Driver คนขับรถกับคุณหนูใจแตก นิยาย บท 10

ที่เทอเรสหน้าบ้านหลังใหญ่ เสียงจอบปักลงดินดังเป็นจังหวะ ตามมือจ้วงขุดของไทเกอร์ ดินสีดำถูกขุดขึ้นมาจากหลุมขนาดย่อม กว้างพอปลูกต้นปาล์มที่ตั้งเรียงรายอยู่ริมแนวรั้ว

“ไหวมั้ยวะ”

ลุงยอดถามเมื่อเห็นไทเกอร์ยกหลังมือขึ้นปาดสายเหงื่อรินไหลลงมาเป็นสายข้างขมับ มือที่เคยจับแต่ปากกาเซ็นเอกสารในห้องทำงานติดแอร์เย็นฉ่ำ บัดนี้กลับต้องมาจับจอบเสียมเพราะคิดแผนพิเรนทร์ขึ้นมาอย่างนึกสนุก

“ไหวครับลุง”

ไทเกอร์ตอบพลางขุดหลุมต่อไป ก่อนที่เสียงทุ้มกังวานของเสี่ยโชคดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“ไอ้เสือ... เดี๋ยวเอ็งไปส่งคุณหนูที”

“ครับนาย... ”

ไทเกอร์รับคำด้วยน้ำเสียงสุภาพนอบน้อม ยกหลังมือขึ้นปาดเม็ดเหงื่อผุดพราวทั่วเนินหน้าผากกว้าง รับกับคิ้วและกรอบดวงตาคมกริบ

แม้อยู่ในช่วงเวลาที่ต้องมาจับเสียมจับจอบขุดดินไม่ต่างกรรมกร หากงานหนักก็ไม่ได้ลดทอนความหล่อเหลาและออร่าสะดุดตาของชายคนนี้

ไทเกอร์ขุดดินปลูกต้นไม้มาตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ในมือยังถือเสียม แลเห็นเหงื่ออาบพราวทั่วร่างกายท่อนบนเพราะไม่ได้สวมเสื้อ นุ่งเพียงกางเกงขาก๊วยที่ยืมมาจากลุงยอด

“ฝากดูแลยัยหนูด้วยนะ... ปั้นหยาบอกว่าวันนี้ตอนค่ำจะเลยไปงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนสนิท”

เสี่ยเจ้าของบ้านกล่าวกับชายหนุ่ม

“ได้ครับนาย”

ไทเกอร์รับคำหนักแน่น เสี่ยโชครู้ว่าออกจะเป็นการเสี่ยง ที่วางใจให้คนที่เพิ่งรู้จักกันเพียงชั่วข้ามคืนมาเป็นคนขับรถรับส่งลูกสาวสุดแหนหวงราวกับไข่ในหิน แต่ความรู้สึกพิเศษบางอย่างที่สัมผัสได้จากไทเกอร์ ก็ทำให้เชื่อมั่นว่าลูกสาวจะไม่เป็นอันตราย

ชั่วโมงต่อมา

รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูสีขาวคันหรู แล่นออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของเสี่ยโชค ตั้งตระหง่านท่ามกลางผืนดินหลายร้อยไร่ย่านชานเมือง

“คุณหนูจะไปไหนครับ”

ไทเกอร์ถามยิ้มๆ แอบมองหญิงสาวแวบหนึ่ง ขณะเลี้ยวรถออกมาสู่ถนนสายหลักได้เพียงชั่วอึดใจ

“วันนี้วันเกิดเพื่อนสนิทของหยาค่ะ... จะแวะไปซื้อของขวัญในห้างให้เพื่อนน่ะค่ะ แล้วก็นัดเพื่อนไว้คนนึงด้วย”

ปั้นหยาแทนตัวเองว่า ‘หยา’ ให้คนฟังรู้สึกถึงความเป็นกันเอง

แวบหนึ่งที่มองหน้าเขา หล่อนรู้สึกเคอะเขิน ก็จะไม่เขินได้ยังไง... เมื่อวานเพิ่งเห็นทุกอย่างของเขา ภาพนั้นยังติดตรึงอยู่ในหัว นึกถึงนกเขาตัวเบิ้มของเขาขึ้นมาทีไรก็ใจสั่น เหงื่อชื้นออกมาในฝ่ามือ

“ไปรอข้างในห้างเถอะ... นั่งรอในร้านกาแฟก็ได้”

ปั้นหยารู้ว่าอากาศภายนอกกำลังร้อนมาก โดยเฉพาะที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินในห้างยิ่งร้อนอบอ้าวสุดๆ

“จะดีหรือครับคุณหนู”

ไทเกอร์พยายามท่องเอาไว้ ไม่ให้ลืมตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังสวมบทบาทเป็นแค่คนขับรถ ไม่ใช่ลูกชายนักธุรกิจพันล้าน

“ดีสิ... อย่าคิดมากน่ะ”

ปั้นหยากล่าวพลางจูงมือชายหนุ่มให้เดินเข้ามาในห้าง ไทเกอร์รู้สึกตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างกายของหล่อนกับเขาสัมผัสกัน

ไทเกอร์แอบบีบมือนุ่มของคุณหนูเบาๆ ซึ่งปั้นหยาก็รู้สึกได้ แรงบีบเบาๆ ที่มือ... หากสะท้านไปถึงหัวใจของหล่อน อดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงตอนที่มือเดียวกันนี้ลูบไล้ฟองสบู่ทั่วเรือนกายกำยำในวันที่หล่อนแอบส่องกล้องมองดูเขาอาบน้ำ

ครู่สั้นๆ ต่อมา

ภายในร้านกาแฟโลโก้สีเขียวเด่นแบรนด์ดังของห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมืองใหญ่

“รอหยาในร้านกาแฟนะคะ”