CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 78

EP.78 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน พิษหึงหวง

"น้ำขิง ~" ฟาเรนสะกิดเรียกคนตัวเล็กที่หมดสติไปหลังจากที่ถูกเขาทารุณทางกายมายาวนานนับชั่วโมง

"โธ่เว้ย! ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ" ฟาเรนกุมขมับเล็กน้อย

คราบเลือดที่ติดอยู่บนแก่นกายของเขามันไม่ได้เยอะมาก แต่เธอคงทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วจริง ๆ ถึงหมดสติไปแบบดื้อ ๆ

ฟุ่บ!

เขาดึงร่างของเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่น ตามเนื้อตัวมีแต่รอยแดงช้ำเต็มไปหมด หน้าอกแดงเป็นรอยฝ่ามือ แผ่นหลังถลอกเพราะถูกเขากระแทกซ้ำ ๆ ไปกับพื้นอย่างไม่ปรานีใด ๆ

"ขิง~"

ฟาเรนที่เพิ่งได้สติลูบบาดแผลตามลำตัวของคนตรงหน้าเขาด้วยมือที่สั่นเทา

"ฉันทำบ้าอะไรลงไปวะ!"

ฟาเรนกำหมัดแน่น

เพราะในตอนที่โกรธเขาแทบไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บหรือทรมานมากแค่ไหน

ฟาเรนรีบถอดเสื้อของเขาคลุมตัวของเธอเอาไว้ ก่อนจะสวมกระโปรงและรวมถึงหยิบรองเท้ามาสวมให้กับคนไม่ได้สติ

ฟาเรนเช็ดคราบเลือดที่ปลายท่อนรักของเขา ก่อนจะมองไปที่ร่องสวาทของเธอที่บวมเป่งและแดงช้ำอย่างเด่นชัด ภายในร่องสวาทมีเลือดผสมกับน้ำรักขาวขุ่นของเขาที่ยังค้างคาอยู่ด้านในนั้น

"เดี๋ยวฉันพาเธอไปหาหมอนะ"

ฟาเรนบีบไหล่ของเธอเบา ๆ แต่น้ำขิงก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับมา นอกจากลมหายใจที่อ่อนล้าเต็มทน

"ฉันก็แค่อยากอยู่กับเธอทั้งคืนที่นี่ เท่านั้นเอง"

ฟาเรนมองไปรอบ ๆ ดาดฟ้า ก่อนจะคิดไม่ตกเลย เพราะเขาดันโยนกุญแจทิ้งไปในตอนที่โกรธจัดและขาดสติ

ปัง ปัง!!

ฟาเรนกระแทกประตูอย่างบ้าคลั่ง

แต่ประตูชั้นดาดฟ้ามันคือประตูเหล็กอย่างดีที่ไม่ว่าเขาจะถีบ และทุบเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมเปิดออกง่าย ๆ

"แม่งเอ๊ย!!" ฟาเรนใช้ตัวของเขากระแทกเข้าไปสุดแรงอีกครั้ง

ปัง!

เขาหงายหลังล้มลงทันที

หลังจากที่พยายามงัดประตูทำลายประตูอยู่หลายครั้ง จนได้แผลช้ำมาทั้งตัวแล้ว

"ไอ้เชี่ยคลินต์"

ฟาเรนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อนสนิททันที

เขากดโทรศัพท์หาคลินต์ เพราะคอนโดของคลินต์ใกล้มหาลัยมากกว่าบ้านของไทม์โซน

(คุยโทรศัพท์กับคลินต์)

"ไอ้คลินต์!"

ฟาเรนตะโกนเรียกเพื่อนไปทันทีที่เขารับสาย

แต่ยังไม่ทันพูดอะไรคลินต์ก็สวนกลับมาซะก่อน

(จะชวนแดกเหล้าเหรอ?)

"ไม่ใช่ มึงมาช่วยเปิดประตูดาดฟ้าตึกนิเทศให้กูหน่อยดิ"

ฟาเรนพูดไปด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

(มึงไปทำเหี้ยอะไรบนนั้นวะ?)

คลินต์ถามกลับมาอย่างข้องใจ

"มึงมาก่อนได้ไหม ไอ้เหี้ย!!"

ฟาเรนที่หัวเสียอยู่แล้วก็ตวาดใส่โทรศัพท์ไปด้วยความโมโห

(เออ ๆ เดี๋ยวกูรีบไปเดี๋ยวนี้เลย)

คลินต์ตอบรับมาแบบงง ๆ

"เอาเหล็กอะไรก็ได้ มางัดประตูเหล็กบ้า ๆ นี่ให้กูที"

ฟาเรนพูดย้ำไปอีกครั้ง

(เออ ได้ ๆ)

คลินต์ตอบรับและเสียงปลายสายเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง

"มึงมาเร็ว ๆ ดิไอ้เหี้ย!!"

ฟาเรนพูดไปอย่างหัวเสีย

เขามองไปที่น้ำขิงที่ยังคงนอนนิ่งอย่างไม่ได้สติ

(ไม่เกิน 10 นาที ๆ)

คลินต์รับรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนของเขากำลังร้อนใจอะไรสักอย่าง เขาตัดสายไปและรับปากว่าจะมาให้ไวมากที่สุด

ฟาเรนเดินกะเผลก ๆ กลับไปหาน้ำขิงที่นั่งพิงกับระเบียงของดาดฟ้าที่เดิม ใบหน้าของเธอซีดมากขึ้น และตัวหนาวสั่น ๆ เหมือนกำลังจะเป็นไข้ เพราะอากาศบนดาดฟ้าค่อนข้างจะหนาวเย็นมาก ๆ

ฟุ่บ!

ฟาเรนดึงตัวน้ำขิงเข้ามากอดเอาไว้แน่น

"อย่าเป็นอะไรนะ~"

ฟาเรนพูดออกไปเบา ๆ เขาลูบใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยนและจูบลงที่หน้าผากขาวเนียนที่ร้อนผ่าว

-10 นาทีผ่านไป-

ตุ้บ!! ปัง ๆ!!

เสียงทุบประตูจากทางด้านนอกดังขึ้น ฟาเรนรีบช้อนตัวอุ้มน้ำขิงแนบแผ่นอกของเขาทันที

ทางด้านนอกประตู คลินต์พยายามใช้ค้อนทุบกลอนประตูแต่มันก็ไม่ออก เพราะฟาเรนดันล็อกจากทางด้านใน

"ไอ้คลินต์มึงงัดเข้ามาเลย ประตูมันล็อกจากด้านในอะ" ฟาเรนที่อุ้มขิงแนบกายเอ่ยบอกกับเพื่อนของเขาที่ยังคงทุบ ๆ ที่กลอนประตูอยู่พักใหญ่

"เออ ๆ มึงถอยออกไปห่างจากประตูก่อน"

คลินต์ตะโกนบอกมาจากด้านหลังประตูอีกที