เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 1

"อึก..อ๊า" ท่ามกลางไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ตกกระทบลงมาบนเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียง เสียงครางกระเส่ายังดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะเมื่อยามริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงกระแทกกายหยาบโลนดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายจงใจอัดกระแทกกระทั้นเข้าหาร่องสวาทคับแคบอย่างหนักหน่วง ส่งผลให้ร่างกายของหญิงสาวโยกคลอนตามไปด้วย มุมปากหนายกยิ้มร้ายกาจเมื่อเห็นใบหน้าเหยเกของคนใต้อาณัติ

"อึก..จะ..จุก..อ๊า..บะ..เบาๆหน่อย"

"คิดว่าตอนนี้นอนอยู่ใต้ร่างใครถึงพูดอะไรน่ารำคาญแบบนั้นออกมา"

"อื้อ!!" หญิงสาวพยายามส่งเสียงในลำคอจนปากคอสั่นเมื่อโดนเจ้าของสัมผัสป่าเถื่อนบีบปลายคางอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ ก่อนที่แขนสั่นเทาทั้งสองข้างจะถูกพันธนาการไว้เหนือศีรษะด้วยฝ่ามือใหญ่เพียงข้างเดียวของเขา

"อึก..พะ..พายเบาๆหน่อย..อ๊า" เธอหอบหายใจถี่ๆจนหน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมตามไปด้วยเมื่อคนข้างบนยอมปล่อยมือออกจากปลายคาง ร่างกายที่โดนกระแทกกระทั้นมานานนับชั่วโมงกว่าเหมือนจะหมดเรี่ยวแรงเอาเสียดื้อๆ

"อ๊า..จะแตกแล้ว" ชายหนุ่มเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามลั่นเมื่อโดนความเสียวซ่านเล่นงานจนมองเห็นปลายทางสวรรค์รำไร เขายอมคลายพันธนาการออกจากแขนทั้งสองข้างของหญิงสาว อัดกระแทกกระทั้นเข้าออกอีกสองสามครั้งก็รีบดึงแก่นกายออกจากร่องสวาท

"อ๊าสสสสสส!" เขาเปล่งเสียงคำรามเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมๆกับที่สายธารน้ำรักขาวขุ่นพวยพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องแบนราบของคนใต้ร่าง

เมื่อบทรักเร่าร้อนจบลงอีกครั้งภายในห้องพักก็มีเพียงเสียงหอบหายใจของสองหนุ่มสาว กลิ่นคาวของน้ำรักที่ถูกปลดปล่อยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่ายังคละคลุ้งอยู่บนเนื้อตัวของหญิงสาวและผ้าปูที่นอน

"เช็ดมันออกไป สกปรก" พัดชาเหลือบมองน้ำรักขาวขุ่นบนหน้าท้องแบนราบอย่างไม่ชอบใจนัก พร้อมกับยกมือขึ้นมาสางผมชุ่มเหงื่อที่ตกลงมาปรกข้างแก้มลวกๆ

"ท้องมึงจะไม่เลอะแบบนี้เลยถ้ายอมให้กูปล่อยใน" พารันแสยะยิ้มร้ายกาจ ถึงอย่างนั้นก็ยอมหยิบทิชชูที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาเช็ดน้ำรักออกจากหน้าท้องของพัดชาลวกๆ แล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบเบาๆกลางร่องอกของเธอ

"เป็นแค่เพื่อนไม่มีสิทธิ์ปล่อยในนะ"

"หึ เพื่อนอย่างกูมีสิทธิ์เอาแต่ไม่มีสิทธิ์ปล่อยในว่างั้น มันน่าน้อยใจนะ"

พัดชาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่เลือกที่จะดันศีรษะของพารันออกห่าง แล้วค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ปรายตามองใบหน้าคมคายของเพื่อนรักเพียงนิด ก่อนจะก้าวขาสั่นเทาลงจากเตียง

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพารันเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น

เพื่อนที่สามารถร่วมเตียงกันได้

"หึ" รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคายอีกครั้งทันทีที่พัดชาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว พารันขยับตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง แล้วหยิบบุหรี่มาสูบอย่างสบายใจ ดวงตาคมกริบไม่แสดงความรู้สึกที่ชัดเจนขณะมองไฟแช็กในกำมือ

"เพื่อนเหี้ยอะไร ไร้สาระ"