เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 133

บนบันได รมิตาคิดในใจ เจ้าเด็กนี่แสดงเก่งจริงๆ! ได้แม่ไปเยอะนี่เอง!

แต่เธอไม่หยุดที่จะหันกลับมามอง กรินทร์เตือนเธอเงียบๆ ด้วยหางตา

“คุณแม่ คุณยายดีกับพวกเรามากเลยครับ! ผมกับขวัญข้าวคุ้นเคยกับที่นี่แล้ว” แชมป์ยิ้มพลางพูดเสียงดัง “แม่ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วครับ ผมแค่คิดถึงพ่อนิดหน่อย แม่อยู่บ้านดูแลพ่อดีๆ นะครับ ทำซุปให้เขาทานเยอะๆ พ่อกินแค่อาหารดีๆ ที่แม่ทำเท่านั้นนี่นา!”

รมิตาอยากหัวเราะ แต่ต้องกลั้นเอาไว้ เจ้าเด็กนี่ฉลาดมากจริงๆ แถมยังช่วยพวกเขาปกปิดไว้ด้วย

เมื่อขึ้นไปชั้นบน กรินทร์รีบโบกมือไปมา “ผมไม่ได้เป็นคนสอนเขานะ”

10 นาทีต่อมา

คะนึงนิตย์กำลังจัดอาหารเย็นให้กับเด็กๆ ในครัว และเชฟฝีมือดีทั้งสองก็ฟังอย่างระมัดระวัง

“ฉันไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อคืนนี้ อาหารจะต้องถูกปากเด็กๆ” เธอเอาจริงเอาจัง “ได้เวลาแสดงฝีมือแล้ว”

“ครับ คุณนาย”

หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน พ่อครัวใช้เวลาทั้งวันคิดเกี่ยวกับอาหารเย็นที่จะเตรียมให้กับคุณชายน้อยคุณหนูน้อย “คุณนาย คุณหมอกรินทร์และหมอรมิตาลงมาแล้ว พวกเขาอยากคุยกับคุณค่ะ” ผ้าไหมเข้ามารายงานด้วยเสียงอบอุ่น

คะนึงนิตย์พลิกดูสูตรอาหารอย่างใจเย็นและถามเบาๆว่า “พรุ่งนี้ค่อยเริ่มวันแรกไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงรีบร้อนจังล่ะ?”

“…” ผ้าไหมนิ่งเงียบ ไม่รู้จะตอบอย่างไร นี่คุณนายกำลังทดสอบพวกเขาอยู่หรือเปล่า?

รักษาตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่ดีกว่าเหรอ?

แต่ผ้าไหมไม่กล้าที่จะกระตุ้นเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอม ดังนั้นเธอจึงอยู่ข้างหลังไม่ยอมไปไหน

คะนึงนิตย์วางสูตรอาหารและหันไปมองเธอ “ไม่เข้าใจเหรอ?”

“…” ผ้าไหมหลับตาลงเบาๆ

คะนึงนิตย์เดินออกไป “ได้ ฉันจะไปเจอกับพวกเขา วิจัยเกินสักวันหนึ่งคงไม่มีกลอุบายอะไรแปลกๆ หรอกใช่ไหมล่ะ?”

ผ้าไหมเดินตามไปและรู้สึกว่าความคิดของคุณนายจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง

ไม่รู้ว่าคะนึงนิตย์พยายามสร้างความมั่นใจให้ลูกชายของเธอหรืออย่างไร พูดง่ายๆ คือ เธอไม่ค่อยกระตือรือร้นกับการรักษาเท่าไรนัก

อาจเป็นเพราะความผิดหวังตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างดี คะนึงนิตย์นั่งบนโซฟา “พวกคุณนั่งลงก่อนสิ”

หลังจากที่คนใช้นำชาเข้ามาก็ถอยห่างออกไป ผ้าไหมก็เช่นกัน