เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ นิยาย บท 9
สรุปบท บทที่9 ไม่ปรากฏหลักฐาน: เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ
อ่านสรุป บทที่9 ไม่ปรากฏหลักฐาน จาก เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ โดย โชวจือ
บทที่ บทที่9 ไม่ปรากฏหลักฐาน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย โชวจือ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เฉินเป้ยอีหันหน้าและมองออกไปนอกหน้าต่างคิดว่าจะอธิบายกับเซียอวี่ได้อย่างไร ผู้คนที่เดินผ่านไปมามองไปที่รถของเซียอวี่ด้วยความประหลาดใจหรือชื่นชมกันนะ
เธอขมวดคิ้ว นี่คือพื้นที่คฤหาสน์ชั้นนำของเมือง C แล้วที่อยู่อาศัยที่นี่แพงมาก แต่รถที่สามารถทำให้พวกเขาประหลาดใจ......นี่......เธอกลืนนํ้าลาย......
เมื่อแม่ของเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเธอได้ยินจากพยาบาลสาวในโรงพยาบาลว่าดร. เซียเป็นทายาทที่ร่ำรวยและครอบครัวของเขาร่ำรวยมากในตอนนั้นเธอคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น
ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
"ฉันกำลังเป็นพี่เลี้ยง" เธอไม่อยากพูด แต่เธออยู่ในบ้านตระกูลหนิงและดูเหมือนจะอธิบายยากเล็กน้อย
"พี่เลี้ยง?" เซี่ยอวี่ขมวดคิ้วและเงียบไม่พูดจาเป็นเวลานานก่อนที่จะตระหนัก "คุณหมายถึงคุณทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่บ้านของหนิงเส่าเฉิน"
แม้ว่าเซียอวี่จะมีครอบครัวที่ดี แต่เขาก็ไม่ได้สนใจทุกสิ่งทุกอย่างในชนชั้นสูงมาตั้งแต่เด็กดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้จักหนิงเส่าเฉินเพราะเขาเป็นคนรักที่เป็นความลับของพี่สาวของเขา ในห้องของพี่สาวของเขามีรูปถ่ายของหนิงเส่าเฉินมากมายและทุกครั้งที่เขาพบ เขาจะต้องพูดถึงหนิงเส่าเฉินทุกรูปแบบต่อหน้าเขามันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะไม่รู้จักเขา
เขาเพียงประหลาดใจที่ เฉินเป้ยอีไปที่บ้านของหนิงเส่าเฉินในฐานะพี่เลี้ยงเด็ก
เขาหยิบน้ำมะนาวในถาดข้างๆและดื่มเกือบทั้งหมดในหนึ่งลมหายใจก่อนจะระงับความประหลาดใจ
หันไปด้านข้างจ้องไปที่เฉินเป้ยอี"เป้ยอีผมสามารถช่วยคุณหางานที่เหมาะสมได้คุณฉลาดแบบนั้น... " เมื่อแม่ของเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเขาเคยเห็นเธอและความฉลาดของเธอ
"ไม่ต้องแล้วค่ะ... "เฉินเป้ยอีปฏิเสธ และไม่จะรอให้เขาพูดจบ เธอลดศีรษะลงไม่กล้ามองไปที่เซียอวี่
เซียอวี่นั่งอยู่ในรถโดยไม่ขยับตัวเป็นเวลานาน ดูเหมือนว่าเขากำลังย่อยสลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยหันไปรอบ ๆ ดึงไหล่ของเฉินเป้ยอีด้วยมือทั้งสองข้างมองไปที่เธอและพูดว่า "คุณมีปัญหาอะไร คุณบอกมา คุณต้องการเงินเท่าไหร่ผมจะให้คุณ เราไม่ทำแบบนี้... "
"เซียอวี่อย่าทำแบบนี้ ... "เฉินเป้ยอีไม่สามารถรับมือกับการตอบสนองที่กระตุ้นของเขาได้และเธอพยายามที่จะหลุดพ้นจากความยับยั้งชั่งใจของเขา
พวกเขาเป็นแค่เพื่อนธรรมดา ๆ เขาไม่มีสิทธิ์ซักไซ้เธอ ชีวิตของเธอ
"อืม คุณขับรถกลับดีๆนะคะ" เธอจับที่จับประตูและพูดเบา ๆ แต่เซี่ยอวี่จับมันไว้เมื่อเธอต้องการจะเปิดประตู
แค่เห็นเขาลงจากรถแล้วรีบเดินไปที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าดึงประตูให้เธอจากนั้นก็วางมือบนหลังคารถแล้วพาเธอออกจากรถอย่างระมัดระวัง
“ ประจำเดือนกำลังมาอย่าสัมผัสน้ำเย็นใส่เสื้อผ้าให้มากขึ้น อย่าแช่แข็ง” เขามองไปที่ เฉินเป้ยอีด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนจากนั้นก็โน้มตัวไปช่วยเธอรวบผมที่หลังหูของเธอ:"อีกไม่กี่วันนั้นผมต้องกลับไปที่เมืองWชั่วคราว ในอีกไม่กี่วันเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมจะกลับมาหาคุณอีกครั้ง รอผมนะ"
หลังจากพูดเสร็จ เขายิ้มให้เฉินเป้ยอี และหันกลับมาเข้าไปในรถ
จนกระทั่งรถสตาร์ทและขับออกไปไกลเฉินเป้ยอีก็คืนสติจากความตกใจ
เรื่องที่เกิดขึ้นในบ่ายวันนี้ทำให้เธอสับสนเล็กน้อย
เขามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างอดไม่ได้ เธออาจจะเป็นคนที่ดูดีก็ได้ ตอนนี้เธอดูถูกชะตามากกว่าตอนที่มาครั้งแรกอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็แค่ถูกชะตาเท่านั้นเขาจึงนิ่ง เขาไม่เข้าใจเขาคิดไม่ออกว่าผู้ชายอย่างเซี่ยอวี่ชอบเธอได้อย่างไร
เฉินเป้ยอีงงนิดหน่อย เธอเม้มริมฝีปากและหายใจเข้าลึก ๆ : "นี่คือธุระส่วนตัวของฉัน"
“ เธอคิดว่าฉันจะปล่อยให้คนที่ไม่ปรากฏชื่อดูแลเสียวซีเหรอ?”
ไม่ปรากฏชื่อ? ห่ะ ... เคยตรวจสอบแล้วไม่ใช่เหรอ ก่อนหน้าก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ไม่ปรากฏชื่ออีกแล้ว? ทำไม? เพียงเพราะเธอรู้จักผู้ชายที่ร่ำรวยเหรอ?
"ในโลกของคุณหนิง ฐานะแบบไหนที่โปร่งใสในตัวตน คุณเห็นหรือได้ยินหรือไม่ ระหว่างผู้คน ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าคุณไม่รู้จักตัวตนของคุณและคุณต้องสัมผัสได้ด้วยใจ ฉันก็มาที่นี่นานแล้ว ฉันพยายามอย่างเต็มที่จะดูแลเสียวสี ฉันคิดว่าคุณหนิงควรจะเห็นมันในสายตาของคุณ ถ้าคุณคิดว่าฉันไม่เหมาะสมและต้องการที่จะไล่ฉัน คุณหนิง โปรดให้เหตุผลที่ฉันออกไปด้วย"
เฉินเป้ยอีเกือบจะพูดจบในการหายใจครั้งเดียว หัวเธอเอียงไปอีกด้านหนึ่งรู้สึกชื้นเล็กน้อยในเบ้าตาของเธอโกรธ หลังจากถทำผิดเป็นเวลาหลายปีเนื่องจากความคับแค้นใจโดยผู้ชายคนนี้ ความโกรธหลังจากการ"ถูกดูถูก"
หนิงเส่าเฉินมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าอย่างสบายๆ ไม่ได้พูดหรือแสดงออกเพียงแค่มองเธอด้วยรอยยิ้ม
เฉินเป้ยอีรู้สึกขนหัวลุกเล็กน้อยเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดและทันใดนั้นก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยในใจของเธอ เธอจะลืมได้อย่างไรว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนใจดี
"คุณหนิง ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะกลับห้องก่อน" หลังจากพูดแล้วเธอก็หันกลับมาและต้องการที่จะหนี
"ไปเถอะตระกูลหนิงของเราจะไม่เก็บบุคคลที่ไม่ปรากฏชื่อไว้ ... " เขาไม่แสดงออกดวงตาของเขาเย็นชาและเขามองไปที่ผู้หญิงที่มีตรงหน้า ตั้งแต่เขาโตมาไม่มีผู้หญิงคนใดกล้าทำเช่นนี้ แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกของเขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ