เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 11

“แม่นางท่านนี้กล่าวหาผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐานเช่นนี้ได้อย่างไรกัน คุณหนูท่านนี้มีเงินอยู่แล้ว! เกือบเข้าใจผิดคนดี ๆ แล้วไหมล่ะ!”

“นั่นสิ รูปร่างหน้าตาสู้เขาไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าจิตใจก็ยังเลวเช่นนี้อีก!”

มู่หว่านหรงถูกด่าจนหน้าเขียวหน้าซีดเป็นพัก ๆ แต่นัยน์ตากลับแสดงไว้ด้วยอาการงุนงงอย่างชัดเจน นางคว้ามือของเสิ่นหรูโจวพร้อมซักถามด้วยความโกรธ

“เสิ่นหรูโจว เจ้ามีเงินมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร! พ่อของเจ้าไม่ได้ให้สินเดิมกับเจ้าด้วยซ้ำ พูด เจ้าไปขโมยเงินเหล่านี้มาจากที่ใด! จากในจวนใช่หรือไม่!!”

ขโมย!

เสิ่นหรูโจวหยิบของตัวเองคืนจากมือเถ้าแก่ร้านอย่างไม่เร่งรีบ จากนั้นถึงหันไปหามู่หว่านหรง

นางสะบัดมือของมู่หว่านหรงออกแล้วฟาดลงที่หน้าของมู่หว่านหรงอย่างแรงสองที

เสียง “เพียะ เพียะ” ดังสนั่นชัดเจน!

รอยฝ่ามือเดิมบนหน้าของมู่หว่านหรงเพิ่งหายไป แล้วก็เกิดรอยใหม่ขึ้นอีกครั้ง แก้มทั้งสองข้างเจ็บแสบไปหมด

“เจ็บนะ!”

หลิงเฟิงชะงักตาค้างทันที นางพยุงมู่หว่านหรงและกล่าว “พระชายารอง!”

เสิ่นหรูโจวดึงมือกลับพร้อมกวาดมองพวกนางด้วยสายตาเย็นเยือกดั่งผู้อยู่เหนือกว่า

ท่านพ่อกับท่านพี่ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่นางจะแต่งงานกับเซียวเฉินเหยี่ยน แต่พวกเขายังเตรียมสินเดิมให้กับนาง

พวกเขาเลี้ยงดูนางอย่างประคบประหงม พวกเขาจะไม่ดูแลนางให้ดีได้อย่างไร นางรู้สึกผิดต่างหากถึงไม่มีหน้าหยิบสินเดิมไปใช้

“มู่หว่านหรง หากเจ้ายังกล่าวหาข้าอีก เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะตัดลิ้นเจ้าออกมา!”

มู่หว่านหรงยังอยู่ในอาการชะงักอึ้ง นางจ้องเสิ่นหรูโจวตาขวางอย่างไม่เชื่อสายตา ไฟโกรธกำลังลุกไหม้อย่างโชกโชนอยู่ข้างในและสีหน้าก็ย่ำแย่อย่างที่สุด!

“เสิ่นหรูโจว!”

เสิ่นหรูโจวกล้าตบหน้านางต่อหน้าธารกำนัล นางเสียสติไปแล้ว!!

หลิงเฟิงโกรธเหมือนกันแต่ไม่กล้าพูดอะไร เพียงวันเดียว นางรู้สึกได้จริง ๆ ว่าเสิ่นหรูโจวเปลี่ยนไปมาก ท่ามกลางสายตานับไม่ถ้วน นางยังกล้ารังแกคุณหนูโดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่นใด!

หลิงเฟิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ “เจ้าค่ะ!”

เสิ่นหรูโจวถูกผลักออก นางจึงมองคนหนุ่มที่ล้มไปกับพื้น เมื่อเห็นเขาหายใจถี่และเห็นได้ชัดว่าหายใจลำบาก นางก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

เหมือนว่าอาการหอบหืดของคนหนุ่มนั่นกำลังกำเริบ เขาต้องฝังเข็มบรรเทาอาการโดยด่วน!

นางผลักผู้คนออกแล้วเดินเข้าไปหาคนหนุ่มนั่น “พวกท่านอย่าเข้าใกล้เขาเช่นนี้ เหลือช่องว่างให้เขาได้หายใจด้วย!”

“ถอยไป ให้ข้าดูอาการเขาหน่อย!”

มู่หว่านหรงเห็นว่าเสิ่นหรูโจวจะเข้าไปช่วย นางจึงคว้ามือไว้อย่างรวดเร็วไม่ให้นางเดินเข้าไป

“หยุดนะเสิ่นหรูโจว! เจ้าไม่มีความสามารถอะไรยังคิดจะช่วยคนอีก! ไม่สร้างปัญหาให้จวนอ๋องสักวันแล้วจะอยู่ไม่สุขเช่นนั้นรึ!!”

ผู้สำเร็จราชการมีอำนาจล้นฟ้า เป็นคนหล่อเหลารูปงาม แต่อุปนิสัยแย่มาก และยังเป็นคนลึกลับซับซ้อน ทุก ๆ ปีเขาจะหายไปเป็นเวลาหลายเดือน

หากเสิ่นหรูโจวทำอะไรพล่อย ๆ โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำลูกศิษย์ของเขาเสียชีวิต ถ้าเขารู้เรื่อง จวนอ๋องทั้งจวนคงต้องฝังไปพร้อมกับลูกศิษย์ของเขาเป็นแน่