ภายในรถไมบัคคันขาวที่ขับออกมา วริศประหลาดใจในความใจกว้างของเธอ “เงินใช้จ่ายทุกเดือนไม่น้อยเลยสิ?”
“หาเงินจากการ์ตูน” หญิงสาวที่นั่งเบาะผู้โดยสารยังคงเล่นเกมอยู่ ไม่เงยศีรษะด้วยซ้ำ
วริศขับรถอยู่ รู้สึกประหลาดใจมาก “เธอยังวาดอยู่เหรอ?”
“วาดตั้งแต่ม.ปลายแล้ว บางครั้งก็ตีพิมพ์ออกมาบ้างสองสามหน้า ฟีดแบคไม่เลว”
ต้องยอมรับ เธอมีพรสวรรค์ในด้านนี้มาก
“จริงสิ ทำไมเช้าวันนี้นายไม่ปลุกฉัน?” เบญญาเล่นเกมพลางถาม “ตั้งใจให้ฉันไปสายใช่ไหม? ให้คุณภีมไล่ฉันออก? ไม่เห็นจะได้ไม่กวนใจ?”
“คิดอะไรอยู่น่ะ? จินตนาการล้ำเลิศขนาดนี้เชียว?” วริศขับรถอยู่ พลางหันไปมองเธอ “ฉันเคาะประตูแล้ว เธอหลับเหมือนหมูเอง เธอไม่ตอบแถมล็อกประตูฉันจะทำอะไรได้?”
เบญญาออกจากเกม หันไปมองเขาด้วยความประหลาดใจ “พี่ ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ? ทำไมนายเมินเฉยแบบนี้?”
“จะเป็นอะไรได้?” เขาคิดไม่ออกเลย “สภาพจิตใจดีแบบนั้น ไม่เป็นซึมเศร้าฆ่าตัวตายหรอก”
“ก็ได้” เธอสงบเสงี่ยมสายตา แล้วเอนหลังพิงเบาะ “นายชนะแล้ว”
สีหน้าวริศอ่อนโยน เขาหยิบแก้วน้ำข้างๆ มา “ช่วยฉันเปิดหน่อย ขอบคุณ”
เธอเอื้อมมือไปหยิบ “แก้วเก็บความร้อนเหรอ? ในนั้นแช่โกจิเบอรี่ใช่ไหม?” หมุนฝาเปิดแล้วยื่นให้เขา
“ยังไม่วัยกลางคนเลย ยังไม่ต้องการตอนนี้” รับแก้วน้ำมา เขาดื่มน้ำอุ่นไปอึกหนึ่ง
“จริงสิ” เบญญาเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ฉับพลัน “ฉันยังไม่ได้ซื้อชุดชั้นใน!”
พรวด!
วริศเกือบจะพ่นน้ำออกมา เขายื่นแก้วน้ำให้เธอ “ชุดชั้นในพรุ่งนี้ค่อยไปซื้อเองสิ ทำไม? จะให้ฉันไปเลือกอีกเหรอ?”
“อ่อ จริงด้วย” เธอส่ายหน้า และไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรบางอย่าง รับแก้วน้ำมาช่วยเขาปิดฝาแล้ววางเรียบร้อย
เวลาประมาณสองทุ่ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก