เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 292

เพียงแค่นภาลัยปฏิเสธเขา อารมณ์ของเขาก็ไม่ดี

เมื่อก่อนเพราะการแก้แค้น แต่ตอนนี้กลับรักจริงๆเสียแล้ว……แต่เธอกลับไม่เข้าใจ!

ไวศิษฎ์ยอมที่จะรอ รอจนภีมพลและญาณีแต่งงาน รอจนนภาลัยยอมรับความจริง!

เธอคงไม่โกนหัวบวชชีมั่ง?

ไวศิษฎ์แอบสาบาน จะไม่มีทางให้นภาลัยมีผู้ชายคนอื่นอีก!

นานๆไปเรื่อยเขาต้องเข้าไปในใจของเธอได้แน่นอน

เขาต้องไม่รีบร้อน ยิ่งต้องไม่บังคับ ยิ่งห้ามไม่พอใจ ทำได้เพียงแค่รอ!

ดังนั้นเขาเลยออกมาเมา……มีบางอารมณ์ที่ต้องจัดการด้วยตัวเอง

ไม่ไกลมากนัก……

เขมินทราที่สวมชุดเกาะอกออกมาผ่อนคลายกับพี่น้อง เธอเหมาพื้นที่เล็กตรงหนึ่งและกำลังสนุกอย่างสุดเหวี่ยง

พี่น้องทั้งหลายล้อมรอบเธอ เริ่มรินเหล้าคำนับเธอก่อน “เขม์ คืนนี้เธอสวยมาก!”

“เขม์สวยมาตลอด มีเพียงวันนี้ที่สวยหรอ?”

“ใช่ๆๆ ฉันพูดผิด ลงโทษด้วยการดื่มแก้วหนึ่ง!”

“ฮ่าๆๆ……”

“เขม์ ฉันคำนับเธอ”

เธอเป็นดวงจันทร์ที่ถูกดวงดาวล้อมรอบในกลุ่มคนแบบนั้น ได้รับการปฏิบัติเหมือนกับองค์หญิงน้อย

ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างพี่น้อง เขมินทรานั้นใบหน้างดงามจริง เธอถูกดูแลอย่างดีจนโต ออร่าของเศรษฐีแวบเดียวก็มองออกแล้ว

เธออารมณ์ดี เธอดื่มไวน์แดงรวดเดียวหมด

หันไปมองเห็นไวศิษฎ์ที่ดื่มอยู่ที่บาร์คนเดียวอย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าด้านข้างที่ดึงดูดคนจนไม่สนชีวิต

แม้จะห่างกันไกล แสงไฟสลัว เธอก็ไม่มีทางมองผิด

เขมินทราดีใจยกยิ้มมุมปากขึ้น เทไวน์ให้ตัวเองครึ่งแก้ว จากนั้นก็พูดกับพี่น้องข้างๆ “เจอเพื่อนอยู่ตรงนั้นคน ฉันจะไปทักทายเสียหน่อย ไม่นานก็จะกลับมา“

“โอเค ไปเถอะ”

พี่น้องต่างสนุกสุดเหวี่ยง บางคนกินผลไม้ บางคนกำลังส่ายเอวเต้นอยู่

เขมินทราเดินไปทางไวศิษฎ์ สายตาจ้องไปที่เขาตลอด

วันนี้เธอแต่งตัวมาค่อนข้างเว่อร์วัง มาสคาร่าค่อนข้างฉูดฉาด แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิงโชกโชน ใบหน้ายังพอดูดีถึงแม้จะผ่านใบมีดมา

เดินมาอีกฝั่งของบาร์ เธอนั่งลง เริ่มชนแก้วก่อน

ไวศิษฎ์เงยหน้า มองเห็นเขมินทราดื่มไวน์แดงรวดเดียวหมด จากนั้นก็ยิ้มมาทางเขา

“บังเอิญจริง ดึกดื่นแบบนี้ยังได้เจอหน้า” เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย “นายอารมณ์ไม่ดีหรอ?”

ไวศิษฎ์กระตุกมุมปาก ยิ้มอย่างอึดอัด “ออกมาดื่มไวน์ก็ต้องอารมณ์ไม่ดี? เธอก็ไม่ได้ออกมาหรือไง?”

“ฉันกับนายไม่เหมือนกัน” ดวงตาเธอมีรอยยิ้ม ชี้ไปที่ไม่ไกล “นายมาคนเดียวส่วนฉันมากันเป็นกลุ่ม”

ไวศิษฎ์ไม่ได้มองไปตามนิ้วมือของเธอ เพราะว่าเขาไม่ได้สนใจ

“จะไปนั่งสักหน่อยไหม?” เธอเริ่มต้นชวนเขาก่อนสายตาตกอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา เอ๋ หน้ามุมนี้มองดูแล้ว เขาเหมือนใครบางคนมาก………

“ไม่ไป” ไวศิษฎ์เงยหน้าและดื่มค็อกเทล

เขมินทราขมวดคิ้วทันที “อ๋อ ฉันว่าทำไมนายถึงได้น่ามองแบบนี้? นายคล้ายภีมพลมากเลย!”

ดวงตาไวศิษฎ์ดำลึกลง เขาเงยหน้ามองเธอ พูดเสียงเย็นชา “เธอผิดแล้ว”

“ตัวนายเองไม่รู้สึกหรอ?” เธอแปลกใจมาก “โดยเฉพาะด้านข้าง แถมตอนที่โกรธ คล้ายมากๆ! ใช่ นายในตอนนี้ก็ค่อนข้างคล้าย”

“บ้าผู้ชาย” จากที่เขามอง คนที่สนใจภีมพลไร้ความหมาย

เขมินทรารู้สึกว่าวันนี้อารมณ์เขาไม่ดี ตอนนี้จึงถามอย่างจริงจัง “นายมาคนเดียวจริงๆหรอ? คงไม่ได้ขับรถมาสินะ?”

เขาไม่สนใจเธอ ยังคงเงยหน้าดื่มต่อไป

“เดี๋ยวก็อย่าลืมเรียกคนขับรถล่ะ” เธอเป็นห่วง

เขากลับทำเหมือนไม่ได้ยิน

“นาย………” เธออดทนอย่างมาก

“ไสหัวไป” ไวศิษฎ์เงยหน้า ดวงตาสองคู่เหมือนนกอินทรี “เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าเธอน่ารำคาญ?”