม่ถึงว่าโทรศัพท์ของหลินอิ่งจะดังขึ้นมา สิ่งที่ทำให้คนแปลกใจก็คือว่า หลินอิ่งรับโทรศัพท์ด้วยสีหน้าสงบ
“ครับท่าน รบกวนท่านเลย วันนี้ได้ฟังที่อูหยางพูด ทางด้านนั้นมีเรื่องยุ่งยากกับท่านเล็กน้อย มีเรื่องอะไรให้ใช้ลูกน้องไหม?” สายทางนั้น น้ำเสียงของนิ่งซวนทอดออกมา
เซควนมองไปที่ท่าทางของหลินอิ่ง ก็โมโหขึ้นมาอย่างไม่มีอะไรเปรียบ แววตาเยือกเย็นจนถึงขีดสุด
ท่าทางของหลินอิ่งอันนี้ ชัดเจนว่าไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา ปืนจ่ออยู่ตรงหน้ายังมีกะจิตกะใจรับโทรศัพท์อีกหรอ?
“ไอ้ไร้ประโยชน์อย่างมึงยังกล้าไม่คุกเข่าอีกหรอ? จริงๆคิดจะยั่วโมโหกูใช่ไหม?”
เซควนด่าอย่างโมโห เหนี่ยวไกด้วยอารมณ์ดุร้าย เหนี่ยวไกตรงไปยังขาของหลินอิ่ง!
ปัง!
อากาศสั่นเล็กน้อย กระสุนระเบิดออกทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์เจ้าสำราญ