ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 101

บทที่ 101 หลังจากนั้นเขตเหนือของเมืองนามสกุลจะเป็นหลิน

“ฉินฝู้กุ้ย! คุณเป็นบ้าเหรอ? ประธานหลินคุณก็กล้าลักพา?”เจียงฉีพูดด้วยสีหน้าตกใจ เขาไม่ได้คิดว่าฉินฝู้กุ้ยสติฟั่นเฟือนขนาดนี้ คิดว่าจะลักพาประธานหลินทันที

“ไม่กล้าลักพา? ขอให้แค่ว่าเขาเป็นคนฉันก็กล้าลักพา! เขาเป็นเทวดาหรือ?” ฉินฝู้กุ้ยพูดอย่างบ้าคลั่ง “รวยก็ลักพาไม่ได้เหรอ? เรื่องตลกจริงๆ! เอาแต่ที่เงินของเขาเยอะ เทวดาฉันก็กล้าลักพา!”

“คุณ!”หน้าผากของเจียงฉีมีเหงื่อออก เห็นฉินฝู้กุ้ยบ้าคลั่งแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ฉินฝู้กุ้ยรู้ว่าประธานหลินรวยขนาดนี้ คงคิดว่าจะคุกเข่าและขออภัยทันทีไม่ใช่หรือ? ทำไมยังคิดว่าจะคว้าเงินอีก?

ดูเหมือนว่า ประเมินค่าระดับบ้าของพวกเดนตายนี้ต่ำไป

เอาแต่ว่าถ้ากำไรสูง เงินเยอะ เรื่องบ้าขนาดไหนก็อาจจะสามารถทำได้

“คุกเข่าเดียวนี้ แล้วส่งคนมาส่งเงินเร็วๆ จิตใจอดทนของกูจะหมดแล้ว” ฉินฝู้กุ้ยพูดอย่าง ภูมิใจ ไม่ว่าคนๆนี้ที่บอกว่าเขาชื่อว่าหลินอิ่งคือคุณชายของตระกูลไหน ตระกูลโจก็ตามตระกูลจางก็ชั่งมัน ถ้ากล้าไม่ยอม นัดเดียวให้ขาเขาหักไปก่อน

ถ้าตัวเองไม่ไหวแก้แค้น อย่างไงก็ตาม ครั้งนี้เสร็จแล้วก็ไปเล่นที่ต่างประเทศ หรูหราอลังการชีวิตหลัง

และเขาตัวเองอยู่ในเมืองชิงหยูนก็มีชื่อเสียงดัง ฐานะทางสังคมคือตระกูลฉิน และมีตระกูลซูนด้วย ไม่รู้จริงๆว่า อยู่ในขณะที่เขาจับคนไว้ก่อน ในเมืองชิงหยูนมีใครทำอะไรกับเขาได้?ตระกูลหวางและตระกูลโจก็ต้องส่งเงินมาและรับคนไปอย่างดีๆ!

หลินอิ่งส่ายหัวและอดไม่ได้ที่จะขำ

เป็นคนตายเพื่อเงิน นกตายเพื่อกินจริงๆ ไอ้ฉินฝู้กุ้ยนี้เห็นเงินก็กล้าขึ้นประมาณ10เท่า!

“คุณยังขำ? คุณนี่ไม่ใส่ใจฉันเลยใช่ไหม? คิดว่าฉันไม่กล้ายิง?” ฉินฝู้กุ้ยเห็นหลินอิ่งทำสีหน้าแบบดูถูก รู้สึกโกรธ

“กูก็ให้แกกินเม็ดถั่วก่อน!”ฉินฝู้กุ้ยพูดอย่างรุนแรง เขาหรี่ตาและเตรียมยกปืนขึ้นเล็งหลินอิ่ง

อุ๊ย！

ในขณะนี้ หลินอิ่งขว้างมือและจับมีดที่อยู่บนโต๊ะและโยนออกไปทันที

ความเร็วของมีดเร็วมากเหมือนกับไฟฟ้า

มีดแทงเข้าไปในมือของฉินฝู้กุ้ยและมีเลือดไหลออกมาจากนิ้ว สองนิ้วถูก ทำให้เขาถือปืนไม่ได้และปืนก็ตกบนพื้น

"อา!"

ฉินฝู้กุ้ยส่งเสียงคำรามเหมือนฆ่าหมู ปิดมือและหายใจหอบ ใบหน้าของเขาซีด 

เขามองไปที่หลินอิ่งด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว เขาคือคนยอดฝีมือจร้าอะไร?

พวกคนตัวโตที่ยังนอนอยู่บนพื้น มือและขาโดนเตะหักก็นิ่งอึ้งเหมือนกัน

ถ้าไม่ใช่ว่าฉินฝู้กุ้ยยังมีค่าอยู่ เขาก็ไม่อยากจะเสียเวลาไปเล่นกับคนที่ดึงดันแบบนี้

“แก!”ฉินฝู้กุ้ยขบฟันอย่างรุนแรง นิ้วเจ็บมาก “ที่นี่คือที่ของกู แกกล้าทำร้ายกับกู แกเดินออกจากฉินหยุนโล๋แน่!”

ฉินหยุนโล๋คือบ้านเขาเอง โบกมือก็มีพี่น้องร้อยกว่าคน เขากล้าทำร้ายกับตัวเอง บ้าบิ่นจริงๆ

“งั้นคุณก็ลองโทรสิ ดูว่าจะมีคนขึ้นมาไหม”หลินอิ่งขำและกล่าวว่า

ฉินฝู้กุ้ยขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีอะไรแย่แล้ว สีหน้าที่เหมือนเกียรติบัตรแห่งความสำเร็จ อยู่ในกำมือ ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจ

ติ๊กๆๆๆ

ฉินฝู้กุ้ยโทรไปประมาณ7หรือ8โทร ทั้งหมดนี้คือโทรไปที่คนที่ดูแลอยู่แต่ละชั้นของฉินหยุนโล๋ แต่ไม่มีคนรับสายเลย!

นี่ก็แปลกเกินไป!

ฉินฝู้กุ้ยเหงื่อออกที่หน้าผาก เมื่อที่เขามองไปที่รอยยิ้มที่เหมือนยิ้มแต่ก็มายิ้มของหลินอิ่งเขาก็รู้สึกเหงื่อเปียกที่หลังของเขา

เบื้องหลังเดี๋ยวของเขาก็คือเขาอยู่ในที่ๆของตัวเอง และจัดการชีวิตของหลินอิ่งได้

“ท่านสาม ท่านหลิน คุณหมายถึงอะไร”ใบหน้าของฉินฝู้กุ้ยเต็มไปด้วยความน่าตกใจ

เมื่อนี้เขาถึงรู้แล้วว่าเสิ่นท่านสามไม่ใช่เกรงใจต่อหน้าหลินอิ่ง แต่เขาคือให้ความเคารพ!

“คุณท่านเสิ่นซานเป็นลูกน้องของคุณด้วยหรือ คุณเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านหลินอิ่งที่ของตระกูลจางจริงๆหรือ?”ฉินฝู้กุ้ยจ้องไปที่หลินอิ่งด้วยดวงตาที่จ้อง วันนี้ไม่เพียงแค่เห็นวิธีการที่เหมือนพระเจ้า และทำร้ายทัศนคติต่อโลกของเขามาก

ไอ้เหี้ย ใครจะเชื่อ?  เล่าให้คนอื่นก็ไม่มีใครจะเชื่อ!

ลูกเขยแต่งเข้าบ้านของตระกูลจางที่รู้จักกันในเมืองชิงหยูนมีพลังงานที่ใหญ่ขนาดนี้จริงหรือ?

ท่านเสิ่นซานที่มีชื่อเสียงดังในเมืองชิงหยูนก็ติดตามเขาอยู่?

ตุ้ม!

ฉินฝู้กุ้ยคุกเข่าลงและกราบหัวของเขาอย่างรุนแรง

“ท่านหลินครับ! ผมยอมแล้ว! คือความผิดของผม ผมไม่มีตาและข้าเคืองคุณ! ให้โอกาสผมได้ไหม อย่าฆ่าผม!” ฉินฝู้กุ้ยคุกเข่าร้องขออภัย เขารู้สึกเสียใจทีหลังมาก ทำไมเขาถึงรุกรานหลินอิ่งที่คนหดเหี้ยมแบบนี้

แม้ว่าจะมีเงิน และสามารถต่อสู้แบบนี้ได้ จะสามารถต่อสู้ได้ก็ตาม ยังมีคนใช้ที่ขนาดหัวหน้าใหญ่เหมือนท่านเสิ่นซานอีก

ในเมืองชิงหยูนมีใครที่สามารถจัดการเขาได้?

“ให้โอกาสคุณ?” หลินอิ่งกล่าวอย่างเย็นชา “โอเค งั้นผมจะให้โอกาสคุณ!”

“ท่านหลิน! คุณสั่งเลยว่าผมควรทำอย่างไร แม้ว่าบุกน้ำลุยไฟ ผมก็เต็มใจที่จะทำ!” ฉินฝู้กุ้ยกราบและยอม เขานี่ยอมในใจจริงๆแล้ว

แม้ว่าหลินอิ่งจะตัดนิ้วทั้งสองของเขา แต่เขาก็ไม่ได้โกรธเคืองใด ๆ นี่คือสิ่งที่เขาสมควรได้รับ การต่อสู้กับหลินอิ่ง ยังมีชีวิตอยู่ก็คือจุดเทียนถวายแล้ว!

“ฉันต้องการให้นามสกุลของเขตเหนือของเมืองเป็นหลิน”สายตาของหลินอิ่งเย็นชาและเขาก็ค่อยๆลุกขึ้น “คุณ โทรหาซูนเหิงให้เขามาที่ฉินหยุนโล๋ทันที”