CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 107

CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน สี่เพื่อนรักสองเพื่อนซี้

"ไม่เอาสิลูก เหล้ามันไม่ดีนะครับ"

น้ำขิงอุ้มเจ้าตัวเล็กจากฟาเรนทันที เพราะถ้าเจ้าแสบงอแงหนัก ๆ แบบนี้ พ่อก็จะเอาไม่อยู่แล้วล่ะ ต้องเป็นแม่คนเดียวเท่านั้นจริง ๆ

"เดี๋ยวฉันกับน้ำขิงเอาลูก ๆ ไปเข้านอนแล้วกันนะ เด็ก ๆ ตื่นมาตั้งแต่เช้าน่าจะง่วงเต็มแก่แล้ว"

ไอรีนเดินมาอุ้มวิรินจากวินด์เซอร์และไม่ลืมที่จะหอมแก้มสามีที่แสนดีของเธอ เพื่อโชว์หวาน ๆ ไปหนึ่งที

"ยังไงถ้ากล่อมเด็ก ๆ นอนเสร็จแล้วเราสองคนจะได้เปลี่ยนชุดเตรียมสำหรับงานตอนกลางคืนกันเลย"

ไอรีนหันมาบอกกับน้ำขิง

"ก็ดีนะ...สนุกกันเต็มที่เลยนะหนุ่ม ๆ"

น้ำขิงพยักหน้ากับไอรีนก่อนจะโบกมือลาฟาเรนและเพื่อน ๆ เพื่อปล่อยให้พวกเขาได้มีเวลาสนุกสนานกันเองบ้าง

โดยเธอกับไอรีนก็อุ้มลูกเดินคุยกันไปตลอดทาง โดยมีพี่เลี้ยงเด็กกับพี่หวาน พี่สาวของน้ำขิงเดินตามกันขึ้นไปช่วยเลี้ยงลูก ๆ กันด้วย

"เมียกูถูกเมียมึงยึดตัวไปอีกแล้วเนี่ย"

ฟาเรนกอดคอวินด์เซอร์และมองเมียของพวกเขาที่เดินคุยกันหัวเราะร่าเริงไปไกล ๆ

ทั้งไอรีนและน้ำขิงพออยู่ด้วยกันทีไรผัวไม่สำคัญขึ้นมาทุกที

"ตั้งแต่มึงพาน้ำขิงมาเจอนะ อะไร ๆ ก็มีแต่น้ำขิง ๆ ไปหมด"

วินด์เซอร์เองก็ยังบ่น ๆ อย่างน้อยใจเมีย แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรจริงจัง พวกเขาก็ชอบด้วยซ้ำที่เมียสนิทกันมาก ๆ เพราะไปไหนพร้อมหน้าพร้อมตากันก็ไม่อึดอัด

"แต่เมียมึงบังคับให้กูไปสร้างบ้านอยู่ถัดจากบ้านมึงแล้วอะ และเมียกูก็คือร้องจะย้ายไปอยู่ข้างบ้านมึงด้วยเช่นกัน...กูยอมเลย"

ฟาเรนหัวเราะตอบเพื่อนรักไป และทั้งคู่ก็ยืนมองเมียรักจนสุดสายตา..แต่ทว่า

จู่ ๆ ก็มีร่างกำยำตัวสูงมาบังตัวเมีย ๆ ของพวกเขาจนมิด และยืนหน้าบึ้งตึงอยู่ตรงหน้าของวินด์กับฟาร์ทันที

"พวกมึงเลิกคลั่งรักเมียสักแป๊บและหันมาสนใจกูก่อนได้ไหม?"

คลินต์เดินไปขวางตรงหน้าของเพื่อนรักทั้งสองด้วยใบหน้าที่โหด ๆ บอกบุญไม่รับสักเท่าไหร่

"กูไม่ใช่ชายรักชายนะเว้ย จะหันมาสนใจมึงได้ไง"

ฟาเรนแกล้งแซวเล่น ๆ

"ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเจ้าบ่าวกูถีบคว่ำไปละนะ"

คลินต์เตรียมจะยกเท้าขึ้น

"พวกมึงอย่าตีกันสักวันได้ปะ?"

วินด์เซอร์มองซ้ายสลับขวาด้วยสายตาเอือม ๆ

"แต่ยิ่งตีกันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรักกันนะเพื่อนรัก!!!!"

ฟาเรนกระโดดกอดคอเพื่อนรักทั้งสองคนเอาไว้แน่น

"คิดถึงไอ้ไทม์ว่ะ" ฟาเรนพูดขึ้นเบา ๆ

"กูว่าเดี๋ยวมันก็มา"

วินด์เซอร์พูดต่ออย่างไม่มั่นใจเท่าไหร่

"อย่าดราม่าดิวะ ไอ้ไทม์มันบอกแล้วไงว่าอย่ากังวลเรื่องมันจนหมดสนุกกันอะ"

คลินต์พูดขึ้นอย่างแสร้งร่าเริง ๆ เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศเศร้า ๆ ในตอนนี้

"นี่ ๆ เหล้ากูสั่งมาโคตรแพงเลยนะเว้ย ถ้าพวกมึงไม่แดกกูเก็บกลับบ้านนะ"

คลินต์ทำทีขู่ ๆ

ใจจริงเขาตั้งใจสั่งเครื่องดื่มและเลือกอาหารดี ๆ คัดสรรมาจัดให้งานแต่งเพื่อนรัก ก็เพื่ออยากดื่มฉลองงานแต่งเพื่อนเนี่ยแหละ ไหน ๆ ก็ได้ฉลองกันสามวันสามคืนแล้ว

แน่นอนว่าถูกใจคนขี้เหงาอย่างคลินต์เป็นที่สุด เพราะเพื่อนสองคนแม่งพอมีครอบครัวก็แยกย้ายกันไปหมด เจอกันได้แค่ตามงานสำคัญต่าง ๆ เท่านั้นเลย และในขณะที่พวกเขาทั้งสามคนหันหลังกลับไปก็เจอกับ…

"ยังขี้งกเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ นะไอ้คลินต์"

ไทม์โซนที่เพิ่งเดินทางมาถึงก็เสยผมเท่ ๆ เอ่ยทักทายเพื่อนรักทั้งสามที่ยืนหน้าเหวอ ๆ อยู่

"ไอ้ไทม์ / เชี่ยไทม์ / ไอ้เชี่ย"

เพื่อนรักทั้งสามเอ่ยทักเขาอย่างพร้อมเพรียงด้วยสรรพนามที่แตกต่างกันออกไป

ฟุ่บ!

ทั้งคลินต์ ฟาเรน วินด์เซอร์วิ่งเข้าไปกอดไทม์โซนเอาไว้แน่นทันที

"งานแต่งไอ้ฟาร์ ไม่ต้องมาดราม่าเรื่องกูนะ...กูมาเพื่อปาร์ตี้ มาเพื่อสนุก"

ไทม์โซนพูดขึ้นดักเอาไว้ก่อน เพราะรู้ว่าเพื่อนกำลังเป็นห่วงเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่แน่ ๆ

แต่วันนี้คือวันเฉลิมฉลอง วันแต่งงานของเพื่อนรัก ไทม์จึงไม่อยากให้เรื่องราวของเขามาทำลายความสุขและบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ไป

"เข้าใจปะ?"

ไทม์เอ่ยย้ำกับทั้งสามคน ซึ่งฟาเรนกับคลินต์เหมือนจะยังนิ่งเพราะปรับอารมณ์ไม่ได้

"เออ ๆ ไปดื่มกันเถอะ"

วินด์เซอร์ที่เก็บอาการได้มากที่สุดรีบคว้าขวดเหล้าและเดินกอดคอไทม์โซนเดินออกไปดื่มเหล้ากันต่อทันทีด้วยท่าทีปกติ

ในขณะคลินต์กับฟาเรนที่ยังคงยืนนิ่ง ๆ และมองทางไทม์อย่างเป็นห่วงแต่ก็พยายามสะบัดความคิดเหล่านั้นออกไปและกลับมาร่าเริงตามเดิมทันที

"เหล้าโคตรดี มึงลอง ๆ"

วินด์เซอร์กรอกเหล้าใส่ปากไทม์โซนและพยายามชวนคุยอย่างเป็นปกติ

"มึงจะทำหน้าเศร้าเป็นหมาทำไม วันนี้งานแต่งมึงนะ"

คลินต์กระทุ้งใส่ฟาเรนที่เดินตามออกมาด้วยใบหน้านิ่ง ๆ

"หน้ามึงยิ้มตายอะ"

ฟาเรนก็สวนกลับไปทันที