ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 62

บทที่ 62 ซักถาม

"หลินอิ่ง นายอย่าเข้ามานะ! ฉันเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหวางเลยนะ! อย่าคิดทำเรื่องสกปรกนะ ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้ฉันจะจับนายโยนทิ้งลงในแม่น้ำชิงหยูน!"

หวางหงหลิงกัดฟันพูดข่มขู่ขึ้นเพื่อแสดงความน่าเกรงขาม ขณะเดียวกันก็พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมด้วย

แต่ดูเหมือนหลินอิ่งแทบไม่ฟังสิ่งที่เธอพูดเลย ในตอนนี้เขาเดินมาเบื้องหน้าเธอแล้ว

หวางหงหลิงก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตากับหลินอิ่ง

จากนั้นหลินอิ่งก็ยกมือขึ้นจับคางของหวางหงหลิง แล้วยกคางเธอขึ้นมา

"ผมแค่อยากให้คุณเข้าใจว่า คุณไม่สามารถทำอะไรผมได้" หลินอิ่งพูดขึ้น

หวางหงหลิงมีสีหน้าแดงก่ำเหมือนลูกแอปเปิ้ล เพราะท่าทางและคำพูดของหลินอิ่งช่างน่าหวาดกลัวมาก!

จากนั้นเธอก็เผยสีหน้าหนักแน่นขึ้น กัดฟันพร้อมกับจ้องมองหลินอิ่งด้วยสายตาขุ่นเคือง มีใครบ้างกล้าบังอาจกับลูกสาวแห่งตระกูลหวาง?

อย่าแม้แต่เตะต้องตัวเธอเลย แม้แต่ชี้หน้าเธอก็ยังไม่มีใครกล้าเลย!

หลินอิ่งจ้องมองใบหน้าที่เดิมทีสะสวยเปลี่ยนเป็นสีหน้าอวดดีและโมโห เธอเผยสายตาขุ่นเคืองและน่าหวาดกลัวเหมือนกับนักเรียนทำผิดมา แต่ไม่ยอมถูกครูสั่งสอน

"ผมก็นึกว่าคุณหนูตระกูลหวางเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง สามารถรับมือกับทุกสถานการณ์ แต่ดูเหมือนคุณเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้น" หลินอิ่งยิ้มจางๆ แล้วหันหลังจากไป

เมื่อได้ยินหลินอิ่งพูดแบบนี้ หวางหงหลิงก็ยิ่งอารมณ์ขึ้นจนหน้าแดงก่ำ

น่าอับอายยิ่งนัก!

"นายรังแกฉัน? แถมยังกล้าดูถูกฉันอีก?" หวางหงหลิงเผยท่าทางไม่ยินยอม ลุกขึ้นและตะคอกว่า "หลินอิ่ง นายอย่าไปไหน! มาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน!"

แต่หลินอิ่งเดินลงไปข้างล่างไม่เห็นร่องรอยแล้ว

หวางหงหลิงกลับไปนั่งที่เดิม พร้อมเผยสีหน้าขุ่นเคือง

เธอยื่นมือจับคางของตัวเอง เหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"คิดไม่ถึงว่าเขาจะปฏิบัติตัวต่อเธอแบบนี้?" หวางหงหลิงพูดขึ้น แต่จู่ๆเธอก็นึกถึงตอนที่หลินอิ่งจับคางของเธอขึ้น จากนั้นใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อเล็กน้อย

"ช่างน่าขยะแขยง ทำเกินไปแล้ว!" หวางหงหลิงกำมือออกหมัดกลางอากาศ แล้วกัดฟันอย่างแน่นด้วยท่าทางไม่ยินยอม

เธอยังไม่เคยถูกผู้ชายสัมผัสมาก่อนเลย แม้กระทั่งใบหน้า!

จากความทรงจำตั้งแต่ยังเด็กของเธอแล้ว เธอมีฐานะสูงส่งมาโดยตลอด ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีคนรุมล้อมประจบประแจง และไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนของเมืองชิงหยูนล้วนได้รับความสนใจ!

อีกทั้งได้รับความเอ็นดูจากคุณท่านและพ่อ เลยแทบจะไม่เคยได้ถูกกลั่นแกล้งเลยสักครั้ง!

"หรือว่าเขาไม่กลัวฉัน? ไม่กลัวตระกูลหลง?" หวางหงหลิงทำปากมุ้ย คิดยังไงก็คิดไม่ออก หลินอิ่งเอาความกล้ามาจากไหนบังอาจแบบนี้กับเธอ แถมยังสัมผัสตัวเธอด้วย.....

ไม่รู้เหมือนกันว่าหวางหงหลิงคิดอะไรอยู่ เดียวเธอก็โมโห เดียวเธอก็เขินอาย สีหน้าเปลี่ยนแปลงตลอด เธอนั่งอยู่ที่เดิมมาได้สิบนาทีกว่าแล้ว

"คุณหนูครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?" หลังจากที่ ไอ้หก กับ ไอ้เจ็ด ฟื้นคืนสติก็สะดุ้งตกใจ รีบลุกขึ้นพูดกับหวางหงหลิงทันที

"คุณหนู หลินอิ่งหนีไปแล้วหรอครับ? เขาไม่ได้เสียมารยาทกับคุณใช่ไหมครับ?" หูหมิงหยินก็ฟื้นคืนสติเหมือนกัน พร้อมกับเผยสีหน้ากังวลซักถามขึ้น

"หืม! อย่าพูดถึงคนนี้อีก แค่พูดถึงฉันก็อารมณ์ขึ้นทันที!" หวางหงหลิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้น