เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 178

ลมหายใจของเขาห่อหุ้มร่างกายของเธอเอาไว้ แล้วนภาลัยก็หลับตาลง

ชีวิตนี้เธอไม่เคยรักใครเช่นนี้มาก่อน ภีมพลเป็นคนแรก ดังนั้นเธอจึงหวงแหนความรู้สึกนี้มาก

หลายชั่วโมงต่อมา ภีมพลก็กลับมาที่ห้องนอนของตนเอง เมื่อเขาเปิดลิ้นชัก เขาบังเอิญพบว่าอาหารเสริมหายไปสองขวด แม้แต่เข็มฉีดยาที่เข้าคู่กันก็หายไปสองอันเช่นกัน

เขาในฐานะผู้บริหารของทีเอ็ม กรุ๊ป เขาจำไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะภีมพลมีความรู้สึกไวต่อตัวเลขเป็นพิเศษ

เขาขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงใช้อาหารเสริม? เธอไม่กินข้าวเหรอ?

ภีมพลหันหลังแล้วเดินตรงไปที่ห้องวิจัยและพัฒนายา

นภาลัยกำลังใช้เครื่องมือทดสอบส่วนผสมของยา เพื่อให้แน่ใจว่าอยู่ในขอบเขตที่ปลอดภัย เธอเหลือเวลาเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น แต่เธอยังมีงานที่ต้องทำอีกมากมาย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เธอหันไปมอง “คุณยังไม่ไปบริษัทอีกเหรอ?”

“คุณฉีดอาหารเสริมเหรอ?” ภีมพลเดินมาอยู่ข้างเธอ “เพราะอะไร?”

นภาลัยไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด “ค่ะ“ สมองของเธอแล่นอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มของเธอสวยมาก “ฉันแค่ลองดูว่าผลลัพธ์ของมันดีหรือไม่? และสามารถระงับความหิวได้หรือไม่? ถ้าผลลัพธ์ไม่ดี ฉันจะวิจัยและพัฒนาให้คุณอีกตัวหนึ่ง”

เขาถามว่า “ผลลัพธ์เป็นอย่างไรบ้าง ไม่เลวใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าเขาไม่สงสัย เธอจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ปกติแล้วอาหารเสริมที่ลูกศิษย์ของฉันผลิตขึ้นมา คุณภาพจะค่อนข้างดี”

ภีมพลหันหลังแล้วพิงขอบโต๊ะ หันไปมองด้านข้างของเธอ เธอละสายตาจากเขา แล้วจดจ่อกับการวิจัยและพัฒนายา รอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของเธอเหมือนดอกไม้ที่อยู่ในสวน สวยจนเขาไม่สามารถละสายตาได้

ภีมพลมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง และเขาก็จมอยู่ในความคิดอีกครั้ง

“ต่อไปคุณไม่ต้องทำงานที่นี่แล้ว” นภาลัยหาเหตุผลที่เหมาะสม “วันที่คุณไปสหรัฐอเมริกา ฉันก็ให้กรินทร์กลับไปแล้ว ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องเฝ้าพวกเราอีกต่อไปแล้ว คุณกลับไปทำงานที่บริษัทเถอะ!”

เขาอยากเห็นหน้าเธอมากกว่าเฝ้าเธอเสียอีก และเขาก็รู้ว่าระหว่างเธอกับกรินทร์นั้นไม่มีอะไร แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหึงหวง

“ผมไม่ไป” เขาทำตัวเหมือนเด็ก

“เรื่องนี้คุณต้องเชื่อฟังฉัน” นภาลัยเงยหน้าขึ้น และอธิบายความร้ายแรงของปัญหา “การที่คุณเฝ้าอยู่ที่นี่มันจะทำให้ฉันเสียสมาธิ และฉันก็กังวลว่าคุณจะเสียสมาธิเช่นกัน ฉันพยายามทุ่มเททั้งกายและใจเพื่อพัฒนายาทุกขั้นตอน มันจะล่าช้าไม่ได้ เพราะตอนนี้เป็นช่วงเวลาดีที่สุดที่จะรักษาผิวของแม่คุณ”

เขาคิดไตร่ตรองอย่างจริงจังและกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นตอนกลางคืนผมจะนอนที่นี่ ผมจะนอนห้องเดียวกับคุณ”