ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 4

บทที่ 4 นิ่งซื่อกรุ๊ปเมืองตุงไห่

เมืองชิงหยูนเขตตะวันออก อาคารนิ่งซื่อ

ตึกอาคารมีทั้งหมดเจ็ดสิบกว่าชั้น ซึ่งเป็นตึกอาคารที่สูงใหญ่ตระหง่าน และตั้งอยู่ใจกลางเมืองด้วย

ที่นี้เป็นแปลงที่ดินที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในใจกลางเมืองชิงหยูนอีกทั้งอาคารนิ่งซื่อ ยังเป็นสถาปัตยกรรมเป็นแบบทันสมัยของเมืองชิงหยูนด้วย

เมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนที่นิ่งซื่อกรุ๊ปมาตั้งบริษัทที่เมืองชิงหยูนชั่วคราวนั้น สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วทั้งเมืองตุงไห่

เพราะนี้เป็นอสังหาริมทรัพย์ของตระกูล ตระกูลนิ่งของตี้จิง ซึ่งเป็นตระกูลที่สูงส่งที่สุดของประเทศหลุง

ก่อนที่จะมาถึงตึกอาคาร หลินอิ่งเดินเข้าห้องโถงต้อนรับแขกก่อน

"ไม่ทราบว่าคุณมาติดต่อใครค่ะ?" พนักงานต้อนรับผู้หญิงซักถามแขกขึ้น

"ผมมาหานิ่งซวน ประธานของพวกคุณครับ" หลินอิ่งพูดขึ้น

"คุณมาหาประธานนิ่ง หรอครับ? ไม่ทราบว่าคุณนัดหมายล่วงหน้าหรือยังค่ะ?" พนักงานบริการหญิงซักถามด้วยความสงสัยขึ้น

ชายหนุ่มคนนี้สวมชุดขายของ ซึ่งแทบไม่เหมือนคนที่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะสามารถพบกับท่านประธานนิ่ง ซึ่งเป็นบุคคลที่เป็นคนคนใหญ่คนโตแบบนี้

ประธานนิ่งซวนเป็นถึงตัวแทนของตระกูล ตระกูลนิ่งของตี้จิง ที่อยู่เมืองตุงไห่ซึ่งเป็นถึงบุคคลที่มีอำนาจคับฟ้า จนแทบไม่มีใครมีคุณสมบัติเพียงพอพบกับเขาเลยทั่วทั้งเมืองชิงหยูน

หลินอิ่งพูดขึ้นว่า "ช่วยฝากบอกเขาหน่อยว่า ผมเป็นเพื่อนของ นิ่งไท่จี๋"

"ค่ะ เชิญคุณรอสักครู่นะค่ะ" พนักงานบริการหญิงเผยสายตาลังเลเล็กน้อย พร้อมเตรียมโทรศัพท์ ตั้งแต่มาทำงานนิ่งซื่อกรุ๊ปมา เธอไม่เคยได้ยินชื่อบุคคลนี้มาก่อนเลย

อีกด้าน ห้องทำงานของประธานตึกอาคารใหญ่สูงตระหง่าน มีชายหนุ่มหน้าตาไม่ธรรมดาคนหนึ่งกำลังจัดการเอกสารอยู่

ก็อก! ก็อก!

"เชิญเข้ามา"

เลขาชายหนุ่มเคาะประตูเดินเข้ามา และพูดอย่างสุภาพว่า "ประธานครับ ที่เคาน์เตอร์มีคนมาหาคุณครับ"

"เคาน์เตอร์หรอ? เวลานี้ของวันนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีนัดหมายล่วงหน้าหรอกหรอ?" ชายหนุ่มขมวดคิ้ว และพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า "หากมีหมาแมวที่ไหนมา ไม่ต้องมาบอกฉันอีก เข้าใจไหม?"

"เออว่า....." เลขาชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าลังเลว่า "ประธานครับ คนๆนั้นฝากบอกว่า เขาเป็นเพื่อนของ นิ่งไท่จี๋ ครับ"

"ผมเกรงว่า มีคนจากตระกูลของคุณมาหา....เลยมารายงาน"

นิ่งไท่จี๋！

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งอยู่สักพัก แล้วขมวดคิ้ว

นิ่งไท่จี๋ เป็นหัวหน้าตระกูลของ ตระกูลนิ่งของตี้จิง ซึ่งเป็นชื่อของคุณปู่ของเขา

ในตี้จิง มีเพียงญาติมิตรที่มีสายเลือดโดยตรงเท่านั้นที่จะทราบชื่อผู้อาวุโสที่เคารพของคุณปู่ และคงไม่มีใครกล้าเรียกชื่อเต็มของคุณปู่ด้วย ในเมืองชิงหยูนและมณฑลนี้มีใครบ้างที่รู้จักกับคุณท่านของตระกูลนิ่ง แถมยังกล้ามาหาตัวเองด้วย?

"คนนั้นเป็นคนยังไงหรอ?" นิ่งซวนซักถามขึ้น

เลขาชายตอบว่า "ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆครับ"

"งั้นเรียกให้คนนั้นมาที่ห้องทำงานของฉัน" นิ่งซวนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับเผยสีหน้าสงสัยเล็กน้อย "ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆหรอ?"

ห้านาทีต่อมา หลินอิ่งก็เดินตามเลขาหนุ่มมาที่ห้องทำงานของประธานชั้นที่หกสิบหก

หลินอิ่งนั่งลงอย่างตามสบาย

จากนั้นก็เห็นชายหนุ่มสง่าผึ้งผายกำลังจ้องมองตัวเองด้วยสายตาเคร่งขรึมอยู่

ไม่ทราบว่าคุณคือ?" นิ่งซวนถามขึ้น พร้อมกับจ้องมองชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าอย่างมึนงง

"นายจำสิ่งนี้ไม่ได้แล้วหรอ?" หลินอิ่งหยิบป้ายหยกสีเขียวขึ้นมา

บนป้ายหยกสลักตัวอักษรที่ซับซ้อนอยู่ โดยตรงกลางมีตัวอักษรนิ่ง อยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

"นี้คือ?" นิ่งซวนจ้องมองป้ายหยกชิ้นนี้ด้วยสายตาตกตะลึง ขณะเดียวกันก็รู้สึกเวียนหัวด้วย

นี่คือป้ายหยกแสดงสัญลักษณ์ตำแหน่งของตระกูล ตระกูลนิ่งของตี้จิง มีทั้งหมดไม่กี่ชิ้นเท่านั้น ซึ่งแม้แต่เขาที่เป็นตัวแทนของมณฑลแห่งนี้ของตระกูลนิ่ง ยังไม่มีติดตัวเลย.....

ตอนที่เขายังเด็กเคยเห็นในมือของพ่อเขามีป้ายหยกตระกูลนิ่ง ชิ้นหนึ่ง ซึ่งหากยึดตามลำดับขั้นแล้ว พ่อของเขามีลำดับขั้นต่ำกว่าชายหนุ่มคนนี้อยู่ขั้นหนึ่ง.....