CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 103

CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน 4 หนุ่ม 4 มุม

จริง ๆ แล้ววินด์เซอร์รู้แทบจะรู้ทุก ๆ เรื่องของพวกเพื่อน ๆ ตัวเองแม้ว่าเขาจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศและตามง้อเมียอยู่นานเป็นปี

แต่สุดท้าย ความเป็นเพื่อนระหว่างพวกเขามันก็สามารถต่อกันติดได้อย่างง่ายดาย พวกเขากลับมาร่วมมือร่วมแรงกันอีกครั้ง เพื่อสร้างธุรกิจที่เคยฝันมาด้วยกัน และพวกเขาอยากจะทำมันให้ไปได้ไกลกว่าที่เคยคิดเอาไว้ในวัยเด็ก

หนุ่มวิศวะทั้งสี่ที่มีสไตล์และนิสัยที่แตกต่างกัน ทุกคนต่างมีทางเดินของตัวเอง แต่ในทุก ๆ ช่วงของการเติบโตพวกเขาต่างมีกันและกันมาโดยตลอด

"กูก็รู้สึกแย่นะเว้ย ที่ตอนพวกมึงมีปัญหากูแม่งไม่เคยอยู่ช่วยเหลือพวกมึงเลย"

วินด์เซอร์กวาดสายตามองเพื่อนอย่างแอบเสียใจ ที่เขาพลาดหลาย ๆ ช่วงเวลาสำคัญไป

"เห้ย! พวกกูไม่เคยคิดแบบนั้นสักหน่อย"

ฟาเรนสวนกลับไปทันควัน

"อีกอย่าง จริง ๆ เมื่อก่อนกูก็เหี้ยเองแหละ ที่ไม่เข้าใจความลำบากใจของมึง"

ฟาเรนตบไหล่ของวินด์เซอร์เบา ๆ เมื่อนึกไปถึงอดีตที่ตัวเองทำเอาไว้

เพราะฟาเรนในเมื่อก่อนเขาเอาแต่เพื่อนจริง ๆ ยกเพื่อนขึ้นเป็นที่หนึ่ง ยิ่งในตอนที่มีปัญหากับพ่อและพี่ชาย ฟาเรนก็หันมาเอาแต่เพื่อน เพื่อนลุยฟาเรนลุยกว่า ใครทำเพื่อนฟาเรนเจ็บ มันเจ็บกว่า…

คราวนี้พอวินด์เซอร์มีแฟนเป็นไอรีน ฟาเรนก็เหมือนสูญเสียเพื่อนสนิทคนหนึ่งไป เขาจึงพาลไม่ชอบแฟนของเพื่อนไปด้วย เพราะรู้สึกว่าไอรีนเรียกร้องเวลาของเพื่อนเขามากจนเกินไป

และบวกกับไอรีนไม่ชอบเรื่องการแข่งรถมาก ๆ เธอมองว่ามันอันตราย ทั้ง ๆ ที่ฟาเรนรู้ดีที่สุดว่าการแข่งรถเป็นสิ่งที่วินด์เซอร์รัก และมันคือพรสวรรค์ที่ไม่ใช่ทุกคนจะมีได้ เรื่องนี้เลยทำให้เขาโกรธไอรีนไปด้วยและไม่ชอบเธอเอาซะเลย แต่ก็ดันมาได้กับเพื่อนสนิทของเธอในที่สุด

"เพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้จริง ๆ เพราะกูแม่งก็รักทั้งเพื่อนทั้งแฟนเลย...แค่มันคนละบริบทกัน"

ขณะที่ฟาเรนกำลังพูดจาอย่างเป็นผู้เป็นคนนั้น

"ถึงจะห่างกันไปนานแค่ไหน…ยังไงพวกมึงก็เพื่อนกู"

วินด์เซอร์ยิ้มตอบกลับไปด้วยแววตาที่จริงใจ

และเขายังรู้สึกเหมือนเดิมจริง ๆ กับทุกคน แม้ว่าเขาจะห่าง ๆ จากเพื่อนไป วันนี้วินด์ได้กลับมาแล้วจริง ๆ

ทุกคนมักจะคิดว่าคนที่เงียบ ๆ ขรึม ๆ จะเข้มแข็ง แต่จริง ๆ แล้วมันกลับอ่อนแอข้างในกว่าใคร ๆ เลย นั่นคือเหตุผลที่ไอ้วินด์มันต้องหนีไปตั้งหลักอยู่คนเดียวสักพัก และคนเดียวที่ทำให้เซได้จริง ๆ ก็เมียมันนั่นแหละ

...ไอรีน...

"แต่ก็ดีนะมึง เมียมึงเป็นเพื่อนรักเมียกู เวลาไปไหนมาไหนจะได้คุยกันง่าย ๆ"

ฟาเรนชนกระป๋องเบียร์กับวินด์เซอร์แล้วหัวเราะ

"แหม ~ พอมีเมียก็พูดดีเลยนะมึง…ไอ้ฟาร์"

คลินต์พูดแทรกขึ้นมาทันควัน

"ทีเมื่อก่อนมึงหวงไอ้วินด์อย่างกับเป็นเมียมัน"

คลินต์เบะปาก พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาใส่หน้าของฟาเรนอย่างตั้งใจกวนตีนเพื่อน

"มึงไปสูบไกล ๆ"

ฟาเรนมองบุหรี่อย่างมือสั่น ๆ เพราะเขาสัญญาว่าจะเลิกบุหรี่ เขาบอกกับน้ำขิงเอาไว้ด้วยตัวเองเลยว่าจะเลิกบุหรี่ แต่เลิกแบบค่อย ๆ ลด

เพราะฟาเรนเคยติดบุหรี่มาก ๆ ถ้าลดแบบหักดิบเลยร่างกายอาจจะทนไม่ไหว ในตอนนี้เขาลดจำนวนลงเหลือแค่ 5 มวนต่อวันเท่านั้น

แต่พูดเลยว่ามันไม่ง่าย จากคนที่สูบเป็นซอง ๆ มือสั่นใจสั่นไปหมด แต่ก็นึกถึงหน้าเมียกับลูกเอาไว้ให้ขึ้นใจ

"ดูดตัวเดียวไม่เป็นไรหรอกน่า แค่บุหรี่ไม่ได้ไปตีก-รี่สักหน่อย เมียมึงคงไม่ฆ่ามึงหรอก"

คลินต์ยื่นบุหรี่ส่งให้เพื่อนตัวเองอย่างรู้ใจ

"ไม่อะ วันนี้กูครบจำนวนแล้ว"

ฟาเรนสะบัดหัวตัวเองเบา ๆ อย่างตั้งสติ

"ดูทรงแล้วมึงกลัวเมียยิ่งกว่าไอ้วินด์เซอร์ซะอีก"

คนปากร้ายพูดต่ออย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะเพื่อนที่เคยเป็นเสือร้ายมาด้วยกัน วันนี้ยอมเมียยิ่งกว่าใครเลย

"ไอ้คลินต์ มึงก็ไปกวนตีนมันทำไมวะ มันเลิกสูบได้ก็ดีแล้ว"

ไทม์พูดเสริมแต่ปากเขาเองก็คาบบุหรี่ไม่ต่างกัน

"เออพูดถึงเรื่องเมียกู... น้ำขิงฝากกูมาทวงตังค์พวกมึงด้วย!"

ฟาเรนหันขวับไปทางคลินต์อย่างจริงจัง ซึ่งทั้งคลินต์กับไทม์ก็หันมองหน้ากันทันที

"คนละ 1 ล้านบาทจ่ายสดตอนนี้ ถ้าอิดออดจ่ายเป็นสองเท่า"

ฟาเรนกระดิกนิ้วอย่างกวน ๆ ใส่เพื่อนทั้งสองคนของเขา

"พวกมึงพนันอะไรกันวะ"

วินด์เซอร์ถามต่ออย่างงง ๆ

"ก็เมียรักกูเขาไปท้าไอ้พวกนี้ ถ้าเขาทำให้กูร้องไห้ได้ ไอ้คลินต์กับไอ้ไทม์ต้องจ่ายเขาล้านหนึ่ง"

ฟาเรนตอบวินด์ไปแบบเบา ๆ เพราะก็แอบเขิน ๆ เรื่องที่ตัวเองร้องไห้อยู่เหมือนกัน

"น้ำขิงแม่ง…เจ๋งว่ะ" วินด์เซอร์พูดขึ้นเบา ๆ อย่างอึ้งกับสิ่งที่เพื่อนเล่ามา

"นี่กูเสี่ยงตายไปช่วยเมียมึงเลยนะเว้ย"

คลินต์บ่นทันทีที่รู้ว่าต้องจ่ายตังค์เป็นล้าน

"ไอ้คลินต์ บ้านก็รวยอย่าทำตัวขี้งกได้ปะ"

ฟาเรนบ่นกลับไป

"กูว่าพวกมันไม่มีจ่ายน้ำขิงแน่ไอ้ฟาร์…เพราะเมื่อคืนมันสองตัวเพิ่งจะเสียพนันแข่งรถไป"

วินด์เซอร์เอ่ยแซว ๆ เพราะทั้งคลินต์และไทม์โซนเพิ่งเสียค่าพนันแข่งรถไปเมื่อวันก่อนจริง ๆ

"รอบหน้ากูไม่พลาดแน่ เดี๋ยวกูจ่ายค่าพนันน้ำขิงกับค่ารับขวัญหลานเป็นสองเท่าเลย"

คลินต์เอ่ยตอบกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ในเรื่องการพนันจริง ๆ

"กูไม่เล่นกับมึงแล้วคนหนึ่งไอ้คลินต์ ไอ้เวรเสียทั้งเงินเสียทั้งรถ" ไทม์บ่น ๆ แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก

"อะ ๆ งั้นกูเปลี่ยนใจแล้ว"

ฟาเรนเหยียดยิ้มออกมา เพราะว่าเขามีไอเดียที่ดีกว่านั้น

"เพื่อนกันเขาไม่ได้วัดกันที่เงินหรอก"

ฟาเรนมองหน้าสองคนสลับไปมาสักพัก

"มึงเอาเงินเถอะ ถ้ามึงจะยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้กูขนลุก"

ไทม์โซนตอบกลับไปอย่างรู้ทันว่าฟาเรนกำลังคิดอะไรอยู่

ทางด้านคลินต์ก็กลอกตามองบนและถอนหายใจใส่หน้าเพื่อนตัวเอง

"กูอยากขอเหมาเครื่องบินเจ็ตหนึ่งลำบินไปส่งที่ยุโรป"

"ทั้งขาไปขากลับ ถ้าหักลบกลบหนี้แล้วก็คงจ่ายเพิ่มไม่กี่แสนใช่ปะ"

ฟาเรนหันไปพูดขึ้นกับไทม์โซนอย่างยิ้มแย้ม

"มัดมือชกฉิบหาย...แต่ก็ได้ เพื่อหลานชายสุดที่รัก เดี๋ยวกูจัดให้ทั้งหมดไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่ม"

ไทม์ตอบตกลงไปอย่างง่าย ๆ

"ส่วนมึง..." ฟาเรนเหยียดยิ้มกว้าง ๆ อีกครั้ง

"กูไม่ให้มึงเหมาโรงแรมที่กรุงเทพฯ นะ!"

คลินต์ชี้หน้าฟาเรนทันทีอย่างรู้ทัน

"ที่กรุงเทพฯ ไม่เอาหรอกมันแพงไป...งั้นขอเหมาโรงแรมที่เขาใหญ่เตรียมจัดงานแต่งแบบอลังการงานสร้างให้หน่อย"

ฟาเรนมองตาปิ๊ง ๆ ใส่คลินต์ที่หน้าบึ้ง ๆ อยู่ตรงหน้า