เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 2

บทที่ 2 อยากจะเลี้ยงดูผม คุณต้องพยายามอีกสองร้อยปี

“เฮ้เฮ้เฮ้ อย่ามาดูถูกกันนะ”

เฉินห้าวโต้กลับการดูถูกของหญิงเจ้าของบ้านอย่างไม่ยอมอ่อนข้อแม้แต่น้อย เหมือนกับว่าต้องการจะแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตัวเอง

คิดไม่ถึงว่าหญิงเจ้าของบ้านกลับหยิบกุญแจรถBMWออกมาจากกระเป๋า ชั่งน้ำหนักในมือแล้วพูดอย่างมั่นใจว่า : “นายว่านักศึกษาอย่างพวกนายได้ใช้ประโยชน์อะไรบ้าง เรียนมาตั้งหลายปี แม้แต่ค่าเช่าห้องก็ยังจ่ายไม่ไหวด้วยซ้ำ ต้องหาเงินแล้วยังต้องซื้อบ้าน ดูฉันนี่ ด้วยการเก็บค่าเช่าบ้านแป๊ปเดียวก็ซื้อรถBMWได้แล้ว โดยที่นายต้องเก็บเงินอย่างน้อยสิบปีถึงจะซื้อรถคันนี้ได้”

นึกถึงรถลัมโบร์กีนีที่ตัวเองจอดไว้ข้างล่างตึกแล้ว เฉินห้าวเกือบจะขำพรืดออกมา เขาแกล้งเออออปรบมือไปด้วย : “คุณป้า ป้าเก่งโคตรๆ BMWนี่มันสุดยอด!”

“แน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าฉันยังไม่แก่ขนาดนั้นย่ะ” หญิงเจ้าของบ้านเหลือบมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเฉินห้าวอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นดวงตาที่มีขนตาปลอมติดแน่นก็หรี่แคบลงแล้วพุ่งเข้ามาหาอย่างมีเลศนัยพร้อมเอ่ยว่า : “ฉันเห็นว่านายมีความบริสุทธิ์และซื่อสัตย์ ทำไมไม่มาอยู่พี่สาวล่ะ ไม่เพียงแต่นายจะได้รับการยกเว้นค่าเช่าบ้าน นายจะได้ขับรถด้วย แล้วยังจะช่วยให้นายไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้ไปอีกยี่สิบปี”

“เชรดเข้!” เฉินห้าวตกใจอย่างยิ่ง เขาเข้าใจแล้วว่าเจ้าของบ้านคนนี้อยากจะเลี้ยงดูตนเอง!

ถ้าจะบอกว่านี่คือผู้หญิงที่สวยหาใครเทียบก็ช่าง เขาอาจจะสละสีสันในชีวิตเพื่อเงินทองได้ แต่ทว่ารอบเอวที่เปรียบได้กับถังน้ำนี้และพุงที่ย้อยเป็นสองชั้นของสาววัยกลางคนที่ยังมีเสน่ห์นี้ เขาไม่เคยคิดเลย

เฉินห้าวไม่อาจรับเอาไว้ได้ : “คุณลืมมันไปเถอะ รถBMWก็เก็บไว้ขับเอง รถของผมระดับสูงกว่าของคุณมาก คุณขายบ้านไปหลายหลังก็ยังซื้อไม่ได้เลย”

เมื่อโอกาสที่ตนเองได้หยิบยื่นให้นั้นกลับถูกเฉินห้าวเมินเฉย ทันใดนั้นหญิงเจ้าของบ้านก็รู้สึกทั้งโกรธและอับอาย : “เหลวไหล นายมันก็แค่นักศึกษาจนๆจะซื้อรถได้ยังไง? ถ้าหากนายมีรถที่แพงกว่าฉัน ฉันจะไม่เก็บค่าเช่านาย3เดือน!”

“ตกลง ในเมื่อเป็นงี้ ผมก็จะให้คุณดู”

เฉินห้าวหยิบกุญแจรถที่เขาเพิ่งได้มาแล้วออกไปข้างนอก แน่นอนว่าหญิงเจ้าของบ้านย่อมไม่เชื่อคำพูดของเฉินห้าวจึงตามไปถึงข้างนอกด้วยเพื่อเตรียมตัวถลกหนังวัวของเขาออกมา (เปิดโปงคำพูดโกหกของเขา)

ทั้งสองลงมาถึงชั้นล่าง รถลัมโบร์กีนีเปิดประทุนที่อยู่ใต้แสงอาทิตย์นั้นเปล่งประกายแห่งความหรูหราไปทั่วทั้งคัน มันคือกลิ่นของเงิน

“เห็นหรือยัง นี่คือรถของผม อยากจะเลี้ยงดูผม คุณต้องพยายามอีก 200ปีนะครับ!” เฉินห้าวชี้ไปที่รถลัมโบร์กีนี ของตนเอง แล้วส่งยิ้มที่ “หวังดี”ให้แก่หญิงเจ้าของบ้านผู้สูงวัย

“นี่เหรอ?”

หลังจากที่หญิงเจ้าของบ้านเห็นแล้วก็เกือบจะหัวเราะออกมา : “รถพังๆอะไรของนาย แม้แต่หลังคารถก็ไม่มี นั่นเพราะว่านายมันจน ถึงได้ซื้อรถที่ไม่สมประกอบมา นี่มันขับได้ใช่มั๊ย?”

เฉินห้าวพูดไม่ออก ช่างเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วยังกล้าพูด รถสปอร์ตเปิดประทุนสุดหรูที่มีมูลค่ามากกว่าหกล้านหยวนนี้กลับถูกเจ้าของบ้านบอกว่าเป็นของที่ไม่สมประกอบ

ในตอนนี้เองมีสาววัยรุ่นคนหนึ่งกำลังเดินผ่านไปเมื่อมองเห็นรถสปอร์ตเปิดประทุนสีน้ำเงินคันนี้ ดวงตามองตรงไป แล้วอุทานซ้ำๆว่า : “ว้าว ลัมโบร์กีนีจริงๆด้วย คิดไม่ถึงเลยว่าในชุมชนของเราจะมีรถหรูๆแบบนี้ ไม่รู้ว่าเจ้านายใหญ่คนไหนซื้อมาใหม่!”