ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 35

บทที่ 35 ปลดปล่อยความแค้น

“ไม่รู้นะสิ ฟังน้ำเสียงของเจ้าสามดูเหมือนว่าเขาจะมาที่บ้านของเราเพื่อขอโทษจริงๆ” จางซิ่วเฟิงพูดอย่างงงงวย “ฉันไม่เคยเห็นเจ้าสามสุภาพกับฉันขนาดนี้มาก่อน "

 ลู่หย่าฮุ่ยขมวดคิ้ว มองไปที่ จางฉีโม่และถามว่า “ฉีโม่นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

จางฉีโม่ลังเลสักพัก และพูดอย่างจริงจังว่า "พ่อแม่จำได้ไหมว่าKing of the worldที่หนูออกแบบถูกขโมยไป"

“เรื่องนี้จางเถียนไห่เป็นคนว่าจ้างอยู่เบื้องหลัง และยังมีหลักฐานบันทึกเสียงอยู่ในมือของหนูอีก”

 “อะไรนะ? " ลู่หย่าฮุ่ยกล่าวด้วยความประหลาดใจ และจากนั้นก็โกรธมาก" จางเถียนไห่ไอ้เด็กเปรต! จางเถียนไห่เล่นกลอุบายแบบนี้ลับหลัง นี่เขาต้องการทำร้ายลูกถึงตายเลยใช่เหรอ!”

 “หลักฐานเสียงบันทึกนั้นอยู่ที่ไหน? ลูกเอามาได้ยังไง? "ลู่หย่าฮุ่ยถามด้วยท่าทางสงสัย “ฉันคิดว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทที่ใช้ความสัมพันธ์เพื่อแก้ไขปัญหานี้ คิดไม่ถึงว่าลูกจะเป็นคนเอาเครื่องประดับอัญมณีกลับมาได้เอง"

“เสียงบันทึกที่เป็นหลักฐานอยู่นี่ค่ะ” จางฉีโม่หยิบเครื่องบันทึกที่เป็นปากกาออกมา แล้วพูดช้าๆว่า “หลินอิ่งเป็นคนเอากลับมาค่ะ เครื่องบันทึกเสียงนี้เขาก็เป็นคนให้หนูค่ะ”

“หลินอิ่ง?” ลู่หย่าฮุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย “คนที่ขี้ขลาดตาขาวแบบนั้นมีความสามารถนี้ด้วยเหรอ?”

ขณะที่พูด ลู่หย่าฮุ่ยมองไปที่ประตูห้องของหลินอิ่งอย่างสงสัย และตะโกนว่า “หลินอิ่งออกมา!”

 ในห้อง หลินอิ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ เขาค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้อง

 “หลินอิ่ง ขอถามหน่อย King of the worldที่ฉีโม่ออกแบบ และยังมีปากกาบันทึกเสียงนี้นายเป็นคนหากลับมาเหรอ?”

 ลู่หย่าฮุ่ยถามอย่างสงสัย

“ผมให้เพื่อนช่วยตามกลับมาครับ” หลินอิ่งตอบ

 “เพื่อนแบบไหน? ทำงานอะไร?” ลู่หย่าฮุ่ยถาม

“นักสืบเอกชนครับ” หลินอิ่งตอบ

“แม่ค่ะ เรื่องนี้หลินอิ่งได้ช่วยไว้

 และยังจ่ายค่าจ้างไปอีกหนึ่งแสน โชคดีที่เพื่อนของเขาหาเจอ ไม่งั้นล่ะก็ลำบากแย่เลยค่ะ” จางฉีโม่ตอบ

“ฮึ!” ลู่หย่าฮุ่ยเปล่งเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ “ฉีโม่ อย่าหลงกล ไอ้หลินอิ่งนะ ไอ้หมอนี่จะใจดีขนาดนั้นเชียวเหรอ?”

“ยังให้เงินหนึ่งแสนอย่างไม่เสียดาย” ลู่หย่าฮุ่ย กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ ฉันคิดว่าหลินอิ่งมีแผนอยู่ในใจ มิฉะนั้นเขาจะยินดีที่จะทุ่มทุนก้อนใหญ่ขนาดนี้เหรอ? "

 “อีกอย่าง หลินอิ่งไปเอาเงินมาจากไหนเยอะขนาดนั้น? ไม่ใช่เป็นเพราะไปที่บริษัทกับลูกแล้วได้ตำแหน่งผู้ช่วยผู้อำนวยการมาเหรอ ถึงได้กำไรมหาศาลแบบนี้” ลู่หย่าฮุ่ยยังคงพูดคุยต่อ“ลูก แม่พูดไม่ผิดใช่ไหมหลินอิ่งทำเรื่องที่ไม่ดีอยู่ข้างนอก ต่อไปลูกต้องระวังเขาไว้นะ” 　

 หลินอิ่งไม่มีอะไรจะพูด เขานั่งอยู่บนโซฟา และจุดบุหรี่

 หลังจากที่ลู่หย่าฮุ่ยสั่งสอนหลินอิ่งแล้วเธอก้อเปิดเครื่องบันทึกเสียง

 เนื้อหาของเสียงในเครื่องบันทึก ก็คือจางเถียนไห่เจรจากับหนูเรื่องที่จะไปขโมย รวมถึงวิธีที่จางเถียนไห่จะให้ความร่วมมือภายในบริษัทอย่างไร เขาได้นัดเวลาและสถานที่กับหนูเรียบร้อย ซึ่งเป็นหลักฐานสมบูรณ์ของอาชญากรรม

 หลังจากฟังเสียงบันทึกแล้ว

 ลู่หย่าฮุ่ยและจางซิ่วเฟิงมีสีหน้าที่โกรธมาก และรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

“จางเถียนไห่น่าเกลียดเกินไปละ! เขาจงใจจะทำให้ครอบครัวของเราล่มจมให้ได้!” ลู่หย่าฮุ่ยกล่าวอย่างโกรธเคือง

  ติ๊งต่อง

  ขณะนั้นมกริ่งในบ้านก็เสียงดังขึ้น

“อั๋ย น้องห้านานมากแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน ช่วงนี้ครอบครัวสบาบดีใช่ไหม” จางหงซวนมีสีหน้ายิ้มแย้ม เดินเข้าบ้านอย่างเป็นกันเอง เหมือนคุยกันปกติในครอบครัว

นอกจากนี้เขายังถือกล่องของขวัญที่สวยงามสองกล่อง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นหยกล้ำค่า

 จางเถียนไห่มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น และตามหลังอย่างไม่พอใจ

“ช่วงนี้สบายดีใช่ไหมพี่สาม นั่งก่อนครับ ดื่มชากัน” จางซิ่วเฟิงดึงเก้ามาตัวหนึ่ง แล้วยื่นน้ำชาให้จางหงซวน

“น้องห้า ครั้งนี้เถียนไห่ทำตัวโง่จริงๆ หลงกลคนไม่ดีมาชักชวน นึกไม่ถึงว่าจะมายุ่งกับจิวเวลรี่ของบริษัท เกือบจะทำให้โครงการของฉีโม่ล่มไปแล้ว เฮ้อ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในครอบครัว ช่างโชคร้ายจริงๆ! ฉันต้องรับผิดชอบ น้องห้า ฉันต้องขอโทษด้วยนะ!” จางหงซวนกล่าวด้วยสีหน้าที่จริงใจ

“หึ จางเถียนไห่ถูกคนข้างนอกชักชวนที่ไหนกันล่ะ? เรื่องนี้เขานั่นแหละเป็นคนบงการ เจตนาพุ่งเป้ามาที่ครอบครัวเรา!” ลู่หย่าฮุ่ยพูดอย่างไม่เกรงใจ โดยไม่ไว้หน้าจางหงซวน

“น้องห้า น้องสะใภ้ พวกคุณอย่าคิดมากนะ พวกคุณก็เห็นเถียนไห่ตั้งแต่เล็กจนโต เขาจะมีจิตใจแบบนี้ได้ยังไง? ฉันก็คิดไม่ถึงจริงๆ ไอ้ลูกอกตัญญูคนนี้จะแอบไปทำเรื่องไร้มโนธรรมขนาดนี้” จางหงซวนดูเป็นทุกข์ จ้องเขม็งไปที่จางเถียนไห่ “ไอ้ลูกไม่รักดี ยังไม่มาขอโทษลุงห้ากับป้าห้าอีก และฉีโม่ด้วย !”

จางเถียนไห่หน้าแดง สีหน้าของเขาไม่เต็มใจ และเขาก็เดินก้มหน้าเข้ามา

 “ลุงห้า ป้าห้า ฉีโม่ ผมขอโทษครับ ครั้งนี้ผมถูกครอบงำด้วยความคิดชั่วร้าย ขอให้พวกคุณให้อภัยให้ผมด้วย” จางเถียนไห่กัดฟันพูด น้ำเสียงเบาเหมือนเสียงของยุงที่กำลังบิน

ดูน้ำเสียงที่อ่อนลงของเจ้าสามและลูกชายแล้ว จางฉีโม่และครอบครัวรู้สึกสะใจมาก เมื่อก่อนพวกเขาถูกครอบครัวของเจ้าสามทำร้ายลับหลังนับครั้งไม่ถ้วน ครั้งนี้ถือว่าได้ปลดปล่อยความแค้นแล้ว