เมียที่รักเธอหนีไป นิยาย บท 4

ความกังวลของฉันเกิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงที่ตื่นตระหนกของเอลิซ่า เพราะพ่อตาของฉันมีจิตใจที่อ่อนแออยู่เสมอ แต่ไม่นานมานี้มันก็อยู่ภายใต้การควบคุม ดังนั้นฉันจึงสงสัยว่าทำไมมันถึงแตกสลายในทันที “เรียกรถพยาบาลด่วน!”

“ฉันโทรไปแล้ว แอรินฉันติดต่อพี่ชายไม่ได้ คุณช่วยมาที่นี่ก่อนได้ไหม”

“คุณไปโรงพยาบาลก่อน ฉันจะไปตามทางของฉัน”

“เกิดอะไรขึ้น?”อิซาเบลลามองฉันด้วยสายตาเป็นกังวล

“พ่อตาของฉันเป็นหัวใจวาย ฉันจึงต้องไปโรงพยาบาลด่วน”

ขณะที่ฉันกำลังเดินออกไปพร้อมกระเป๋าในมืออิซาเบลลาก็เดินตามฉันมา “ทำไมเธอถึงสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเขาหลังจากทุกอย่างที่คาร์สันทำกับเธอ”

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำ ฉันก็เดินช้าลงเพราะหัวใจของฉันรู้สึกเหมือนถูกบีบแน่น “มันคือชีวิตของมนุษย์อีกคนหนึ่ง ฉันจะฝากเคียร่าไว้ในความดูแลของเธอทีนะ แล้วพบกันใหม่”คำพูดของฉันทำให้อิซาเบลลากระทืบเท้าด้วยความโกรธที่อยู่ข้างหลังฉัน

พ่อตาของฉันยังอยู่ระหว่างการผ่าตัดเมื่อฉันมาถึงโรงพยาบาล ในขณะที่แม่สามีและน้องสามีของฉันกำลังรออยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ การมาของฉันดูเหมือนจะเป็นการสนับสนุนพวกเขา

“รินนี่ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!”บางทีอาจจะเป็นเพราะความตกใจเมื่อเร็วๆ นี้ แม่สะใภ้ของฉันจับมือฉัน “ ฉันกลัวมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น! โชคดีที่คุณอยู่ที่นี่ตอนนี้! คาร์สันก็ผิดที่นี่ด้วย! ทําไมเขาต้องไปทําธุรกิจอยู่เสมอ

“เขายุ่งขนาดนั้น” คำตอบที่ฉันตอบสั้นๆเพราะฉันไม่ต้องการใช้เวลาครุ่นคิด พยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินขณะที่เรารออยู่ข้างนอก ฉันคิดว่าเธอเป็นข่าวเกี่ยวกับพ่อตาของฉัน จึงไปหาเธอพร้อมกับแม่สามีของฉัน เพียงเพื่อจะรู้ว่าเธอขอค่ารักษาพ่อตาของฉัน

พอพูดจบทั้งคู่ก็หันมามองฉัน โดยแม่ยายบอกว่าไม่ได้เอาบัตรธนาคารมา ส่วนน้องสามีบอกว่าไม่มีเงินติดตัว ซึ่งทำให้ฉันเห็นว่าฉันควรจะเป็นคนจ่าย

ฉันจึงพยักหน้าในขณะที่ระงับความโกรธก่อนจะเดินออกไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน ซึ่งระหว่างนั้นฉันก็ชนเข้ากับใครบางคนเพราะความรีบร้อนในการทำเช่นนั้น เขาตอบสนองได้ทันท่วงทีเพื่อโอบกอดฉันไว้ ซึ่งทำให้ฉันไม่ล้มลง

"ขอโทษค่ะ!"ฉันรีบขอโทษ

ฉันยืนอยู่ข้างเขา กำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงส่วนหน้าที่เขาสร้างขึ้นในขณะที่เขาถามถึงพ่อตาของฉัน บางทีเขาอาจรู้สึกว่าฉันกำลังมองเขาอยู่ คาร์สันเงยหน้าขึ้นจากจุดที่เขายืนอยู่ข้างพ่อเพื่อมองมาที่ฉันด้วยสายตาอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความรู้สึกผิด “ที่รัก คุณคงเหนื่อยหลังจากค้างคืนที่นี่ ดังนั้นให้ฉันไปส่งคุณที่บ้าน”

แม้จะฮัมเพลงเป็นคำตอบ แต่ใจฉันก็เย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะหลักฐานที่มั่นคงที่ฉันได้รับ ฉันคงไม่สงสัยความรู้สึกของคาร์สันที่มีต่อฉันเลย ฉันบ้าไปแล้วที่จะบอกว่าเขาเป็นคนซื่อสัตย์ที่ฉันไว้ใจได้!

คาร์สันเสนอให้ส่งฉันกลับบ้าน ซึ่งฉันก็ยอมรับเพราะฉันไม่สามารถทำให้เขาผิดหวังได้ อย่างไรก็ตามฉันนั่งที่เบาะหลังโดยหลับตาแทนที่จะนั่งในที่นั่งผู้โดยสาร คาร์สันดึงม่านหน้าต่างออกเพราะเขาแค่คิดว่าฉันเหนื่อย แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับความเอาใจใส่ของเขา

ระหว่างทางกลับบ้าน โจลินโทรมาหาฉันเพื่อถามว่าฉันอยู่ที่ไหน เธอบอกว่าเธอคิดถึงฉัน ฉันนึกเย้ยหยันก่อนจะเล่าเรื่องพ่อตาของฉันเข้าโรงพยาบาล ซึ่งเธอตอบด้วยความประหลาดใจพร้อมกับบอกว่าเธออยากไปเยี่ยมเขา

ฉันวางสายหลังจากฮัมเพลงตอบกลับไป ขณะที่คาร์สันถามเมื่อสังเกตเห็นว่าปฏิกิริยาของฉันแตกต่างจากที่เคยทำก่อนหน้านี้ “ที่รัก คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า” เมื่อได้ยินเสียงฮัมเพลงจากฉัน เขาพยายามทำให้ฉันพอใจโดยบอกว่าเขาจะทำอาหารให้ฉันในภายหลังซึ่งฉันไม่สนใจ

หลังจากนอนไม่หลับติดต่อกันมาสองคืน ฉันก็หลับทันทีที่ฉันนอนลงบนเตียง ฉันถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงพูดคุยหลังจากหลับไปเป็นเวลานาน ฉันค้นพบว่าโจลินอยู่ด้วย และฉันก็สงสัยว่าทำไมเธอถึงกล้าเข้ามายุ่งด้วย