เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 105

ลูกทีมต่างเดินออกมาข้างนอกล้อมรอบเขาไว้ เหมือนกับโลกจะถล่มทลาย

ไวศิษฎ์มือหนึ่งล้วงไปที่กระเป๋าอีกมือยังหมุนลูกบาสอยู่ ใบหน้าเหมือนไม่ได้สนใจ

“ลูกพี่ มีคนไปร้องเรียนว่าพวกเรารบกวนชาวบ้าน บอกว่ามันกระทบการพักผ่อนของคนในละแวกนี้” พูดบ่น “นี้มันเรื่องไร้สาระชัดๆใช่ไหม?!”

“ลูกพี่ เมื่อกี้มีคนมาตรวจสอบแล้วบอกว่าอุปกรณ์ของเราอาจจะเป็นอันตรายต่อระบบความปลอดภัย” พูดอย่างอึดอัด “ฉันไม่เข้าใจ แค่โน๊ตบุ๊คไม่กี่เครื่องจะเป็นอันตรายอะไร?”

ไวศิษฎ์ฟัง นิ้วชี้ยังคงหมุนลูกบาส เหมือนไม่มีความรู้สึกอะไร

“ลูกพี่ คลับของพวกเราถูกตรวจสอบและปิดตัวลงแล้ว ดังนั้นถูกตัดไฟแล้ว ภายในห้าชั่วโมงนี้พวกเราต้องย้ายออกจากที่นี่”

ไวศิษฎ์ไม่รู้สึกผิดหวัง แต่กลับรู้สึกผ่อนคลาย “งั้นก็ย้ายสิ”

ลูกทีมยังไม่ได้สติกลับมา ไวศิษฎ์ถือลูกบาสเดินเข้าไปในคลับ “ฉันขอประกาศ ยุบทีมแล้ว ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่มีวันเลิกรา และไม่มีความฝันอะไรที่เป็นนิรันดร์ ฮ่าๆ ฉันก็เริ่มเบื่อแล้ว!”

“ลูกพี่!”

“ลูกพี่!!”

พวกเขาไม่เชื่อคำพูดของเขา พากันตามเข้าไป

“ลูกพี่ ไม่ใช่ว่าพวกเราไปหาเรื่องใครเข้า?”

“ไม่ต้องพูดแล้ว” ไวศิษฎ์ทิ้งลูกบาส “ย้ายเถอะ เอาอุปกรณ์ของพวกนายย้ายกลับไป” เขาโทรหารถบริษัทรับย้ายบ้าน

พวกเขาถึงตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

“ลูกพี่! เพราะอะไร?” มีคนรู้สึกไม่ยอม

“พอเถอะ ลูกพี่รักอาชีพนี้ยิ่งกว่าพวกเราทุกคนเสียอีก” มีคนห้ามไว้ พูดเสียงเบา “ต้องเจอเรื่องอะไรมาแน่ ไม่งั้นเขาไม่มีทางยอมแพ้”

“เจอปัญหาอะไรพวกเราก็ช่วยกันจัดการ ทำไมต้องแบกรับเพียงคนเดียว?”

“หากว่าคนนั้นสั่งฟ้าสั่งฝนในเมืองไนร์ก้าได้ล่ะ?”

“พี่กำลังจะบอกว่าเป็นภีมพลที่ปิด?”

“ฉันแค่เดา”

ภายในคลับ ตั้งแต่เริ่มจนจบไวศิษฎ์ยังนิ่งเงียบ ใครก็ไม่อาจรู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง

ไม่นานรถย้ายบ้านก็มาถึง