เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 171

เธอกวาดสายตามองไปกลางฝูงชน ในที่สุดเธอก็พบภีมพลอย่างรวดเร็ว ร่างสูงใหญ่จูงแชมป์และขวัญข้าวเอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกอิจฉา

เขาเป็นพ่อที่ดีจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่ตนเองไม่ใช่แม่

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอย่างช้า ๆ ปราสาทสว่างไสวขึ้น สนามขนาดใหญ่ได้รับการตกแต่งอย่างดี เต็มไปด้วยแสงไฟกะพริบที่สวยงาม

เหล้าชั้นดี ขนม ดนตรี พนักงานบริการสวมเครื่องแบบ แขกที่แต่งตัวสวยงามกำลังสนทนาและหัวเราะ

เป็นค่ำคืนที่รื่นรมย์และดีงามจริง ๆ

แต่กระทั่งกระบวนการทั้งหมดของพิธีก้าวสู่ความเป็นผู้ใหญ่เสร็จสิ้นแล้ว แต่ญาณีก็ยังไม่ได้ยินเรื่องการเป็นพรีเซนเตอร์แหวน เธอยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม มองแขกแยกย้ายกันไป และข่าวดีที่เธอได้ยินตอนบ่ายนั้นมันเป็นเหมือนความฝัน

เมื่อเวลาดึกขึ้นเรื่อย ๆ แขกมากมายเริ่มทยอยกลับ

เธอเฝ้ามองรถขับออกไปจากปราสาททีละคัน.....

ญาณีรู้สึกกระสับกระส่าย เธอขมวดคิ้วด้วยความกังวลและมองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาใครบางคน

สุดท้าย เธอยกกระโปรงขึ้นแล้วเดินไปข้างหน้า!

เธอเดินมาถึงริมสระว่ายน้ำ เธอมองสาวใช้ชาวฟิลิปปินส์สองคนที่กำลังทำความสะอาดถ้วยชาม ซึ่งพวกเธอเป็นคนที่บอกข่าวดีให้เธอในตอนบ่าย

“คุณญาณี?” สาวใช้ชาวฟิลิปปินส์ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม “ทำไมคุณไม่ไปเต้นรำค่ะ?” มีคนหนุ่มสาวหลายคนเต้นรำอยู่ไม่ไกล

“ตอนบ่ายพวกคุณบอกฉันว่าคุณเอ็ดจะเชิญฉันและคุณภีมเป็นพรีเซนเตอร์แหวน แต่ทำไมจนถึงตอนนี้แล้วยังไม่ประกาศข่าวนี้อีก? แขกก็แยกย้ายกลับเกือบหมดแล้ว” เธอถามด้วยความสุภาพ แต่ในใจของเธอนั้นรู้สึกกังวลมาก

สาวใช้ชาวฟิลิปปินส์สองคนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ จากนั้นหันมาสบตากัน

หนึ่งในนั้นกล่าวขอโทษว่า “ต้องขอโทษด้วยที่พวกเราลืมแจ้งคุณ เพราะคุณภีมปฏิเสธ ดังนั้นจึงยกเลิกเรื่องที่จะให้คุณเป็นพรีเซนเตอร์”

“ปฏิเสธ?” ญาณีรู้สึกตกใจและไม่เชื่อ “เขาจะปฏิเสธคำขอของคุณเอ็ดได้อย่างไร?”

“เขาไม่ได้ปฏิเสธที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ เพียงแต่เขาปฏิเสธที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ร่วมกับคุณเท่านั้น” สาวใช้ชาวฟิลิปปินส์กล่าวตามตรง แต่หลังจากกล่าวจบ เธอก็รู้สึกว่าการพูดแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะสม แต่มีเพียงประโยคนี้เท่านั้นที่สามารถอธิบายได้ชัดเจนที่สุด

สิ่งที่ตามมาคือความเงียบที่น่าอึดอัด......