เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 267

เธอตกตะลึง มองจ้องเขาและอึ้งไปเกือบครึ่งวัน “นาย……นายหมายความว่ายังไง?” ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มนิ่งค้าง

“ฉันคิดว่างานแต่งนี้มันวิเศษ” ภีมพลเงยหน้าขึ้น “ความจำของฉันยังไม่กลับมา ความรู้สึกกับเธอก็ยังไม่อบอุ่นเหมือนเดิม อยางนี้การแต่งงานจะมีความหมายอะไร?”

“………” สมองของญาณีรู้สึกสับสน ความขมขื่นแผ่ซ่านไปทั่วในร่างกายอย่างวุ่นวาย

เขาไม่อยากแต่งงาน?

แต่เธอพยายามบังคับให้ตัวเองสงบ ด้วยนิสัยของภีมพล ไม่อยากแต่ก็คงจะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาไหม?

ทำไมเรียกเธอออกมา? จากนั้นถามเหมือนปรึกษา?

ดังนั้น……เขาเหมือนจะเจอทางตันด้านคุณป้าหรอ?

ถึงได้แต่มาหาข้ออ้างจากเธอ?

ญาณีเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอหยิบแก้วไวน์อย่างเชื่องช้า ริมฝีปากเผยรอยยิ้มอีกครั้ง “ไม่ได้ งานแต่งจำเป็นต้องมี”

น้ำเสียงของเธอเรียบนิ่ง…………

“ฉันรอนายมา22ปี พยายามเพื่อนายอย่างหนักมา22”

“เพื่อนาย ไปเรียนสาขาที่บริษัทนายต้องการ เรียนภาษามากมาย”

“ฉันอดหลับอดนอนเรียนเพื่อจะได้พิเศษขึ้น พยายามอย่างหนักมากกว่าคนอื่น เพียงเพื่อให้คู่ควรกับนาย”

“นายรถชนบาดเจ็บหนัก ฉันนั่งภาวนาข้างเตียงนายมาเกือบสามเดือน ผอมลงต้องหลายโล”

“ฉันรักนาย มากกว่าใครทั้งหมดในโลกนี้ ความรักของฉันที่มีให้นายดวงจันทร์และพระอาทิตย์เป็นพยาน”

ในใจภีมพลมีช่วงวินาทีหนึ่งรู้สึกประทับใจ แต่ใบหน้ายังคงความเย็นชาและห่างเหิน

เขาหันเนื้อวัวเสร็จส่งให้ต่อหน้าเธอ กระเพาะของเขากินอะไรไม่ได้ นัดเธอมาทานอาหารเป็นเพียงข้ออ้าง

หยิบไวน์แดงขึ้น ภีมพลดื่มไปคำหนึ่ง

“ฉันรอคอยงานแต่งนี้ นี้เป็นสัญญาที่นายให้ฉัน” ญาณีมองเขาอย่างมีเลศนัย “ตอนนี้ข่าวก็ประกาศออกมาแล้ว ทุกคนต่างจับตามอง แม้แต่บัตรเชิญก็เตรียมพร้อมแล้ว อยู่ดีๆนายกลับจะทำลายงานแต่ง? นายเคยคิดถึงความรู้สึกฉันไหม?”

“เป็นเพราะนายความจำเสื่อม จึงคิดว่าฉันจะยกเลิกงานแต่ง? นี้มันยุติธรรมสำหรับฉันไหม?”

ความคิดญาณีชัดเจน เธอไม่รีบไม่ร้อน และเริ่มสารภาพอีกรอบ

และไม่ไกลจากนี้ เบญญาที่เพิ่งจะนั่งบังเอิญมองมาอย่างไม่ตั้งใจ พอดีกับที่เห็นคนทั้งสอง

เธอตกใจอย่างมาก เหมือนจะหยุดหายใจ สายตาทั้งสองหรี่มองพวกเขา!

ข่าวใหม่ช่วงนี้เธอก็เห็นมาแล้ว ตอนนี้ภีมพลกำลังจะแต่งงานกับญาณี!

แถมยังเตรียมงานแต่ที่ยิ่งใหญ่ให้เธอ!

แล้วนภาเป็นอะไร?

คลอดเด็กที่ชาญฉลาดมาถึงสองคน เขาไม่นับแล้ว?!

เวลานี้ เบญญาเห็นเด็กขายดอกไม้เดินไปทางโต๊ะพวกเขา

“พี่ชาย ซื้อดอกกุหลาบให้พี่สาวสักดอกเถอะ!” เด็กชายน้อยยิ้มและพูด “ขอให้แต่งงานอย่างมีความสุข เต็มไปด้วยความปิติยินดี!”

ไม่รอภีมพลเอ่ยปฏิเสธ ญาณีพร้อมรอยยิ้มหยิบดอกกุหลาบหนึ่งดอกจากตะกร้าน้ำเงิน “พี่สาวเอาดอกนี้ ขอบคุณ”

“พี่ชาย นี้เป็นบาร์โค้ด ไม่ทราบว่าเงินสดหรือสแกน?”

ดอกกุหลาบในมือญาณี เธอสูดดมอย่างลึกซึ้ง “หอมจริง ฉันไม่ได้ซื้อดอกกุหลาบมานานแล้ว”

ภีมพลได้แต่สแกนจ่าย “ขอบคุณ”

“ไม่เป็นไร!” เด็กขายดอกไม้วิ่งอย่างดีใจ

และไม่ไกลมามีนักข่าวกำลังกดถ่ายอย่างบ้าคลั่ง รอยยิ้มของญาณียิ่งงดงาม

ไม่ผิด นักข่าวพวกนี้เป็นเธอเรียกมาก่อน และเด็กขายดอกไม้ก็เช่นกัน

เธอต้องการให้นภาลัยเห็น ตอนนี้ภีมพลคบกับเธอแล้ว อีกทั้งเรื่องแต่งงานต้องไม่มีการเปลี่ยนแปลง งานแต่งงานจัดเรียบร้อยแล้ว

รอยยิ้มของญาณีดูงดงาม เบญญาโกรธจนคันยุบยิบ

เธออดไม่ได้ตบโต๊ะและลุกขึ้น เดินไปทางพวกเขา!!