ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 11

บทที่11 การแข่งขัน

อูหยางมองไปที่ จางจี้หนิงด้วยสายตาที่เย็นชา

“นี่คุณกำลังสงสัยกับการตัดสินใจของผมหรือ?”

เมื่อสบตากับสายตาของอูหยาง ในใจจางจี้หนิงโกรธแค้นมาก เธอรู้สึกอับอาย และอยากที่จะตอบโต้กลับไป แต่เธอก็ทนมาอย่างมีสติ

ก่อนที่อูหยางจะมาที่จางซื่อกรุ๊ป ในบริษัทนี้มีใครที่กล้าตำหนิเธอด้วยน้ำเสียงแบบนี้ล่ะ?

“ประธานอูคะ ดิฉันคิดว่ามันสะเพร่าเกินไปไหมคะ ที่จะตัดสินตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายออกแบบง่ายๆแบบนี้เลย?” ซูนเหิงกล่าวด้วยความไม่พอใจ “ก่อนหน้านี้จางฉีโม่เป็นเพียงแค่พนักงานเล็ก ๆ ในแผนกการตลาด เธอไม่มีประสบการณ์การทำงานในด้านนี้เลย”

“ทีมออกแบบเครื่องประดับ เกี่ยวข้องไปถึงด้านการพัฒนาผลิตภัณฑ์และเป็นส่วนสำคัญของห่วงโซ่อุตสาหกรรมของบริษัทเรา” ซูนเหิงพูดอย่างมีเหตุมีผล “ไม่ว่าจะเรื่องประวัติการทำงานหรือประสบการณ์ จางฉีโม่ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบเลย การตัดสินใจดังกล่าว ฉันเกรงว่าพนักงานของบริษัทจะไม่พอใจกันนะครับ”

อูหยางยิ้มออกมา

“คุณคิดว่าผมกำลังขอความคิดเห็นจากพวกคุณหรือ?” อูหยางมองไปที่ ซูนเหิง “ เอกสารงานออกแบบของจางฉีโม่ได้ผ่านการประเมินของผมแล้ว ผมคิดว่าเธอมีความสามารถในด้านนี้และมีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายออกแบบ”

“รองประธานซูน ถ้าคุณรู้สึกว่าการตัดสินใจของผมมีความผิดพลาด คุณสามารถคัดค้านในงานประชุมของคณะกรรมการได้ และเรียกให้สมาชิกในคณะกรรมการโหวตเพื่อลงมติได้นะครับ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณมีความสามารถแค่ไหนเชียว” อูหยางพูดอย่างเย็นชาและไม่เคารพเลยแม้แต่น้อยซูนเหิงไม่พอใจอย่างยิ่ง เขาพยายามระงับความโกรธของเขาไว้

เขาเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลซูน เป็นทายาทในอนาคตของตระกูลซูนของเมืองชิงหยูนเขายังไม่เคยเจอสถานการณ์ที่โดนคนอื่นดูหมิ่นเช่นนี้มาก่อน

คนในตระกูลจางอาจจะกลัว อูหยางแต่เขาไม่กลัว

ถ้า เป็นนิ่งซวน ประธานนิ่งของนิ่งซื่อกรุ๊ปของเมืองตุงไห่เขาจะต้องให้ความเคารพแน่นอน อูหยางก็เป็นแค่เลขาที่อยู่รอบๆตัวนิ่งซวน และตัวเขาเองก็คงลองงัดข้อกับเขาได้

ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ธุรกิจหลักของเขาอยู่ในตระกูลซูนแม้ว่าหุ้นของ จางซื่อกรุ๊ปจะหมดไปแล้ว และถูกไล่ออกโดยคณะกรรมการ แต่ก็สูญเสียเงินแค่ไม่เท่าไหร่

ในใจของซูนเหิงคิดเช่นนี้

“ ประธานอูครับ ความสงสัยของผม ก็หวังเพื่อการพัฒนาของบริษัทนะครับ ไม่ได้หมายความว่าจะต่อต้านคุณ” ซูนเหิงพูดอย่างนิ่งๆ แม้ว่าจะไม่ได้มีการโต้แย้งในภายนอก แต่ก็แสดงให้เห็นว่าไม่ได้อ่อนไปกว่าอูหยาง

อูหยางหัวเราะเยาะและพูดอย่างช้าๆ “คุณมีข้อโต้แย้งก็ดีนะครับ พอดีเลย ผมจะแจ้งเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งนะครับ”

“ ผมตัดสินใจแล้วว่า การขยายธุรกิจต่อไปของบริษัท จะมุ่งเน้นไปที่การพัฒนารูปแบบใหม่ๆของเพชรพลอย และตอนนี้King of the worldซึ่งออกแบบโดย จางฉีโม่ได้ตัดสินใจที่จะจัดตั้งโครงการแล้ว โปรเจ็คเพชรพลอยระดับสิบล้านนี้ จะรับผิดโดยหัวหน้าฝ่ายออกแบบคนใหม่ จางฉีโม่เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดครับ”

อูหยางพูดอย่างเป็นทางการ “อีกเรื่องหนึ่งนะครับ บริษัทจะจัดงานนิทรรศการเพชรพลอยในอีกครึ่งเดือนถัดไปนะครับ จะโชว์ตัวเครื่องประดับชิ้นใหม่ให้กับภายนอก ในช่วงเวลานี้ ไม่ว่าใครก็ตามในแผนก สามารถไปทำการวิจัยโครงการเพชรพลอยแบบใหม่ได้นะครับ มีการแข่งขันกันได้ ผลงานของใครที่ได้รางวัลชนะเลิศในนิทรรศการครั้งนี้ คนนั้นก็จะได้เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบอย่างเป็นทางการนะครับ”

“เพราะฉะนั้น” พูดถึงตรงนี้ อูหยางมองไปที่คู่สามีภรรยาจางจี้หนิงด้วยสีหน้าเหมือนจะยิ้ม “ถ้าพวกคุณไม่พอใจกับการตัดสินใจของผม ก็เอาความสามารถของพวกคุณมาคุยได้นะครับ”

“โครงการเครื่องประดับเพชรพลอยระดับสิบล้าน?”

“จริงจังไหมเนี่ย โครงการวิจัยแบบนี้ให้พนักงานใหม่อย่างจางฉีโม่รับผิดชอบ มันเปลืองเกินไปรึเปล่า?”

“ตอนนี้เธอเป็นถึงตัวแทนของหัวหน้าแผนกออกแบบนะ....”

คำพูดของ อูหยางทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นมา ทีมผู้บริหารทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ประหลาดใจมาก สีหน้าการแสดงออกที่แตกต่างกันไป พวกเขากำลังพูดคุยกันด้วยเสียงเบาๆ

พวกเขาอิจฉามากที่ จางฉีโม่ได้รับโปรเจ็กต์ขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ แต่พวกเขาไม่กล้าแสดงความสงสัยออกมา โดยตรงอย่างที่ซูนเหิงสงสัยประธานอู

“นิทรรศการเครื่องประดับสำหรับบุคคลภายนอก?” สีหน้าของจางจี้หนิงเปลี่ยนไปเล็กน้อยและสบตากับซูนเหิง

“ประธานอูครับ ผมไม่มีข้อขัดข้องอะไรแล้วครับ แต่ว่าหัวหน้าแผนกออกแบบที่คุณเลือก ไม่แน่เธออาจจะไม่มีความสามารถมากพอที่จะรับตำแหน่งนี้ได้” ซูนเหิงเอ่ยปากกล่าวมา

ท่าทีของจางจี้หนิงก็มั่นใจมากเช่นกัน กล่าวว่า“ ประธานอูคะ ฉันเองก็จะทำวิจัยโครงการเพชรพลอย และออกแบบผลงานด้วยตัวเองเพื่อเข้าร่วมนิทรรศการครั้งนี้ เมื่อถึงเวลาที่นิทรรศการเริ่มขึ้น คุณก็จะทราบเองค่ะ ว่าใครกันแน่ที่เป็นนักออกแบบเครื่องประดับเพชรพลอยที่มีความสามารถมากที่สุดในบริษัทนี้”

อูหยางดูเหมือนจะยิ้ม เขาไม่ได้พูดอะไร แค่พูดเบา ๆ : “กลับไปทำงานกันเถอะ”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หันหลังเดินกลับไปที่สำนักงาน

จางฉีโม่แอบกำหมัดแน่น คิดในใจว่าครั้งนี้ ประธานอู ให้โอกาสเช่นนี้มา ต้องคว้าไว้ให้ได้ งานแสดงเครื่องประดับครั้งนี้จะต้องไม่แพ้ให้กับจางจี้หนิงเด็ดขาด

“หึ จางฉีโม่ อย่าคิดว่า ประธานอู ชื่นชมเธอ แล้วเธอยิ่งใหญ่ในทันที”