เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 295

“เวลาก็ไม่เช้าแล้ว นายควรขึ้นไปพักผ่อนแล้ว”

นภาลัยและพี่กุ้งพยุงเขาขึ้น

“ฉันเดินเองได้” เขาดีใจอย่างมาก เดินเซไปเซมา

พวกเธอพยุงเขาอยู่ซ้ายขวา ในที่สุดก็ส่งเขาเข้าห้องได้

พี่กุ้งห่มผ้าให้เขา ออกมาจากห้องและปิดประตูเสียงเบา “คุณนภา คุณก็รีบไปพักผ่อน”

“เมื่อก่อนเขาก็เมาแล้วขับใช่ไหม?” นภาลัยยืนอยู่นอกห้อง

ทันใดนั้นในตาของพี่กุ้งดูดำลึกลง ส่ายหน้าและตอบ “ไม่มีทาง คุณชายศิษฎ์ทะนุถนอมชีวิตเป็นอย่างมาก เขาชอบคุณมากจริงๆ”

นภาลัยลดสายตาดำนิ่งต่ำลง

พี่กุ้งพูดต่อ “ก่อนหน้านี้ข้างกายคุณชายศิษฎ์ไม่เคยขาดผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยพาพวกเธอมาที่บ้าน ผู้ชายแหละนะอารมณ์ ความอยากเป็นเรื่องพื้นฐาน ส่วนมีใจหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง”

“เขาทำเพื่อคุณ ซื้อวิลล่าซีเฮฟเว่นแห่งนี้ กลัวว่าห้องก่อนหน้านี้จะเล็กเกินไป กลัวไม่ยุติธรรมกับคุณ”

“...........” นภาลัยรู้สึกขอโทษอย่างมาก และเป็นบุญคุณอยู่บ้าง คาดว่าจะไม่สามารถตอบแทนได้

และก็ไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะคิดได้เปล่า

เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกขอโทษ พี่กุ้งยกมุมปากขึ้น “ฝันดี นภาลัย” หวังว่าเธอจะพิจารณาอย่างละเอียดรอบคอบ

“ฝันดี”

จากนั่นพี่กุ้งก็ลงไปชั้นล่าง นภาลัยกลับไปที่ห้องของตัวเอง

เธอเข้าใจความหมายในคำพูดของพี่กุ้ง

หยิบไวน์แดงสองขวดมานั่งที่โซฟาด้านหน้าหน้าต่าง มองไปท้องฟ้ามืดนอกหน้าต่าง นึกถึงอดีตที่ผ่านมาระหว่างภีมพล............

ภาพครั้งแรกที่เจอกันลอยอยู่ในหัว ในงานเลี้ยงการกุศลหรูหรา โปสเตอร์มีรูปใบหน้าหล่อเหลาของเขา

เจ็ดปีให้หลังเขาเหมือนตกลงมาจากฟ้า ปรากฏตัวภายในสวนของหมู่บ้านซันไลต์ ท่าทางที่ดูเย็นชาและสง่า..........

เป็นเพราะลูก เธอและเขาถึงได้มาพัวพันกัน

ค่อยๆเปิดใจให้กันอย่างช้าๆ ค่อยๆเดินเข้าไปในหัวใจของกันและกัน.............

ทุกๆวันต่างใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย

ภีมพลให้ความสำคัญกับครอบครัว แถมแม่ของเขายังดื้อรั้นเช่นนี้

นภาลัยไม่มีวิธีอื่นแล้ว เธอเพียงพูดได้แค่เรื่องการจากไปมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน ขอร้องให้แม่เขารับการรักษา

เธอค่อยๆกลืนไวน์เข้าไปในลำคอแต่ละอึก ในใจของเธอรู้สึกเจ็บปวด