ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 27

บทที่ 27 กลั่นแกล้ง

“ร ป ภ จับสองคนนี้ไว้”　　

จางจี้หนิงกล่าวอย่างท่าทีมั่นใจ ทำไม้ทำมือ เรียกผู้รักษาความปลอดภัยทันที

“สองคนนี้ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมจัดงาน ทว่าอยากจะเข้าไปนั่ง นี่เห็นได้ชัดว่าคิดจะก่อความวุ่นวายให้งานนิทรรศการ ไล่พวกเขาทั้งสองคนออกไป!” จางจี้หนิงกล่าวอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย

“สองท่าน กรุณาหยุดด้วย” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสี่คนกล่าวอย่างจริงจัง ยื่นมือออกไปปิดกั้นทางที่จางฉีโม่จะไป

“คุณหมายความว่ายังไง? แต่ว่าฉันเป็นผู้อำนวยการการออกแบบของคณะ ฉันเข้าร่วมไม่ได้หรอ?” จางฉีโม่กล่าวอย่างโมโห　

“หึหึ” จางจี้หนิงหัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “จางฉีโม่ คุณอย่าลืมสิ คุณทำโครงการKing of the worldที่สำคัญมากผิดพลาด ทำโครงการล้มเหลว เร็วๆนี้ก็จะถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการ ดังนั้น ที่นั่งเดิมของคุณฉันได้จัดให้คนอื่นไปแล้ว ไม่มีที่นั่งให้คุณในงานนิทรรศการแล้ว”

“แน่นอนว่า พวกคุณทั้งสองคนต้องการไปเยี่ยมชมอัญมณีเพื่อเปิดหูเปิดตา สามารถยืนดูอยู่ที่นี่ได้ คิดอยากจะเข้าไปนั่งที่นั่งVIP ฝันไปเถอะ!” จางจี้หนิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเมินเฉย

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาจัดการเอาที่นั่งของเราให้คนอื่น!” จางฉีโม่ถามด้วยน้ำเสียงติเตียน　　

“ผู้อำนวยการหลิว คุณเป็นคนรับผิดชอบวางแผนการจัดงานนิทรรศการ มาอธิบายให้กับพวกเขาหน่อยเถอะ”จางจี้หนิงเรียกผู้ช่วย ชายวัยกลางคนในชุดสูทเป็นทางการ เดินเข้ามาอย่างช้าๆ

“ผู้อำนวยการจาง เอ๊ะ ไม่ใช่สิ จางฉีโม่ ฉันในฐานะคนวางแผนการจัดงานนิทรรศการ แจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการ ที่นั่งVIPของคุณกับหลินอิ่งในงานนิทรรศการเครื่องประดับอัญมณีนี้ ถูกฉันยกเลิกไปแล้ว ดังนั้น คุณทั้งสองคนไม่มีสิทธิ์เข้าไปในงาน” ผู้อำนวยการหลิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่แววตาที่ถากถางทว่าไม่สามารถปิดบังได้เลยแม้แต่น้อย

“พวกคุณจะมากเกินไปแล้วนะ!” จางฉีโม่พูดอย่างโกรธๆ กำหมัดแน่น

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ตนเองยังไม่ได้ถูกบริษัทประกาศปลดออกจากตำแหน่ง จางจี้หนิงก็เริ่มทำงานเกินอำนาจไปซะแล้ว แม้กระทั่งยกเลิกที่นั่งของตน!　

จางฉีโม่รู้ดีว่า ผู้อำนวยการหลิวคนนี้ แต่ไหนแต่ไรก็เป็นคนที่ถูกอุปถัมภ์โดยกรรมการบริหารจางหงจูน ซึ่งเป็นของสมาชิกที่เป็นพี่ใหญ่สุดภายในกลุ่มตระกูลจาง　

เดิมทีเขาก็เป็นผู้อำนวยการแผนกวางแผนของกลุ่ม ประจวบกับครั้งนี้รับผิดชอบวางแผนการจัดงานกิจกรรม และจัดการที่นั่งVIP เขาก็มีอำนาจรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว　　

“พวกคุณสองคนออกไปได้แล้ว ที่นี่ไม่มีที่นั่งของพวกคุณ กลับบ้านไปรอประกาศออกจากตำแหน่งของกลุ่มก็ได้นะ” จางจี้หนิงพูดอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย แสดงออกอย่างโอหังมาก　　

“พวกคุณไร้สาระจริงๆ” เวลานี้ ในที่สุดหลินอิ่งก็ยืนขึ้นมา พูดกับผู้อำนวยการหลิวว่า : “ตอนนี้ยังคงดำรงตำแหน่งอยู่ ช่วงเวลาการจัดงานนิทรรศการครั้งนี้ไม่สามารถแยกเธอออกไปได้ คุณยกเลิกที่นั่งของผู้อำนวยการจาง หากว่าทำให้เสียเวลาการจัดงานนิทรรศการ จะสามารถรับผิดชอบหน้าที่นี้ได้ไหม?”

“คุณล้อเล่นอยู่หรือไง?” ผู้อำนวยการหลิวแสดงสีหน้าเหยียดหยาม พูดจาถากถางว่า “คุณสองคนยังมีส่วนร่วมในการจัดงานนิทรรศการอยู่หรอ? แม้แต่โครงการที่พวกคุณรับผิดชอบ ผลงานการออกแบบก็ทำสูญหาย ยังให้ฉันพูดว่าไม่สามารถแยกพวกคุณออกจากงานนิทรรศการ หึหึ น่าตลกจริงๆเลย”　　

“ไม่เห็นต้องใส่ใจ! นี่คุณจริงจังกับตนเองเกินไปหรือเปล่า? จางฉีโม่ไม่ได้เข้าร่วมงานนิทรรศการเครื่องประดับอัญมณี ก็ไม่สามารถเริ่มได้งั้นหรอ?”ผู้อำนวยการหลิวถามด้วยความอวดดี ไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย

หลินอิ่งหัวเราะเยาะ : “King of the worldตามหากลับมาได้แล้ว คุณแน่ใจนะว่าต้องการจะขัดขวางพวกเรา?”

“ผลงานชิ้นนี้เป็นสิ่งสำคัญของงานนิทรรศการนี้ หากว่าเกิดความล่าช้า คุณเป็นผู้อำนวยการแผนกวางแผนตัวเล็กๆคนหนึ่ง จะรับผิดชอบไหวหรอ?

“คำพูดของคนขี้ขลาดตาขาวอย่างคุณ! ว่าฉันเป็นผู้อำนวยการตัวเล็กๆหรอ? ผู้อำนวยการหลิวกระหืดกระหอบ มองหลินอิ่งอย่างเยือกเย็น “ร ป ภ ฉันบอกให้ไล่คนคนนี้ออกไป!”

หลินอิ่งหยิบกล่องคริสตัลวาววับออกมาต่อหน้าทุกคน แต่ทว่ายังไม่ได้เปิดกล่อง

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาขอดูKing of the world?”

“คุณเป็นแค่รองผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบ หัวหน้าผู้บังคับบัญชาอยู่ตรงหน้าของคุณ จะมาเรียกร้องอะไร? ไม่มากไปหน่อยหรอ?”

“คุณ!” จางจี้หนิงโกรธจนหน้าแดงไปหมด จ้องมองหลินอิ่งอย่างแรง โกรธจนอยากจะระเบิดออกมาเลย

“คนขี้ขลาดตาขาวอย่างคุณมีสิทธิ์อะไรมาอวดดีต่อหน้าฉัน?” จางจี้หนิงพูดด้วยความโกรธสุดขีด ยิ่งคิดยิ่งโมโห หลินอิ่งลูกเขยไร้ประโยชน์ของตระกูลจาง คาดไม่ถึงว่าจะกล้ารุนแรงกับพี่สาวคนโตคนนี้ของตระกูลจางของเธอเชียวหรอ? รนหาที่ตายจริงๆเลย!

หลินอิ่งพูดเรียบๆว่า : “ต้องทำตามหน้าที่ ฉันในฐานะผู้ช่วยผู้อำนวยการจาง ต้องทำหน้าที่เตือนสติคุณแทนเธอ ว่าใครคือหัวหน้า”　　

“หึ หลินอิ่ง คุณแม่งคิดว่าครอบครัวพวกคุณมีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการ ก็จะให้ท้ายหรอ!” ซูนเหิงด่าออกไปอย่างโมโห ความโกรธยากที่จะสงบ “สองสามวันที่ผ่านมาเป็นวันที่สบายจริงๆ ในใจก็ไม่ทุกข์เลยสักนิด”

“กูจะบอกมึงไว้เลย ไม่นานหรอก กูจะให้มึงมาคุกเข่าต่อหน้ากู!”

เผชิญหน้าการใช้อำนาจของซูนเหิง หลินอิ่งยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

“พวกเราไปกันเถอะ”

หลินอิ่งกับจางฉีโม่ก็หันกลับเข้าไปในงานนิทรรศการ ผู้อำนวยการหลิวกับร ป ภ ก็ไม่กล้ากลั่นแกล้งอีก

คู่สามีภรรยาจางจี้หนิงมองเห็นคู่ของหลินอิ่งเดินจากไป แววตาก็เปลี่ยนเป็นมืดมนลงอย่างมาก