CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 EP.61 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน อดมื้อดึกเพื่อกินมื้อเช้า

"ฉันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเธอหรอก...เธอร้องไห้แล้วน่าเกลียดจะตายไป"

เขาพูดขึ้นเสียงแข็ง ๆ พร้อมกับเบะปากเพียงเล็กน้อย

"อีกอย่างคืนนี้ฉันก็อยากนอนพักสบาย ๆ เหมือนกัน"

"อื้ม~" น้ำขิงพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะนอนหันหน้ามองออกไปนอกกระจกบานหรูวิวเกือบ 360 องศาจากห้องนอนของเขาในยามค่ำคืนนี้

"เลิกคิดมากแล้วนอนซะ"

ฟาเรนถอนหายใจออกมาเล็กน้อย และยังคงยืนกอดอกมองเธออยู่แบบนั้น

เพราะน้ำขิงยังคงลืมตาและมองออกไปนอกหน้าต่างวิวคอนโดสูงเสียดฟ้า แสงไฟสว่างไสวของเมืองกรุง… มหานครที่ไม่เคยหลับใหลแห่งนี้…

"หลับตาสิ!"

เขาออกคำสั่งขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเธอยังคงนอนคิดมากอยู่ และไม่ยอมพักผ่อนสักที

ฟาเรนปิดสวิตช์ไฟที่หัวเตียงของเธอ พร้อมกับเดินไปปิดม่านหนาทึบ เพื่อให้ภายในห้องมืดสนิทและเงียบสงัด

เขากลับมายืนจ้องมองน้ำขิงอย่างกดดันให้เธอหลับอย่างคนเอาแต่ใจเช่นเคย ๆ จนทำให้อีกฝ่ายจำต้องแสร้งข่มตาหลับไปทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่ค่อยง่วงมากสักเท่าไหร่

หลังจากที่น้ำขิงหลับตาลงได้สักพัก ฟาเรนถึงจะยอมเดินออกจากห้องนอนไป เพื่อที่จะอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวของเขาจนเสร็จสิ้นแล้วจึงกลับขึ้นเตียงมานอนกอดเธอเหมือนเช่นคืนผ่าน ๆ มา

แม้ว่าน้ำขิงจะหลับตา แต่เธอยังคงไม่ได้หลับสนิทไปในทีเดียว

เพราะในหัวของเธอคิดถึงแต่สิ่งที่พ่อพูดออกมา ทุกคำพูดของเขามันทิ่มแทงใจของเธออย่างเจ็บปวดมาก

และคนที่เธอคิดถึงมากสุดหัวใจเลยก็คือพี่น้ำหวาน พี่สาวแท้ ๆ ที่เกิดมาจากแม่คนเดียวกันกับเธอ เธอไม่รู้เลยว่าพี่สาวตัวเองตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง

เพราะครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกัน มันคืองานแต่งงานระหว่างพี่หวานกับเสี่ยบุญโชค ตาเฒ่าตัณหากลับที่คอยแต่จะจับเด็กสาวหน้าตาสวย ๆ ฐานะจน ๆ มาแต่งเป็นเมียขัดดอกไปวัน ๆ

วันแต่งงานของพี่สาวนั้น จริง ๆ เธอเองก็ไม่ได้รู้เรื่องมาก่อน เพราะถ้ารู้ เธอคงพาพี่สาวหนีไปแล้วตั้งแต่วันนั้น

ตัวน้ำขิงเองก็เพิ่งจะมารู้ว่าพ่อตกลงยกพี่สาวเธอให้ตาเสี่ยนั่นไปแล้ว ก็ตอนที่พ่อขับรถมารับเธอถึงหอพัก เพื่อให้ไปช่วยเรื่องงานแต่งงาน

ครั้งนั้นทำให้เธอต้องขอลาขาดเรียนกับทางมหาลัยไปแบบกะทันหันไปเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ

โชคดีว่ามีไอรีนและเพื่อนคนอื่น ๆ คอยตามเก็บงานเก็บชีตเรียนให้ ไม่งั้นเธออาจจะต้องดรอปไปเลยก็ได้ เพราะดันลาในช่วงที่ใกล้สอบพอดิบพอดี

"ถ้าเธอยังไม่หลับอีก…ฉันอาจจะทำอะไรมากกว่าแค่นอนกอดกันนะ" ฟาเรนพูดขึ้น

เพราะเขาสังเกตจากลูกตาที่กลอกไปมาทั้ง ๆ ที่เปลือกตาของเธอยังคงปิดสนิท

"ฉันนอนไม่หลับจริง ๆ" คนตัวเล็กรีบเอ่ยขึ้นเบา ๆ

ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงอาบแก้มทั้ง ๆ ที่เธอยังคงหลับตาอยู่แบบนั้น

"เฮ้อ ~" เขาถอนหายใจออกมา ก่อนจะจ้องมองไปที่เธออย่างเคร่งเครียด

"แล้วฉันต้องทำยังไงอะ?" เขาถามออกมาตรง ๆ

เพราะฟาเรนไม่ใช่คนที่ปลอบคนได้เก่งสักเท่าไหร่ และวิธีต่าง ๆ ที่เขานึกได้ก็ใช้มันไปหมดแล้ว

"หรือเอากันไหมล่ะ"

เขาพูดพร้อมกับเตรียมจะถอดกางเกงของตัวเองออก

"พอเธอเหนื่อยแล้วจะได้หลับง่าย ๆ ไง"

คนตัวสูงที่เตรียมพร้อมเป็นอย่างมากรีบถอดกางเกงตัวเองออกและเตรียมจะปลดกระดุมเสื้อของเธอในทันที

"เอ่อ ฉันง่วงแล้ว"

น้ำขิงรีบพูดขึ้นทันทีก่อนจะข่มตาหลับไป

เพราะร่องรอยการบรรเลงรักจากเมื่อคืนของเขานั้น ยังทำเธอเจ็บระบมไม่หายเลย ก็ฟาเรนล่อซะเตียงไม้แข็ง ๆ ของรีสอร์ตหรูขาหักไปข้างหนึ่ง

ฉะนั้นแล้วไม่ต้องพูดถึงร่องสวาทเลยว่าเธอจะเจ็บระบมหนักมากแค่ไหน

แม้ว่าเรื่องการร่วมรักระหว่างเขากับเธอมันจะผ่านมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่สำหรับน้ำขิง การมีอะไรกับฟาเรน มันเป็นความคุ้นชินที่ยังไม่สามารถชินได้จริง ๆ บางครั้งก็รู้สึกดีแต่บางครั้งก็เจ็บมาก ๆ เพราะเขาค่อนข้างจะซาดิสม์และชอบทำในสถานที่แปลก ๆ

"ก็ได้!"

เขาตอบมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ แถมยังไม่ยอมใส่กางเกงกลับตามเดิมอีก เขานอนล่อนจ้อนข้าง ๆ เธออย่างไม่ได้รู้สึกอายใด ๆ เลย แถมยังวางพาดท่อนเอ็นของตัวเองลงบนเรียวขาอ่อนของเธออย่างหน้าตาเฉย เหนื่อยใจกับคนหื่นกามอย่างฟาเรนจริง ๆ