เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 101

"เลิกแกล้งหลานกันได้แล้วค่ะ ช่วยกันมองหาพี่คาไลน์หน่อยว่าอยู่ตรงไหนจะได้เอานมมาให้เพทาย" ไพลินที่นั่งมองอยู่ตั้งแต่แรกปรามเหมราชและสหรัฐเสียงแข็ง คำพูดให้ท้ายของเธอทำให้เพทายรีบผละใบหน้าออกจากเนินอกอวบอิ่ม กระโดดลงจากตักของนาร์เนียทันที แล้วเดินเข้าไปเกาะขาไพลินอย่างออดอ้อน

"คายายต้องดูแยจนอื่นในงานฮะ อายินแบ่งนมให้ป๋มจินได้ไหมฮะ"

"ถ้าเพทายอยากกินจริงๆอาแบ่งให้ก็ได้นะ แต่เพทายต้องขออนุญาตอาดินก่อนนะครับ เพราะอาดินเป็นแฟนของอาลิน" ไพลินยกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก พร้อมกับอุ้มหลานตัวน้อยขึ้นมาบนหน้าตัก ทำเอาเหมราชและสหรัฐที่เพิ่งโดนเอ็ดไปเมื่อสักครู่กลอกตาไปมา

"เมื่อกี้หมาตัวไหนมันห้ามพี่ไม่ให้แกล้งหลาน"

"คนที่แกล้งหลานจนคืนนี้ต้องนอนนอกห้องมีสิทธิ์ถามลินแบบนั้นด้วยเหรอคะ?"

"ให้ตาย! นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียเพื่อนจะบ้องหูให้"

"กลัวที่ไหนล่ะ?" ไพลินยักไหล่ไม่ยี่หระ แล้วดึงความสนใจกลับมาที่หลานชายอีกครั้ง

"อาดิงฮะป๋มขอจินนมอายินได้ไหมฮะ"

"หึ" บดินทร์ที่นั่งอยู่ข้างๆคู่หมั้นสาวกระตุกยิ้มเยือกเย็น ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าจิ้มลิ้ม "อยากตายเหรอไอ้หนู รู้ไหมว่าก่อนที่อาจะมาเป็นผู้บริหารอาเคยเป็นนักเลงมาก่อนนะ เรื่องตบเด็กเตะผู้หญิงอาถนัด"

"..." เพทายมองท่าทางน่าเกรงขามของบดินทร์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวเหมือนที่อีกฝ่ายหวังไว้ ก่อนจะคลี่ยิ้มไร้เดียงสาแล้วถามกลับ "อาดิงรู้ไหมฮะว่าปาป๊าของป๋มเปนใคร"

"สู้ไม่ได้แล้วเอาพ่อมาอ้างเหรอ?"

"ป๋มม่ายสู้หรอกฮะ มามี๊บอกว่าเปนลูกผู้ชายห้ามยังแกคนที่อ่อนแอกว่าถ้าไม่จำเปน"

"อะ..อ่อนแอกว่า? นี่หาว่าอาอ่อนแอกว่าเด็กสองขวบเหรอ?"

"อายินฮะป๋มจัวจังเลย" เด็กน้อยทำหน้าหวาดกลัว แล้วซุกใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าหาเนินอกอวบอิ่มของไพลิน ทำเอาบดินทร์กัดฟันแน่นเมื่อโดนหลานชายกลั่นแกล้ง

"ไปหาไอ้ต้นนู้นไป อย่ามายุ่งกับเมียอา"

"อาดิงเจียดป๋มแย้ว~" เพทายทำหน้าเศร้า ก่อนจะปีนข้ามหน้าตักบดินทร์ไปหาคะนิ้ง

"อานิ้งฮะปลอบป๋มหน่อย"

"โอ๋ๆ คนหล่อของอาไม่ทำหน้าเศร้านะครับ" ความน่ารักของหลานตัวน้อยทำให้คะนิ้งอดใจไม่ไหวโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ แต่เพทายกลับฉีกยิ้มกว้างจนตาหยีแล้วยืดตัวขึ้นไปจูบเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่ม

"อานิ้งคนฉวยป้อนนมป๋มหน่อยได้ไหมฮะ"

"หยุดเอานิสัยพ่อมาใช้กับเมียลุงได้แล้ว" ต้นน้ำยื่นมือเข้าไปตีปากหลานชายเบาๆ ทว่าเพทายกลับทำหน้าสงสัย แล้วค่อยๆแนบพวงแก้มลงบนเนินอกอวบอิ่มอย่างออดอ้อน

"ป๋มจินนมอานิ้งไม่ได้เหรอฮะ ป๋มหิว~"

"เป็นลูกผู้ชายต้องกินนมเมียคนเดียว อย่ากินนมผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว มันไม่เท่หรอก"

"จริงหย๋อ?" เด็กน้อยกะพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจนัก ก่อนจะย้อนถาม "ป๋มจินนมมามี๊ทุกวันเยย แย้วทำไมมามี๊เปนเมียปาป๊าคนเดียวล่ะฮะ มามี๊ยักปาป๊ามากกว่าป๋มหย๋อ"

ต้นน้ำตบหน้าผากตัวเองอย่างหนักใจ ต่างจากคะนิ้งที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความเอ็นดูหลานชาย