เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 219

“ขอบคุณ!” ภีมพลระงับความร้อนรนในใจ เขาจับเมาส์

“คุณภีม พวกคุณรักกันขนาดนี้ ทำไมถึงทะเลาะกันได้ล่ะ? ทั้งๆที่รักกันมาก ในสายตาต่างมีภาพของอีกฝั่ง เรื่องต่างๆต้องค่อยเป็นค่อยไป ภรรยาของคุณรักคุณมากนะ!” ภรรยาเจ้าของร้านไม่ชอบดูการแยกจากกันของคนรัก

ภีมพลจับเมาส์ ดูภาพกล้องวงจรปิดต้องมีภาพของเธอ “เจอเธอประมาณกี่โมง? จำได้ไหม?”

“เมื่อวานตอนสามทุ่ม ไม่เกินสามทุ่มครึ่ง”

“โอเค ขอบคุณ” เขาจัดการเอง เปิดความเร็วคูณสอง คิ้วกระตุกขึ้นรรวมถึงใจดวงน้อย สายตาจ้องภาพหน้าจอไม่กะพริบ

เขาต้องหาเธอให้เจอ!

“คุณภีม เมื่อวานฉันให้อัลบั้มหนึ่งกับภรรยาคุณ เธอยังรูปภาพกับฉัน” พูดไปเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เขากดหยุด หันกลับมามองรูปภาพ เพียงมองเห็นนภาใจเขาก็เศร้าโศก เธอดูโทรมแถมผอมลง!

ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ? เขาไม่อนุญาต!!

เมื่อเห็นความหวัง ภีมพลร้อนรนยิ่งกว่าไฟ กลัวว่าหากช้าเพียงวินาทีเดียวจะหาเธอไม่เจอ

เขาพลางหาเธอในกล้องวงจรปิด และกดโทรศัพท์โทรออก “มีข้อมูล รบกวนนายระดมคนออกคนหากล้องวงจรปิด ฉันอยู่ที่ร้านถ่ายรูป อีกสักพักจะส่งโลเคชั่นไปให้”

ผ่านไปยี่สิบนาทีเต็ม ภีมพลยังไม่เจอภาพของเธอ ใจเขากระตุก ผีสางยังรู้ว่าเขากลัวการสูญเสียเพียงใด

ภรรยาเจ้าของคอยดูอยู่ข้างๆเขา ชายร่างสูงหล่อเหลา ตั้งแต่กระดุมจรดเนกไทดูเนียบอย่างมาก

ไม่ว่าหญิงสาวอายุเท่าไรได้เห็นเข้า ต้องอดไม่ได้ที่จะใจเต้น

ทันใดนั้น เขาก็กดหยุดภาพ!

จ้องมองคนที่ปรากฏตัวในภาพ ภีมพลดีใจอย่างมาก!

เป็นนภาของเขา!

เธอออกจากร้านถ่ายภาพตอนสามทุ่มครึ่ง ขึ้นรถแท็กซี่ รถขับไปทางซ้าย

ระยะค่อนข้างไกลมองไม่เห็นเลขทะเบียน แต่เห็นยี่ห้อรถชัดเจน

ต่อไปก็หาแท็กซี่ทั่วนิวยอร์ก “ขอบคุณ!” ภีมพลโทรศัพท์และรีบเดินออกไปอย่างเร็ว

ตรวจสอบช่วงเวลานี้มีรถคันไหนที่ผ่านมาแถวนี้ จากนั้นตรวจสอบประวัติการเดินทาง ก็จะรู้ว่าเธอลงรถที่ไหนแล้ว

โทรจัดการเรื่องทั้งหมดจนเรียบร้อย เขาที่เดินมาทั้งวันกลับมานั่งรอข่าวที่โรงแรม

เมื่อฉีดยาเสร็จ เขานั่งลงที่โซฟานอกหน้าต่าง ปิดโคมหลักลง ในห้องมีไฟสลัว

เขาเปิดวิสกี้ขึ้นมาขวดหนึ่ง ดื่มไปพลางลองข่าวพลางคิดถึงเธอ………

จนถึงตอนนี้ ข้อมูลในวีแชทเขาเดินไป20520ก้าว

มองดูจำนวนก้าวแล้วเหม่อลอย……ความคิดถึงเธอยิ่งเพิ่มขึ้นอย่างมาก

หวังให้เธอยังไม่ออกจากเมืองไป

ค่ำคืนนี้ ภีมพลไม่กล้าที่จะหลับตา เขากำโทรศัพท์รอคอยข่าวตลอดเวลา หลายวันนี้แทบไม่ได้นอนอย่างสงบเลย

เที่ยงคืน เขาดื่มวิสกี้ไปขวดหนึ่ง

ตีสอง เขานอนกำโทรศัพท์รอข่าวอยู่บนเตียง เหมือนตื่นแต่ไม่ตื่น เหมือนหลับแต่ไม่หลับ

จนถึงตีสี่ ความฝันที่ไม่มีเธอปลุกเขาตื่น รู้สึกเหมือนหายใจอย่างเจ็บปวด

เช้าตรู่หกโมง โทรศัพท์เขาดังขึ้น ……

เสียงดังรบกวนสายตาเขา เขารีบรับทันที “พูด!”

“คุณภีม หาเจอแล้ว!” ลูกน้องรายงานอย่างตื่นเต้น “คุณนายเข้าพักที่ฮอลิเดย์อินน์ เขตการเงิน แต่ไม่มีประวัติข้อมูลการเข้าพัก ถูกกำจัดทิ้งไปแล้ว”

“เธอยังพักอยู่ไหม?”

“ห้อง 2501 ยังไม่เช็คเอาท์”

นี่เป็นข่าวที่ทำให้เขาตื่นเต้นที่สุด “ได้ ฉันรู้แล้ว!”

เขาดึงผ้าห่มออก ลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟัน แต่งตัวและรีบออกมา เดินทางไปยังฮอลิเดย์อินน์ เขตการเงิน

เบาะหลังเมอร์เซเดสสีดำ เขารู้ว่าตอนนี้รถขับได้เร็วสุดแล้ว แต่เขายังคงหวังให้ไวกว่านี้!

ครั้งนี้เมื่อเจอเธอ ต้องถามเธออย่างดี ทำไมทำเรื่องโง่ไปโดยไม่บอกลาแบบนี้?!

มีอะไรทำไมไม่ร่วมกันเผชิญหน้า?

จากนั้นจะกอดรัดเธอแน่นๆ! และบอกเธออย่างแน่วแน่ ต่อไปไม่อนุญาตให้หนีไป!