เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 29

บทที่ 29 เอาตะเกียบมาให้ฉันหนึ่งคู่

คนที่พนักงานเปิดประตูเล็งคือฉิงจื๋อเทา ปกติฉิงจื๋อเทาจะอยู่บ้านเล่นคอมพิวเตอร์ มาตรฐานคือใส่เสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงลิงตัวใหญ่ วันนี้ออกมาก็ใส่แบบนี้ ยังไม่ทันได้เปลี่ยน ด้วยเหตุนี้เลยโดนพนักงานเปิดประตูชาวต่างชาติรังเกียจ

“ทำไม? พวกคุณไล่ลูกค้าเหรอ?”

เฉินห้าวทำหน้าเย็นชา นี่มันปี 2020 แล้ว แค่ร้านอาหารเท่านั้น ไม่คิดว่าจะถูกเลือกปฏิบัติเพราะเสื้อผ้า มันทำให้เขาคิดว่าข้ามไปสู่สังคมเก่าของชาวต่างชาติ

“ขอโทษครับ มันคือกฎระเบียบของร้านเรา ร้านเราเป็นร้านอาหารฝรั่งเศสต้นตำรับ ไม่อนุญาตให้สวมเสื้อผ้าไม่มีระเบียบเข้าไปด้านใน” พนักงานเปิดประตูวัยยี่สิบกว่าคนนี้ยังคงพูดอย่างภูมิใจ

เฉินห้าวกำลังจะเถียงกับเขา ฉิงจื๋อเทาก็พูดขึ้นก่อน “ช่างเถอะพี่เฉิน ฉันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้ ยังไงแล้วมันก็ไม่ไกล”

“ไม่ต้อง”

ถ้าเป็นเขาเอง เฉินห้าวต้องไม่มาทานอาหารที่นี่อีกแน่ๆ แต่ร้านนี้ฉิงจื๋อเทาเป็นคนอยากมา ซึ่งก็ทำได้แค่แก้ขัด

เฉินห้าวถอดสูทตัวนอกของตัวเองแล้วใส่ให้ฉิงจื๋อเทา นอกเหนือจากกางเกงลิงตัวใหญ่ที่ไม่สบอารมณ์ไปหน่อย เสื้อผ้าก็ไม่มีปัญหาใหญ่อีกต่อไป

“แบบนี้โอเคไหม?” เฉินห้าวถามพนักงานเปิดประตู

พนักงานเปิดประตูฝรั่งคนนี้มอง ฝืนใจยอมรับ ให้ทางเดิน ทั้งสามจึงเดินเข้าไปในร้านอาหาร

อัตราการนั่งในร้านนี้มีแค่หนึ่งในสามเท่านั้น อย่างไรแล้วราคาอาหารที่นี่สูง และอาหารตะวันตกจำเจเมื่อเทียบกับอาหารจีนที่มีหลากหลาย ดังนั้นลูกค้าจึงไม่เยอะมาก

พวกเฉินห้าวสามคนหาที่นั่งที่ค่อนข้างเงียบนั่งลง คุณลุงชาวต่างชาติวัยสี่สิบกว่าสวมชุดทักซิโด มาส่งเมนูอาหารให้ทั้งสามคน

“เธอสองคนอยากกินอะไร สั่งได้ตามใจเลยนะ” เฉินห้าวพูดอย่างใจกว้าง ครั้งนี้เขาเลี้ยงเอง

“ให้สาวสวยสั่งดีกว่า” ฉิงจื๋อเทาไม่รู้ว่าควรสั่งอะไรดี เลยให้เฉารุ่ยสั่งก่อน

จริงๆ แล้วเฉารุ่ยไม่ได้กินอาหารตะวันตกอย่างจริงจัง แค่สั่งสเต๊ก สลัด พาสตาและอาหารตะวันตกอื่นๆ ที่เคยทานประจำ เป็นไปตามมารยาท

เฉินห้าวก็ดูเมนูอาหาร เขาก็ไม่ค่อยได้ทานอาหารตะวันตก จึงสั่งอาหารจานพิเศษของร้าน เช่นหอยทากอบ ฟัวกราฝรั่งเศสเป็นต้น สำหรับเครื่องดื่มก็สั่งไวน์ขาว เพราะสามคนไม่ได้ขอเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เฉินห้าวก็ขี้เกียจสั่งใน app

เฉินห้าวและเฉารุ่ยสั่งอาหารแล้ว ก็ถึงตาฉิงจื๋อเทา เขาก็พูดขึ้นด้วยการขโมย “เอาเหมือนทั้งสองคน”

ยังมีอาหารอื่นๆ บางอย่าง เฉินห้าวก็ให้พวกเขาดู คุณลุงชาวต่างชาติวัยกลางคนท่านนี้ก็จดรายการอาหาร จากนั้นก็ลงไป

ฉวยโอกาสตอนรออาหาร เฉินห้าวก็สอนมารยาทการทานอาหารตะวันตกให้ฉิงจื๋อเทา เช่นใช้ส้อมด้านซ้ายมีดด้านขวา และวิธีห่อผ้าเช็ดปากและอื่นๆ เฉารุ่ยก็เรียนรู้วิธีใช้งานอยู่ข้างๆ และทำได้ดี

แต่ฉิงจื๋อเทาไม่ค่อยชิน เอ่ยบ่น “ทำไมกินอาหารฝรั่งมันยุ่งยากแบบนี้”

“ยุ่งยากอยู่แล้ว ไม่เหมือนอาหารจีนของเรา หยิบตะเกียบก็กินได้เลย” เฉินห้าวพูด

สักพักหนึ่งพนักงานเสิร์ฟชาวต่างชาติก็เสิร์ฟอาหารเรียกน้ำย่อยให้ทั้งสามคน ทุกคนได้ไข่ปลาคาเวียร์คนละจาน