เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 135

ช่างแต่งหน้าสาวสองคนมองหน้ากัน ไม่อยากให้เสียเวลาอีกต่อไป

ช่างอีกคนหนึ่งแตะแขนเธอเบา ๆ ก้มลงถามอย่างอ่อนโยน “คุณเขม์ คุณหลับอยู่หรือเปล่าคะ? เราจะแต่งตากันแล้วนะคะ”

“อย่ารบกวนฉัน” เขมินทรายังคงนอนอยู่ท่าเดิม “เอาไว้แต่งตาเป็นขั้นตอนสุดท้าย ตอนนี้จะทำอะไรก็ทำเถอะ” แต่การแต่งตานั้นยากที่สุด! แถมยังใช้เวลานานที่สุดอีกด้วย!

“คุณเขม์ พิธีเปิดกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ตอนนี้นักแสดงคนอื่นๆ แต่งหน้ากันเสร็จหมดแล้วด้วยค่ะ”

“นี่ ฉันไม่ใช่นักแสดงคนอื่นนะ” เธอลืมตาขึ้น ปากแดงเอ่ยขึ้นอย่างดูถูก “ฉันเป็นนักแสดงหลัก ถ้าฝีมือพวกเธอเร็วไม่มากพอ แล้วจะมีคุณสมบัติอะไรมาทำให้ฉัน ฉันขอให้กองถ่ายไล่เธอออกได้เลยนะ”

ช่างแต่งหน้าหญิงสองคนพูดไม่ออก แม้แต่หายใจก็ยังต้องอย่างระมัดระวัง

ไม่ไกลนัก ไวศิษฎ์กำลังยืนกอดอกพิงเสาต้นหนึ่ง จ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างเย็นชา

เธอคือเขมินทราสินะ?

นี่น่ะเหรอ หญิงสาวที่เชื่อฟัง?

เจ้าหญิงผู้บริสุทธิ์?

บริสุทธิ์ไร้เดียงสา?

เส้นทางเด็กสาว?

เบื้องหลังกลับไม่มีเหตุผล! นี่มันคนหยิ่งผยองชัดๆ!

ทำไมสื่อถึงไม่ยอมแฉล่ะ?ไ ม่รู้ว่าทำไมถึงชื่อเสียงโด่งดังมานานแบบนั้นได้

“คุณศิษฎ์!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกน เขมินทรานั่งตัวตรงด้วยความตกใจ เธอเห็นไวศิษฎ์ยืนพิงเสาพลางกอดอก และกำลังมองมาอย่างสบายๆ จากนั้นเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขา

เขมินทราหดตัวลงเล็กน้อย เขาอยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ?

นั่นแปลว่า...เขาก็เห็นท่าทีที่เธอมีต่อช่างแต่งหน้าเมื่อครู่น่ะสิ?

ในไม่ช้า ไวศิษฎ์ก็ออกไปพร้อมกับเด็กชาย

เขมินทราผู้เป็นนางเอกโกรธจัดและถามพลางกัดฟันว่า “ทำไมถึงไม่เตือนฉันว่ามีคนอยู่ด้านข้าง?”

“...”

“คุณเขม์ พวกเรากำลังตั้งใจแต่งหน้าให้คุณ เราไม่รู้จริงๆ ว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นค่ะ”

พิธีเปิดมีกำหนดในช่วงเช้าเวลา 09:18 น.

“คุณเขม์...ขอแต่งตาหน่อยได้ไหมคะ” ช่างแต่งหน้าหญิงถามอย่างอ่อนแรง

เธอรู้สึกโกรธเคืองอยู่ในใจ “ก็แต่งสิ! ขอเบาๆ หน่อยละกัน ให้รู้สึกเหมือนต้นพู่ระหงโผล่ขึ้นมาจากน้ำอะไรทำนองนั้นน่ะ”