เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 100

ภีมพลเอาผ้าห่มออกลุกขึ้นสวมเสื้อผ้า นภาลัยลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ทำไม? เขาคิดจะไม่ตอบใช่ไหม?

จนเขาสวมเสื้อผ้าและออกไปจากห้อง เธอถึงมีสติกลับมา

“เฮ้!” รีบลุกขึ้นจากเตียงมาเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมเสร็จใส่รองเท้าและวิ่งตามไป

วิ่งลงมาข้างล่างวนหารอบๆ ในที่สุดเธอก็เจอเขาอยู่สวนด้านหลัง!

เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยยืนมือไขว้หลังอยู่ที่ริมสระ เธอถอนหายใจ เดินไปหาเขา

“นายทำอะไร?” หันไปมองใบหน้าครึ่งซีกของเขา ”คงไม่ใช่ว่าโกรธใช่ไหม?”

“ไม่ต้องถามเรื่องเกี่ยวกับไวศิษฎ์” เขาดูเย็นชา สายตามองไปข้างหน้า “และก็ไม่ต้องคิดจะไปเข้าใจเขา หากเขาเข้าใกล้เธอ มันต้องไม่ใช่เรื่องดี!”

นึกถึงคำพูดที่เด็กนั้นพูดในห้องทำงาน จนถึงตอนนี้เขายังคงรู้สึกโกรธ

นภาลัยเดาไม่ออกแล้ว เขาเกลียดศิษฎ์ หรือเป็นห่วงศิษฎ์?

“เขาเป็นลูกเก็บนาย?” นภาลัยยืนมือไปจับไหล่เขาพลิกกลับมา ถามอย่างจริงจัง “ตอบฉันสิ!”

การคาดเดาของเธอทำให้ภีมพลแปลกใจ หรือว่าเธอจะเข้าใจเป็นแบบนี้มาตลอด?

“มองมาที่ตาฉัน!” นภาลัยเอามือไปวางที่ไหล่เขา จ้องตาเขา “ห้ามโกหก!” อยู่ดีๆในใจก็มีความรู้เศร้าขึ้นมาเล็กน้อย!

“ใครตอนเด็กไม่เคยคึกคะนองบ้าง?” เธอพูดไว้หน้าเขา “ฉันว่ามันเป็นเรื่องปกติ อีกอย่างไม่ช้าก็เร็วฉันก็ต้องรู้?”

“ไม่ใช่” เขาตอบอย่างจริงจัง และพูดเสริม “เขาไม่ใช่ลูกเก็บของฉัน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกของฉัน”

ประโยคหลังที่พูดออกมา……..นภาลัยรีบชักมือออก ในใจเหมือนมีความร้อนแปลกประหลาดไหลอยู่

เขาหันหลังเดินออกไป เธอมีสติกลับมารีบวิ่งตามเขาไป “นายจะไปไหน?”

“ไม่ได้เอาสารอาหารเหลวมา” ภีมพลเดินไปพลางพูดไป “ฉันหิวแล้ว”

“อย่างนั้นนายก็กลับไปที่ห้องก่อน” ความคิดของเธอเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว “ฉันจะไปเตรียมอาหารเช้า!”

ไวศิษฎ์ไม่ใช่ลูกเก็บของภีมพล ไม่ต้องบอกว่าในใจของนภาลัยรู้สึกดีใจขนาดไหน?

เมืองไนร์ก้า

ญาณีจอดรถไว้ข้างแม่น้ำ เธอรู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก

หน้าอกเหมือนกำลังถูกกดทับทำให้หายใจไม่ออก! ทุกการหายใจกระทบการเต้นของหัวใจ

หันไปมองนอกรถ เธอถอดเข็มขัด เปิดประตูลงไปจากรถ