เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 202

“ฉันยอมรับ” ญาณีพยักหน้า ลังเลพักหนึ่งก่อนจะพูดต่อ “แต่ว่าฉันรู้สึกผิดอย่างมาก หากไม่เป็นเพราะการกระทำของฉันในวันนั้น นภาลัยคงไม่มีทางเข้ามาอยู่ในชีวิตของเขาได้ ไม่มีทางมีลูก”

คะนึงนิตย์เงยหน้ามองเธอ

และฟังเธอพูด “ฉันเพียงแค่ต้องการได้เขา ฉันรักเขา เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่านต้องทำยังไงเขาถึงจะรักฉัน”

เมื่อนึกถึงความรู้สึกหลายปีมานี้ที่เธอมีต่อเขา มุมปากญาณียกยิ้ม ดวงตาเผยความรู้สึกเศร้า “ในสายตาของเขาไม่เคยมีฉัน ฉันกลัวฉันแก่แล้ว ยังไม่ได้อยู่กับคนที่ฉันรักเลย ดังนั้นฉันคิดจะใช้ลูกหยุดเขา หากว่าฉันท้อง ก็มีความหวังเพิ่มขึ้น”

คะนึงนิตย์ได้ฟังรู้สึกสะเทือนใจ ในใจรู้สึกหนักอึ้ง

รักแต่ไม่ได้ครอบครอง เป็นหนึ่งในเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในโลก

“ขอเพียงฉันยังรักเขา ยังอยู่ข้างกายเขาได้ ชีวิตนี้ของฉันก็ถือว่าไม่ได้แย่ขนาดนั้น” ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“งั้นไม่กี่วันก่อนที่เธอมายุ่งกับยาของฉันล่ะ? ก็เป็นเพราะรักเขาหรือไง?”

สายตาของคะนึงนิตย์เหมือนสายฟ้าแรงสูงจ้องไปที่ใบหน้าเธอ เกือบจะทำให้ใจของญาณีเต้นจนเกิดแผลช้ำใน!

“ฉัน………” เธอจ้องมองสายตาคมของหญิงวัยกลางคนบนโซฟา สมองเหมือนถูกตัด นภาลัยบอกแล้วไม่มีทางฟ้องเธอ!

“หากไม่ใช้ชนรพบอกฉัน ฉันว่าทั้งชีวิตฉันคงไม่รู้ว่าตัวเองได้ซ่อนภัยร้ายไว้”

ชนรพ?

มองดูสายตาป้านิตย์ที่นิ่งเรียบเย็นชา ขาทั้งสองของญาณีล้มลงคุกเข่า

ผ้าไหมที่ยืนอยู่ไม่ไกลมองตาโต จ้องเธอด้วยสายตาขับไล่!

ทำไมถึงได้เลวขนาดนี้ได้?!

“ขอโทษคุณป้า” ญาณีรู้สึกเพียงชั่ววินาทีเหมือนโลกใบนี้ดูว่างเปล่า เหมือนสูญเสียเสียง “เป็นเพราะฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ ฉันไม่คิดจะทำร้ายคุณ คุณป้าเป็นผู้มีพระคุณเลี้ยงดูฉันมา ฉันไม่มีทางลืม”