เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 18

“คุณพูดมาเลย ผมฟังอยู่” ภีมพลสองมือเคาะแป้นพิมพ์ดูเหมือนไม่ได้รอฟังสักเท่าไหร่

ญาณีทำตัวไม่ถูก แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงมีรอยยิ้ม “ราชวงศ์อังกฤษเลือกที่จะสั่งทำเครื่องประดับที่จะใช้ในการฉลองปีใหม่ของทีเอ็ม กรุ๊ป และให้พวกเราเป็นคนออกแบบทั้งชุดเลย นี่คือออเดอร์ใหญ่มากๆ เลยนะ ไม่เพียงแต่จะได้ผลประโยชน์ แต่ที่สำคัญที่สุดยังช่วยยกระดับฐานะของทีเอ็ม กรุ๊ปในอุตสาหกรรมอัญมณีอีกด้วยล่ะ”

เมื่อได้ยินข่าวดีนี้แล้ว ภีมพลก็ไม่ได้มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องเล็กน้อยแค่น้อยมันคุ้มกับที่คุณต้องเดินทางมาบอกด้วยตัวเองหรอ? โทรบอกทางโทรศัพท์ก็ได้แล้วนี่?”

“......” ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะเคยชินกับท่าทีที่ดูเย็นชาต่อทุกเรื่องและทุกคนแล้วก็ตาม

แต่ไม่เจอกัน 2 ปี เขาก็ยังคงเป็นเช่นนี้กับเธอ ทำให้เธอผิดหวังเป็นอย่างมาก

“ภีมพล” ญาณีฝืนยิ้ม “ฉันกลับมาครั้งนี้แล้วก็ไม่คิดจะกลับไปอีกแล้ว”

ภีมพลเงยหน้าขึ้นและมองเธอโดยที่ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไร

หญิงสาวกระพริบตาเบาๆ สองมือวางลงบนโต๊ะทำงาน เธอมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า “ฉันกลับมาช่วยคุณเพราะว่ากระเพาะของคุณไม่ค่อยดี ต่อจากนี้ฉันจะแบ่งเบาภาระการงานของคุณเอง คุณก็จะได้มีเวลาไปฟื้นฟูสภาพร่างกายให้แข็งแรง และนี่ก็เป็นความปรารถนาของป้านิตย์ด้วยเหมือนกัน”

เธอพูดต่อโดยที่ไม่รอให้เขาเปิดปากพูดอะไรออกมา “แต่ว่าคุณวางใจได้เลย ฉันได้เตรียมการทางฝั่งสาขาย่อยไว้เรียบร้อยแล้ว”

ภีมพลกำลังคิด แม่จะเห็นข่าววันนี้หรือยังนะ?

“คุณพ่อครับ!”

“คุณพ่อขา! !”

เสียงเล็กๆ ของเด็กน้อยดังเข้ามาในหูของเธอ ญาณีหันไปเห็นเด็กคู่หนึ่งที่แต่งตัวตามแฟชั่นเดินเข้ามา แก้มของพวกเขาขาวเนียนคล้ายกับขนมปังคริสตัล

ดวงตาโตเหมือนองุ่นคู่นั้นช่างดึงดูดให้หลงใหล พวกเขามาถึงโต๊ะทำงานและวางชามเก็บความร้อนลงบนโต๊ะโดยที่ไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ ——

“คุณพ่อครับ! นี่คือซุปไก่แห่งความรักที่คุณแม่ตุ๋นให้คุณพ่อ!”

“คุณพ่อขา คุณแม่บอกว่า คุณพ่อต้องกินให้หมดนะคะ!”

ใบหน้าที่ตึงเครียดของภีมพลเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย เขายื่นมือมาเปิดชามเก็บความร้อน “หอมจริงๆ เลย แล้วพวกเราจะขอบคุณคุณแม่ยังไงกันดีล่ะ? จะให้ของขวัญอะไรคุณแม่ดีนะ?”

“แม่ชอบไปเล่นที่สวนสนุก!” แชมป์บอกด้วยความเจ้าเล่ห์พร้อมดวงตาเป็นประกาย “ถ้าอย่างงั้น วันอาทิตย์พวกเราไปด้วยกันนะครับ!”

“โอเค”

“คุณพ่อรีบกินตอนที่ยังร้อนๆ สิ!”

เด็กทั้งสองคนบีบตัวเข้ามาที่โต๊ะทำงานและผลักให้ญาณีต้องถอยออกไป