เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 482

ในหูฟังมีเสียงเพลงของทอม อิศราดังซ้ำไปเรื่อย ๆ……

“คุณรู้หรือเปล่า ถ้าไม่มีเสียงหัวใจที่ดังตุ๊บ ๆ ดวงนั้นของคุณกับผม มักจะเป็นแบบนี้ ไม่มีที่ให้วางใจได้เลย……”

วริศไม่ได้พูดอะไร เขาเอานมรสกล้วยหอมที่คว้ามาได้ยื่นให้กับเธอ

เบญญาจ้องมองขวดเล็กน้อย แล้วยื่นมือรับมา “ขอบคุณค่ะ” จากนั้นก็เดินผ่านตัวเขาไป ฟังเพลงไปด้วยและหาเครื่องดื่มที่ชื่นชอบไปด้วย

“คนที่คิดถึง ผู้คนมักจะบอกว่าเวลาจะทำให้ความรักจืดจาง ทำให้เลือนรางและแตกสลาย แต่คุณรู้หรือเปล่า ถ้าไม่มีเสียงหัวใจที่ดังตุ๊บ ๆ ดวงนั้นของคุณกับผม มักจะเป็นแบบนี้ ไม่มีที่ให้วางใจได้เลย……”

เนื้อเพลงและเสียงของทอม อิศราเป็นสิ่งที่เบญญาชอบมากเป็นพิเศษ แต่ละเพลงสามารถฟังซ้ำวนไปนับครั้งไม่ถ้วนได้

เบญญาหิ้วตะกร้าซื้อสินค้าสีชมพูไว้ ในนั้นใส่ขนมปังกรอบเอาไว้นิดหน่อย

สิ่งที่บังเอิญมากคือ วันนี้นุชวราเองก็เลิกงานเร็วด้วย และได้มาที่ร้านขายขนมเค้กร้านนี้ด้วยเหมือนกัน

พอเดินเข้าประตูมา เธอมองไปก็เห็นวริศเลย หัวใจเต้นแรงขึ้นมาเหมือนมีกวางน้อยวิ่งเล่นอยู่ทันที และหยุดฝีเท้าลงตามสัญชาตญาณแล้วสางผมเล็กน้อย บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่สวยงามมากประดับอยู่

ในตอนที่นุชวรากะว่าจะไปบังเอิญพบกับเขาสักรอบนั้น วริศก็ได้เดินไปถึงหน้าเคาน์เตอร์แล้ว

ในขณะที่ล้วงโทรศัพท์ออกมา นุชวราก็เห็นการ์ดเล็ก ๆ ใบหนึ่งถูกเขาล้วงออกมาและทำตกพื้นไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ พอสแกนจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาก็ก้าวเท้าเดินจากไป

เธอรีบเดินเข้าไปเก็บการ์ดขึ้นมา เบญญาหยุดฝีเท้าลง เพราะการ์ดใบนั้นเกือบถูกเธอเหยียบเข้าให้

“ขอบคุณค่ะ” นุชวราหยิบการ์ดขึ้นมา และวิ่งตามออกนอกร้านขายขนมเค้กไป

เบญญาสแกนคิวอาร์โค้ด แล้วก็จ่ายเงินไปอย่างรวดเร็วและออกมา

ด้านนอกพายุฝนเริ่มก่อตัวขึ้นมารอบด้าน ใบไม้ของต้นไม้ข้างทางก็ถูกลมพัดลอยไปกลางอากาศ บางครั้งลมแรงก็พัดมาจนทำให้คนลืมตาไม่ขึ้น

เบญญาหยุดฝีเท้าลงแล้วยกมือขึ้นมาบังตาไว้ จากนั้นก็เห็นผู้หญิงคนนั้นวิ่งตามไปทางวริศ “ผู้ช่วยวริศ! การ์ดของคุณตกค่ะ!”

วริศหยุดฝีเท้าลงแล้วหันมามอง “ขอบคุณครับ” แล้วรับการ์ดไป

นุชวราหัวใจเต้นเร็วขึ้น เธอยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “บังเอิญจังเลยนะคะ เพิ่งจะเลิกงานก็มาเจอกันอีกแล้ว”

วริศมีสีหน้าอ่อนโยน และไม่ได้พูดอะไรมากอีก

พายุรุนแรงก่อตัวขึ้นทุกด้าน พัดจนผมของนุชวรายุ่งเหยิงไป แล้วพัดชายกระโปรงเธอเปิดขึ้นมา

เธอเงยหน้าขึ้นมามองท้องฟ้าทีหนึ่ง และยิ้มต่อไปอีก “ฝนคงจะตกแล้วมั้งคะ”

“อืม” วริศเองก็เงยหน้ามามองท้องฟ้าทีหนึ่ง

คืนนี้นุชวราจะไปหาญาณี ดังนั้นจึงไม่ได้โอ้เอ้อยู่นาน “งั้น…… ฉันไปก่อนนะคะ? ลาก่อนค่ะ”

“ลาก่อน”

พอนุชวราหมุนตัวเดินจากไปไม่นาน จู่ ๆ ท้องฟ้าก็ฝนตกลงมา และยิ่งอยู่ก็ยิ่งตกหนักมากยิ่งขึ้น

ซ่าว์ ซ่าว์! อย่างกับเปิดฝักบัวในห้องน้ำยังไงอย่างงั้น

พอวริศดึงประตูฝั่งคนขับออก เบญญาก็เอาถุงที่ใส่ขนมเค้กยกขึ้นมาบังหัวไว้ แล้ววิ่งไปที่รถเขา!

ดึงประตูที่นั่งข้างคนขับออกอย่างรวดเร็ว แล้วมุดเข้าไปนั่งในรถเลย

แถมเธอยังเร็วกว่าวริศก้าวหนึ่งด้วย

นุชวราที่เพิ่งเดินเข้าไปใต้หลังคาแล้วหันหน้ากลับมามองอย่างดีใจ ก็เห็นภาพนี้เข้าพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าเธอแข็งทื่อไป ใจที่ร้อนแรงเย็บวาบไปเกือบครึ่งดวงทันที

เขาไม่ได้มาคนเดียวหรอกเหรอ?

ในรถไมบัคสีขาว วริศหันไปมองเบญญาที่ดึงกระดาษไปซับน้ำฝนบนตัวอย่างวุ่นวาย

เธอพูดขึ้นมาโดยไม่หันหน้าไปมองด้วยซ้ำว่า “คุณช่วยส่งฉันกลับบ้านหน่อยเถอะ เมื่อกี้เห็นการแจ้งเตือนสีเหลืองแล้ว น่าจะโบกรถไม่ได้แน่เลย”

ไม่มีคนตอบ และรถก็ไม่ขยับเขยื้อน

การกระทำที่กำลังซับน้ำของเบญญาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วหันหน้าไปมองเขา ก็พบว่าสายตาของวริศเรียบเฉย

ทั้งสองคนสบตากันหลายวินาที แล้วเขาก็ถามขึ้นว่า “คุณไม่ได้ขับรถมาเหรอ?”

“กุญแจรถฉันหายไปแล้ว” เธอบอกเขาไปตามตรง “พื้นที่ในเมืองก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก ไม่แน่อาจจะเป็นทางผ่านก็ได้ ไปเถอะ”

วริศคาดเข็มขัดนิรภัยไป เบญญาเองก็คาดเข็มขัดนิรภัยขึ้นมาด้วย แล้วรถก็ค่อย ๆ ขับออกไป

และขับออกไปต่อหน้าต่อตานุชวราแบบนี้เลย

สายตาที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งหนักหน่วงนี้ ทำให้เธอเห็นเงารถคันนั้นไม่ชัดเจนอีกต่อไป…….

ใจที่ร้อนผ่าวของนุชวรา ราวกับถูกน้ำเย็นกะละมังหนึ่งสาดใส่ จากนั้นก็ตกลงไปสู่ก้นเหว

เธอยืนอยู่ใต้หลังคาตัวคนเดียวอยู่นาน

ในรถไมบัคที่ขับออกไปนั้น

เบญญาถอดหูฟังออก แล้วหันหน้าไปมองเขาทีหนึ่ง และพูดหยอกล้อขึ้นว่า “คุณรู้หรือเปล่าภาพสถานการณ์เมื่อกี้ ทำให้ฉันนึกถึงอะไรขึ้นมา?”

“ภาพสถานการณ์อะไร?”

“My Sunshine แสงตะวันกลางใจ” เธอยิ้มแล้วพูดออกมา “ผู้หญิงคนนั้นเก็บการ์ดของคุณได้แล้วเอามาคืนคุณ ถ้าเอาตามที่ในนิยายเขียนไว้ พวกคุณก็จะมีพรหมลิขิตต่อกันเพราะเหตุนี้”

วริศเงียบขรึม เขากำลังตั้งใจขับรถอยู่

เบญญายิ้มแล้วหยอกล้อไปว่า “ไม่แน่เธออาจจะเป็นภรรยาในอนาคตของคุณก็ได้! นี่ เมื่ออ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ตั้งนาน ได้ขอช่องทางการติดต่อของเธอไว้หรือล่า?”