ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 58

บทที่ 58หวางหงหลิง

ปัง ปัง ปัง

มีเสียงการต่อสู้ดังออกมาจากในซอย จากนั้นก็เป็นเสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

คึก！

หลินอิ่งหักท่อนเหล็กไปท่อนหนึ่ง ฟาดไปที่ซี่โครงหัวหน้าชายฉกรรจ์ เสียงดังปังทำให้เขากระเด็นไปไกลสิบเมตร ล้มลงไปกองอยู่บนพื้น

เวลาไม่ถึงสามนาที ชายฉกรรจ์ทั้งหกคนก็กองราบอยู่บนพื้น เลือดอาบเต็มปาก มองหลินอิ่งด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ

พวกเขายังไม่ได้แตะต้องตัวหลินอิ่งด้วยซ้ำ ก็โดนต่อยจนเลือดอาบปาก กองอยู่บนพื้น

“แกทำไมถึงได้ต่อยเก่งขนาดนี้?” คนที่เป็นหัวหน้ามือจับซี่โครงที่ถูกฟาดจนหัก เจ็บจนพูดไม่ออกถามขึ้น

เขาฝึกมาจากหน่วยรบพิเศษ ยังเคยเข้าร่วมปฏิบัติการจับผู้ก่อการร้าย ฝีมือไม่ธรรมดาแน่ รู้วิธีการต่อสู้ต่าง ๆ แต่ไม่คิดว่าต่อหน้าหลินอิ่งที่ลือกันว่าไม่มีน้ำยา กลับไม่ได้แตะต้องแม้แต่มือ

และสำหรับบอดี้การ์ดที่เขาพามา ก็เคยเป็นทหารอยู่เมืองนอก เข้าสู้พร้อมกันแต่กลับแพ้ไม่ถึงนาที

นี่มันต่อยเก่งเกินไปแล้ว

“กลับไปบอกนายแก ถ้ากล้ามายุ่งกับครอบครัวจางฉีโม่ ฉันจะทำให้มันตายไร้ที่ฝัง” หลินอิ่งพูดขึ้นเสียงเรียบ　　

ในน้ำเสียงเย็นเรียบนี้ มีความน่าเกรงขามจนน่ากลัว

“นายอย่าคิดว่ามีวิชาการต่อสู้หน่อย แล้วจะไปเป็นอริกับคุณชายหวางได้นะ” หัวหน้าชายฉกรรจ์พูดขึ้น อย่างไม่ยอมแพ้ “สมัยนี้มันไม่ใช่สมัยที่ใช้กำปั้นแก้ปัญหาแล้ว แกก็ไปคุกเข่าขอโทษคุณชายหวางโดยดีเถอะ เผื่อจะรอดไม่ต้องตาย”

หลินอิ่งเดินขึ้นไป เสียงดังปัง เท้าเหยียบไปที่หัวของชายฉกรรจ์ รองเท้าเหยียบหน้าเขาให้แนบไปกับพื้น

“แก แกกล้า” ชายฉกรรจ์สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ พูดข่มขู่ขึ้น “จะบอกแกให้นะ กับแค่กำปั้นแก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลหวางมีอำนาจใหญ่โตขนาดไหน ยังกล้ารุกราน นายไม่มีจุดจบที่ดีแน่”

เพียะ

มือหลินอิ่งฟาดไปทีหนึ่ง ชายฉกรรจ์ถึงกับเลือดอาบปาก

“แกคิดว่าตระกูลหวางเป็นอะไร?” หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา ถีบชายฉกรรจ์กลิ้งไปไกลหลายสิบเมตร เจ็บจนร้องโอดโอย

“ไสหัวไป”

“แกคอยดู แกรอรับอารมณ์โทสะจากคุณชายหวางได้เลย” ชายฉกรรจพูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

พูดไป เหล่าชายฉกรรจ์ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินขาเป๋ เดินไปที่รถเก๋งสีดำอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

เอี๊ยด

เวลาเดียวกัน ในซอยก็มีรถหรูบูกัตติ เวย์รอน สีแดงขับเข้ามา เสียงดังก้องทั้งซอย

ชายเสื้อดำสองคน สีหน้าเย็นชาเดินลงมาจากรถ วิ่งเข้ามาทั้งหมัดทั้งเข่า ต่อยบอดี้การ์ดชุดสูทที่หวางจื่อเหวินจัดมานอนราบไปกับพื้นอีกรอบ เจ็บปวดจนร้องเสียงดัง

เห็นได้ชัดว่า ชายชุดดำสองคนนี้ ฝีมือดีกว่าบอดีการ์ดกลุ่มนั้นเยอะ

“หนึ่งนาที ออกไปจากซอยนี้เดี๋ยวนี้” ชายชุดดำพูดขึ้นสีหน้าเย็นชา

บอดี้การ์ดชุดสูทกลุ่มนั้นสีหน้าไม่พอใจ ขึ้นรถไปอย่างลุกลี้ลุกลน ขับรถออกจากซอยทันที

“คุณหลิน ไม่ได้ถูกไอ้ขยะพวกนั้นทำร้ายนะครับ?” ชายชุดดำเดินเข้ามาพูดขึ้นอย่างเกรงใจ

หลินอิ่งขมวดคิ้ว มองไปที่รถบูกัตติ เวย์รอน สีแดงราคายี่สิบล้าน เหมือนมีเงาคนนั่งอยู่ในรถ