เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 12

บทที่ 12 สร้อยข้อมือลูกประคำ

เมื่อเปรียบเทียบกับสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองไป๋เหอแล้ว จางเช่นก็เป็นเพียงสาวสวยให้ห้องเรียนเท่านั้น เหมือนกับไก่ได้เจอกับหงส์ ทำให้ออร่าของเธอเมื่ออยู่เบื้องหน้าของโจวซีหงเลือนหายไป

“ไปรถผมไหมครับ？”เฉินห้าวถามขึ้น

“ได้สิ”โจวซีถงพยักหน้า ครั้งนี้คนขับรถของเธอมาส่ง เธอตั้งใจที่จะนั่งรถของเฉินห้าวเพื่อไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ดังนั้นหนุ่มหล่อสาวสวยคู่นี้จึงขึ้นนั่งบนรถลัมโบร์กินีของเฉินห้าว

“เฉินห้าว ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายกับฉันนัก！”จางเช่นยังคงวิ่งตามรถคันนั้นอย่างไม่ยอมแพ้

เฉินห้าวเลื่อนกระจกหน้าต่างรถลง พลางพูดทิ้งไว้ประโยคหนึ่งว่า：“เพราะอะไรเธอน่าจะรู้ดีนะ จำประโยคนี้ไว้ให้ดี ๆ ล่ะ ทั่วหล้าใต้ฟ้ามีประโยคหนึ่งที่ว่า เมื่อวานคุณไม่สนใจในความรักของผม วันนี้ก็ให้คุณเอื้อมไม่ถึง！”

เมื่อพูดจบลัมโบร์กินีก็เร่งความเร็ว และไม่กี่วินาทีต่อมา แสงไฟหลังรถก็หายไปจากสายตาของทุกคน

“เชดดด!นั้นโจวซีถงไม่ใช่เหรอ？คิดไม่ถึงเลยว่าจะนั่งรถของเฉินห้าว เฉินห้าวเจ๋งสุดๆ แม้แต่สาวงามอันดับหนึ่งของเมืองก็สามารถคว้าไว้ในมือได้！”

หวังเฉียงและเพื่อนร่วมชั้นแต่ละคนต่างตกอกตกใจ นี่ถือว่าเป็นข่าวใหญ่ข่าวหนึ่งเลยทีเดียว เฉินห้าวไม่เพียงแต่มีเงินแล้วยังมีวาสนากับผู้หญิงอีก แฟนเก่ามาขอคืนดี แต่เขากลับพาโจวซีถงนั่งรถจากไป ทำให้เพื่อนร่วมชั้นรู้สึกทั้งอิจฉาและริษยา

ขณะขับรถเฉินห้าวเปิดกระจกหน้าต่างรถออก ลมยามค่ำคืนพัดผ่านใบหน้า ช่างสดชื่นเย็นสบาย มีความสุขอย่างอธิบายไม่ได้ อีกทั้งเบาะนั่งผู้โดยสารที่อยู่ข้างๆ ยังมีสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองนั่งอยู่ อยู่ ๆ ความรู้สึกโรแมนติกก็ปรากฏขึ้น

และในเวลานี้ โจวซีถงก็หยิบบัตรออกมาใบหนึ่งพลางพูดขึ้นว่า：“นี่คือบัตรสมาชิกVIPของบริษัทโจวซื่อ ในนี้มีวงเงินที่สามารถใช้ได้ฟรีอยู่ 2ล้านหยวน สามารถใช้จ่ายกับร้านในเครือของบริษัทโจวซื่อ มีส่วนลดพิเศษให้ และยังมีบริการส่งถึงบ้านรวมไปถึงบริการคืนหรือเปลี่ยนสินค้าฟรี ถือซะว่านี้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณจากฉันก็แล้วกัน”

“ขอบคุณ ผมขับรถอยู่ไม่ค่อยสะดวก คุณวางไปตรงนั้นเถอะ”เฉินห้าวรับไว้ด้วยสีหน้าท่าทางที่เรียบเฉย ตอนนี้เขาไม่ได้ขาดเหลือเรื่องเงิน ไม่ได้ต้องการบัตรVIPใบนี้สักเท่าไหร่ รับไว้ก็เพียงต้องการรักษาหน้าสาวสวยคนนี้ก็เท่านั้น

โจวซีถงมองเฉินห้าวด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอมองผู้ชายคนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ

เมื่อเห็นบัตรสมาชิกVIPอยู่ตรงหน้า ซึ่งเป็นบัตรที่ไม่ทำให้กับคนภายนอก ส่วนใหญ่ใช้มอบเป็นของขวัญ แต่เฉินห้าวรับไว้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้าไม่มีความปีติดีใจอยู่เลยแม้แต่น้อย

ถ้าหากเฉินห้าวเป็นลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยไม่ขาดเหลือเรื่องเงิน การตอบสนองแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติ แต่ว่าเมื่อตอนบ่าย โจวซีถงได้ให้คนไปสืบประวัติของเฉินห้าว พบว่าเมื่อก่อนเขาเป็นเพียงวัยรุ่นที่เยาวชนที่ว่างงาน มีหนี้นอกระบบเป็นจำนวนมาก ช่างไม่สอดคล้องกับคนในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย

เฉินห้าวไม่ใช่คนร่ำรวย แต่ตอนนี้กลับใส่นาฬิกาปาเต๊ะรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ขับรถสปอร์ทลัมโบร์กีนี ราคากว่า 6,000,000 หยวน เป็นอะไรกันแน่ที่ทำให้จู่ ๆ เขาเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้？หรือว่าเป็นลูกเศรษฐีของตระกูลหนึ่งที่ออกมาออกมาสัมผัสชีวิตโลกภายนอก？

โจวซีถงมีความอยากรู้อยากเห็นในตัวของเฉินห้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ