เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 273

สองมือภีมพลสอดในกระเป๋า ริมฝีปากเขาเม้มเป็นเส้นตรง สายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง เดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

“นายฟังฉันอธิบาย! เรื่องไม่เป็นแบบที่นายเห็น!” ญาณีรีบวิ่งตามเข้ามา “ฉันก็ไม่แน่ใจทำไมถึงเป็นแบบนี้ จริงนะ!”

เธอโดดลงแม่น้ำยังไม่สามารถล้างความผิดนี้ได้ เป็นเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิต

วริศถือรายงานเดินมาที่โถงทางเดิน ตอนที่เดินผ่านทางหนีไฟ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กดังเข้ามา

เขาหยุดเดิน แนบหูฟังตรงรอยแยก

“ฮ่าๆๆ ใครให้เธอพูดใส่ร้ายหม่ามี๊ ฆ่าเธอให้ตาย!”

“วันนี้เธอเหมือนกับคนเลวคนหนึ่ง แค่สมองเท่านี้อยากคิดแต่งงานกับปาปี๊? ตลกสิ้นดี!”

“พี่ชายสุดยอดมาก ฉันยกนิ้วให้พี่!”

“ช่วยหม่ามี๊ระบายโกรธ มันแน่นอนอยู่แล้ว! ถ้าเธอกลายมาเป็นแม่เลี้ยงพวกเราจริงๆ ไม่ได้กินดีเป็นแน่”

ประตูทางเดินหนีไฟเปิดออก เด็กทั้งสองตกใจอย่างมาก

“คุณอาวริศ?” เด็กทั้งสองยืนขึ้น ค่อยๆกะพริบตาเป็นประกายให้เขา

“พวกนายทำอะไรกันอยู่?” วริศได้ยินที่พวกเขาคุยกัน

แชมป์แอบแท็บเล็ตไว้ข้างหลัง ขวัญข้าวก็แอบโทรศัพท์ด้านหลัง

วริศเข้าใจ ว่าต้องทำเรื่องผิด

“ใช่แล้ว คุณอาวริศ สิบโมงคุณอามีไปคุยกับCIT กรุ๊ปใช่ไหม?” แชมป์อยากแน่ใจสักหน่อย

วริศสงสัย “นายรู้ได้ไง?”

สายตาตกไปที่แท็บเล็ตด้านหลังเขา วริศสีหน้าเคร่งเครียด “แอบแฮกเข้าระบบปาปี๊อีกแล้วหรอ?”

“ไม่ใช่” เขาปฏิเสธ “หรือมีแฮกเกอร์หรอ? ผมสามารถช่วยพวกคุณได้! พาพวกเราไปที่นั่นเถอะ!”

วริศไม่กล้าลงมือ ยังไงเรื่องนี้ก็มีอันตราย “เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กน้อยไม่ต้องมายุ่ง”

“เรื่องของคนอื่นไม่สนใจ แต่เรื่องช่วยปาปี๊ยังไงก็ต้องช่วย!” แชมป์ยิ้ม “ผมแอบเอาข้อมูลของจีโอ กรุ๊ปออกมา คุณไม่อยากดูหน่อยหรอ?”

“………” วริศมองพวกเขา ใบหน้าเคร่งขรึม แต่ก็ใจเต้น

เขายิ้มและลูบหัวของพวกเขา “ไปเถอะ ไปที่ห้องทำงานกับฉันก่อน”

เด็กๆสะพายกระเป๋าอย่างดีใจ เดินตามเขาไป

ภายในห้องทำงานประธานที่เรียบหรูสวยงาม

ภีมพลนั่งที่เก้าอี้ทำงาน ใบหน้าเขาเคร่งขรึมอย่างมาก เหมือนคนมีความรำคาญอยู่บ้าง

ญาณียืนอยู่ข้างเขา “เรื่องไม่ได้เป็นแบบที่นายเห็น!” เธอร้อนรนมาก “ในคอมฉันไม่ได้มีรูปบ้าบอพวกนั้น! อีกอย่างเป็นโน๊ตบุ๊คบริษัทนะ?”

“นายไม่เชื่อฉันขนาดนี้เลยหรอ?” เธอรู้สึกเหมือนตัวเองจะระเบิด “ฉันไม่สนว่าคนอื่นจะมองยังไง แต่หวังให้นายคิดดูหน่อย!”

แต่ภีมพลเดิมทีไม่อยากฟังเธออธิบาย

“ฉันจะปล่อยภาพไม่น่ามองแบบนี้ในที่ประชุมได้ไงกัน? ฉันตั้งใจทำงาน ไม่ได้สนใจของพวกนั้นสักนิด!”

เวลานี้ วริศพาเด็กทั้งสองเดินเข้ามา และได้ยินเธออธิบายมาแต่ไกล

วริศมองไปที่เด็กๆ ปล่อยภาพไม่น่ามองในที่ประชุม? แชมป์ปล่อยไวรัส?

แต่เด็กๆทำเหมือนไม่รู้อะไรแบบนั้น เดินเข้าไปข้างหน้า ทักทาย “ปาปี๊!” เมินญาณีอย่างแท้จริง

ภีมพลมองไปที่เด็กๆ ญาณีหันไปมองเห็นวริศก็มา เธอรู้สึกหงุดหงิด! ไม่มีโอกาสได้อธิบาย

“ปาปี๊ เป็นอะไรหรอ? สีหน้าดูไม่น่ามอง?” แชมป์จงใจหันไปมองผู้หญิงข้างๆ “คุณทำอะไรผิดหรอ?”

สายตาของญาณีดูไม่มีความสุข เธอมองไปที่เด็กๆ และหันไปมองภีมพล โกรธจนหันหลังเดินออกไป

แชมป์ยิ้มและถาม “เมื่อไรจะไปห้องประชุมหรอ?”

ภีมพลหันไปมองวริศ เรื่องอะไรก็บอกเด็กๆ?

ใบหน้าวริศไร้เดียงสา “………”

“ปาปี๊” ขวัญข้าวแนบชิดมือของเขา “พาพวกเราไปด้วยนะ? พวกเราสัญญาจะไม่วุ่นวาย!”