เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 103

"ก่อนอื่นปรบมือแสดงความยินดีกับว่าที่เจ้าบ่าวคนต่อไปหน่อยค่า!" คาไลน์ได้แต่ยิ้มแห้งอย่างประหม่ากับคำพูดหยอกล้อของพิธีกรสาวซึ่งทำหน้าที่อยู่บนเวที ยิ่งยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายก็ยิ่งรู้สึกทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่

"อยากรู้จริงๆเลยว่าเจ้าสาวของนายจะเป็นใคร" พัดชาอมยิ้มล้อเลียน

"แต่ผมไม่ได้รับดอกไม้ได้นะครับ"

"แต่ตอนนี้ดอกไม้มันอยู่ในมือนายนะ"

"นายหญิงโยนใหม่ได้ไหมครับ ผมไม่ชอบยืนอยู่บนเวที"

"ฮ่าๆๆ ดูเหมือนว่าที่เจ้าบ่าวคนต่อไปของเราจะขี้อายนะคะเนี่ย ถ้าอย่างนั้นถือโอกาสนี้เผาเจ้าบ่าวเจ้าสาวได้เต็มที่เลยค่ะ" พิธีกรรีบยื่นไมค์อีกอันหนึ่งให้คาไลน์ ซึ่งเขาก็รับมาอย่างงงๆ

"ผม...ไม่มีอะไรจะพูดครับ"

"จะไม่อวยพรคู่บ่าวสาวหน่อยเหรอคะ"

"เอ่อ...ขอให้นายใหญ่กับนายหญิงเดินเคียงข้างกันบนเส้นทางต่อจากนี้ไปด้วยความรักความเข้าใจ รักกันจนแก่เฒ่า ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร และขอให้หลังจากนี้ชีวิตคู่ของทั้งคู่มีแต่ความสุขตลอดไปครับ"

กรี๊ดดดดดดดดดด!!

เสียงกรี๊ดกร๊าดดังระเบ็งเซ็งแซ่หลังสุดสิ้นคำอวยพรของคาไลน์ พัดชาและพารันยิ้มรับคำอวยพรจากลูกน้องคนสนิท

"เป็นคำอวยพรที่ดีมากเลยค่ะ แต่ก่อนจะลงจากเวทีขอถามได้ไหมคะว่าคุณคาไลน์มีเจ้าของหัวใจแล้วรึยัง"

"ยังครับ"

"เป็นถึงมือขวาของเจ้าบ่าวสุดหล่อแต่ยังไม่มีเจ้าของหัวใจแบบนี้เสียดายของแย่เลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเราจะให้คุณคาไลน์โยนดอกไม้ให้สาวๆข้างล่างดีไหมคะ"

"โยนมาทางนี้เลยค่า!" ญาณินตะโกนตอบพิธีกรสาว เรียกเสียงโห่แซวจากผู้คนในงาน แต่ก็โดนไพลินที่ยืนอยู่ข้างๆผลักออกให้พ้นทาง

"พี่คาไลน์โยนมาทางนี้เลยค่ะ! ในเมื่อเฮียดินมันไม่อยากแต่งงั้นวันนี้ลินจะส่งท้ายผัวเก่าต้อนรับผัวใหม่เอง!"

"นี่! อยากตายรึไง!" บดินทร์ตะโกนถามอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อได้ยินถ้อยคำประชดประชันของคู่หมั้นสาว "บอกตอนไหนว่าไม่อยากแต่ง! แค่ไม่อยากเดินถือช่อดอกไม้ขึ้นไปบนเวทีไม่ได้หมายความว่าไม่อยากแต่งโว้ย!"

"หนวกหูน่า! ผัวเก่าหลบไป ผัวใหม่ลินจะเดิน" ไพลินตะโกนตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก

"หน็อย! กลับบ้านเมื่อไหร่เตรียมตายคาเตียงเพราะผัวเก่าคนนี้ได้เลย!" บดินทร์เค้นเสียงลอดไรฟัน มองแผ่นหลังของไพลินอย่างคาดโทษ ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

"นั่นคาไลน์ของหนูนะ!" เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นท่ามกลางความอลเวง ทำให้ทุกคนในงานต่างมองไปยังเจ้าของเสียงนั้นอย่างพร้อมเพรียง เพลลินประกาศกร้าวแสดงความเป็นเจ้าของ เดินเข้าไปขวางหน้าไพลินและญาณินไว้

"ตัวเล็กแค่นี้คิดจะมาสู้กับอาเหรอ เพลลินยังเด็กปล่อยให้พี่คาไลน์มามีอนาคตอันสดใสกับอาลินดีกว่า" ไพลินมองหลานสาวอย่างไม่ยอมแพ้

"ถ้าจะเอาคาไลน์ของหนูไปอาลินก็ต้องเอาอาดินมาแลกค่ะ ถ้าไม่เอามาแลกก็อย่าหวังว่าจะแย่งคาไลน์ไปจากหนูได้"

"หน็อย! คิดจะแย่งผู้ชายกับอาเหรอ"