เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 271

รถวอลโว่จอดอยู่ในวิลล่าซีเฮฟเว่น ไวศิษฎ์จัดการอารมณ์ตัวเอง หยิบดอกลิลลี่ช่อหนึ่งและเค้กสั่งทำก้อนเล็กลงจากรถ

ใบหน้าเขาหล่อเหลาไม่ธรรมดา ดวงตาที่น่ามองคู่นั้น สีฟ้าที่เหมือนท้องฟ้าจะถล่มลงมา

“พี่กุ้ง คุณนภาล่ะ?” เดินเข้ามาในห้องรับแขก น้ำเสียงเขานุ่มนวล

“อยู่ข้างบน”

“ได้”

ไวศิษฎ์รีบเดินไปชั้นบน

ระเบียงชั้นสอง เต็มไปด้วยดอกไม้เขียวขจี บรรยากาศและลมพัดอ่อนดูงดงามอย่างมาก

นภาลัยนั่งอยู่ที่เก้าอี้โยก เธอมองเห็นไวศิษฎ์กลับมา

ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เธอเงยหน้ามองเขา

“ดอกลิลลี่ให้เธอ พันธุ์นี้หายากมาก หนึ่งอาทิตย์ได้แค่ช่อเดียว” เขายัดช่อดอกไม้ไปในแขนของเธอ “เธอสามารถไปปลูกในห้องนอนได้”

“ขอบใจ” นภาลัยมองเขาเปิดกล่องเค้กออก “วันนี้ฉันไปที่โรงเรียนอนุบาล แชมป์กับขวัญข้าวลาหยุดยาว ไม่เจอตัว”

เขาเริ่มตัดเค้ก “ไม่รีบร้อน ตอนนี้ฉันกำลังให้คนสืบที่อยู่ของเด็กๆ ไม่นานน่าจะรู้เรื่อง”

“รู้แล้วทำอะไรได้?” นภาลัยรู้สึกร้อนรน “ไม่แน่พวกเขาอาจถูกส่งไปต่างประเทศแล้วก็ได้ ไม่ก็อาจมีคนคุ้มกันแน่นหนา”

“ขอเพียงรู้ที่อยู่ ฉันจะให้คนไปแย่ง” ไวศิษฎ์ไม่ได้พูดเล่น พูดถึงการต่อสู้เขามั่นใจเต็มร้อย “ถึงตอนนั้นก็เตรียมเครื่องบินส่วนตัว เธอพาพวกเขาออกจากเมืองไนร์ก้า ฉันถ่ายละครเสร็จก็จะไปหาพวกเธอ”

แย่ง?

นภาลัยตกตะลึง “………”

“ฉันจริงจังนะ ตอนนี้ส่งคนไปสืบแล้ว”

แต่นี้เหมือนจะเป็นวิธีเดียวที่มี

ให้ภีมพลปล่อยเด็ก เขาไม่มีทางตกลง

อีกอย่างเขาความจำเสื่อม

เพื่อให้ได้อยู่กับเด็กๆ นภาลัยยอมรับวิธีการของไวศิษฎ์

เธอไม่มีทางให้ญาณีมาเป็นแม่เลี้ยงของเด็กๆ

เช้าวันถัดไป

ภีมพลที่ไม่ได้นอนทั้งคืนเข้ามาในห้องประธาน วริศก็มาแต่เช้า เป็นเพราะวันนี้ต้องคุยเรื่องร่วมมือกับCIT กรุ๊ปคนของจีโอ กรุ๊ปก็มาเช่นกัน

ทั้งสองฝั่งต่างแบกความหวังที่ใหญ่ของบริษัทตัวเอง ดังนั้นไม่มีใครกล้ามาสาย

วริศส่งโครงการสามแบบให้เขา “คุณภีม ให้คุณ”

ภีมพลรับมา เป็นการอ่านตรวจสอบครั้งสุดท้าย

ตึกๆ

เสียงรองเท้าส้นสูงดังมาแต่ไกล ภีมพลได้ยินก็เงยหน้าขึ้น มองเห็นญาณีเดินเข้ามา

ใบหน้าเธอดูเย็นชาเล็กน้อย วันนี้เธอมัดผมรวบขึ้น ออร่าความเป็นผู้หญิงแผ่กระจายทั่ว

เดินเข้ามายืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา ญาณีโยนรูปภาพกระจายบนโต๊ะ “นายดูเองเถอะ!”

ภีมพลไม่พูดอะไรก้มลงมอง และได้เห็นผู้หญิงในรูปอีกครั้ง เป็นนภาลัย

แต่ผู้ชายข้างเธอ………ดูไม่คุ้นมาก

เขาหยิบรูปภาพขึ้นมา มองดูแต่ละแผ่น สายตายิ่งนานยิ่งลึก

“ฉันไม่รู้ว่าคำพูดเบญญาเมื่อวานไปกระตุ้นอะไรในใจนายไหม” ญาณีเปิดปากพูด “แต่ฉันรู้ นายอาจจะรู้สึกแปลกใจที่เธอพูดถึงนภา”

“ก็คือผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นแม่แท้ๆของแชมป์และขวัญข้าว” เธอเริ่มต้นทำลาย “ใช้เลห์ปีนขึ้นเตียงนาย คลอดลูกมาก็ไม่ให้นายเจอ และใช้เด็กมาขอเงิน”

“ตอนที่เธอกำลังเกาะพวกเรา ก็ไปเกาะอีกคน!”

ความคิดของภีมพลเหมือนหยุดชะงักอยู่บ้าง ตกลงนี้มันเรื่องอะไรกันแน่?

เรื่องที่คุยกับลูกสาวนายกเทศมนตรีมันคนละเรื่อง แต่ก็มีรูปมาเป็นหลักฐานเช่นกัน………

ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?

มองเห็นภีมพลขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าไม่น่ามอง ญาณีก็พูดเสริม “เรื่องที่ยากสำหรับนาย เดิมทีฉันไม่อยากพูด แต่ฉันเป็นห่วงว่านายจะถูกหลอด และลุ่มหลงมันอีกครั้ง”

“ภีมพล งานนี้จำเป็นต้องแต่ง! หากนายทำเพื่อผู้หญิงไร้ค่าคนเดียว คนทั้งโลกคงต้องหัวเราะนาย”

ภีมพลไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนภาลัย แต่เขาไม่ได้เกลียดเธอ

ก็ดูแปลกหน้าเหมือนกับญาณี และอยากจะออกห่าง

“เดิมทีนายกับคุณป้าความสัมพันธ์แม่ลูกที่ดี” ญาณียังคงเพิ่มเชื้อเพลิง “ก่อนหน้านี้นายมักจะทำความปรารถนาของคุณป้าให้สมหวังจนขึ้นชื่อเป็นลูกกตัญญูที่หนึ่งในเมืองไนร์ก้า”

เธอพูด “แต่ต่อมาเพราะนภาลัยคนนี้ ความสัมพันธ์ของนายกับแม่ก็แย่ลง คุณป้าไม่กินข้าวไม่กินปลา ปฏิเสธการกินยาเพื่องานแต่งของพวกเรา”

หน้าประตู แชมป์และขวัญข้าวได้ยินญาณีกำลังให้ร้ายแม่ของตัวเอง โกรธจนกัดฟันแน่

ขวัญข้าวเกือบที่จะพุ่งเข้าไปจัดการ แต่ถูกแชมป์ลากมาระหว่างบันได “ชูว์ เธอดูฉัน”