เมาในงานแต่งงาน: ลี่เสี่ยวหวานรักภรรยาที่รัก นิยาย บท 7

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเธอเห็นความเกลียดชังที่ฝังลึกในดวงตาสีเข้มของ Li Tingchen เธอก็ตกใจและพูดอะไรไม่ออก

Ye Chuchu เม้มริมฝีปากของเธอ

อันหรงหรงถูกเหวี่ยงออกไป ล้มลงกับพื้น กรีดร้อง จากนั้นมองไปที่หลู่หยุนห่าวด้วยใบหน้าซีดเซียว โดยหวังว่าหลู่หยุนห่าวจะช่วยเธอได้

แต่หลู่หยุนห่าวไม่แม้แต่จะมองเธอ แต่เขาเอาแต่มองไปที่เย่ฉูฉู่

อันหรงหรงยังมองไปที่เย่ฉูฉู่ด้วยสายตาดุร้าย

นี่มันสะอาดสะอ้านไปหมด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เธอคงไม่ยุ่งเหยิงขนาดนี้หรอก!

แอบนึกถึงรูปลักษณ์ของ Ye Chuchu ในใจของเธอ An Rongrong จากไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

Lu Yunhao มองไปที่ Ye Chuchu และพูดอีกครั้ง:

“ชูชู กลับบ้านกับฉัน ลุงเป็นห่วงเธอมาก”

Ye Chuchu ไม่ได้มองไปที่ Lu Yunhao แต่จ้องมองที่ Li Tingchen ด้วยดวงตาที่ชัดเจน จากนั้นจึงหันไปจากไป

“ผมปล่อยคุณไปหรือเปล่า”

Li Tingchen มองไปที่ด้านหลังของ Ye Chuchu พูดด้วยเสียงต่ำและดูเศร้าหมองมาก

Ye Chuchu ตกตะลึงเมื่อเธอได้ยินคำพูด จากนั้นมองไปที่ Li Tingchen ด้วยความประหลาดใจ

"ท่านครับ ท่าน..." ท่านป่วยทางจิตหรือไม่?

ก่อนที่เธอจะพูดแบบนี้ เธอเห็น Li Tingchen เดินมาหาเธอ และไม่หยุดจนกว่าเธอจะเข้าใกล้เธอมาก

Ye Chuchu ไม่ชอบความรู้สึกนี้มากนัก ดังนั้นเธอจึงถอยหลังไปสองสามก้าวทันที

“นายทำอะไรน่ะ”

“ฉันช่วยเธอเมื่อกี้ เธอไม่คิดจะตอบแทนฉันบ้างเหรอ”

Li Tingchen มองลงไปที่ Ye Chuchu ที่อยู่ใกล้มือและพูดด้วยเสียงต่ำ

เส้นสีดำพุ่งผ่านหน้าผากของ Ye Chuchu

เขายื่นมือออกไปข้างหน้า รักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจาก Li Tingchen

ไม่มีทาง ในระยะใกล้เช่นนี้ ลมหายใจของผู้ชายที่แข็งแกร่งแทรกซึมเข้าไปในจมูกของเธอ และเธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้

“แต่ท่านชายเพิ่งบอกว่าไม่ต้องการช่วยข้า”

คิ้วสวยขมวดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าสับสนกับความไม่ลงรอยกันของ Li Tingchen

“แต่ฉันช่วยเธอแล้ว เธออยากจะรับปากไหม? เหมือนเมื่อเช้านี้?”

จู่ๆ Li Tingchen ก็เอื้อมมือออกไป และก่อนที่ Ye Chuchu จะมีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาก็ดึง Ye Chuchu เข้ามาในอ้อมแขนของเขา และเช็ดริมฝีปากของ Ye Chuchu อย่างคลุมเครือด้วยนิ้วหัวแม่มือที่ชืด!

"บูม!"

สมองของ Ye Chuchu ระเบิดในทันที และสีแดงสองสีก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วบนแก้มที่สวยงามของเธอ

“คุณ คุณกำลังทำอะไร ปล่อยฉัน!”

เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของ Li Tingchen เช่นนี้ และสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายในระยะที่ใกล้ขึ้น หัวใจของ Ye Chuchu ก็สั่นสะท้าน

"แน่นอน เพื่อป้องกันไม่ให้คุณปฏิเสธหนี้และหลบหนี"

Li Tingchen มองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ประหม่าของ Ye Chuchu ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และเขาสามารถเห็นอารมณ์ทั้งหมดที่ฉายแววในดวงตาที่ชัดเจนและสดใสคู่นั้น

รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏบนริมฝีปากบางเซ็กซี่ แต่มันก็หายไปทันที

Lu Yunhao เฝ้าดู Li Tingchen กอด Ye Chuchu ไว้ในอ้อมแขนของเขา แต่รู้สึกได้ถึงความโกรธที่มองไม่เห็นซึ่งแผดเผาอยู่ในอกของเขา

"ชูชู กลับบ้านกันเถอะ"

ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจสายตาเย็นชาของ Li Tingchen เขาคว้าแขนของ Ye Chuchu และพยายามดึง Ye Chuchu ออกจากแขนของ Li Tingchen

"ฟ่อ!"

การดึงอย่างกะทันหันทำให้ Ye Chuchu ไม่สามารถตอบสนองได้ แขนของเธอเจ็บ และ Ye Chuchu ก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ