เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 54

“ป่าปี๊ไม่อยู่บ้าน ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะทำความเข้าใจกับโปรเจกต์นี้”

หลังจากที่เข้ามาในห้องหนังสือแล้ว แชมป์กับขวัญข้าวก็ล็อกประตูห้องหนังสือ ก่อนจะมาเปิดคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าโต๊ะหนังสือ

“จะมีคนเข้ามาไหม?”ถึงยังไงขวัญข้าวก็เป็นเด็กผู้หญิง เวลาทำอะไรก็จะรู้สึกขี้ขลาดขี้กลัวเป็นธรรมดา

แชมป์ส่ายหัว“ห้องหนังสือเป็นสถานที่ต้องห้าม ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก”

“แล้วถ้าป่าปี๊กลับมากะทันหันล่ะ?”

“น้องไปเฝ้าเอาไว้ที่หน้าต่างก็แล้วกัน”

“ได้”

ขวัญข้าวนั่งยองอยู่ข้างหลังผ้าม่านอย่างเชื่อฟัง สองตาจ้องมองข้างล่าง

แชมป์จัดการดำเนินการกับเมาส์และแป้นพิมพ์ ไม่นานก็ถอดรหัสเข้าไปในระบบได้สำเร็จ

ภายในลัมโบร์กินี่ ภีมพลเพิ่งจะโทรศัพท์ไปหาญาณี เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“คุณพาศิษฎ์ไปให้กรินทร์ตรวจดูหน่อย เขามียาชนิดพิเศษ”

“ได้ค่ะ”

ญาณีเดิมทีอยากที่จะพูดคุยกับเขาให้มากสักหน่อย แต่เขากลับวางสายไปแล้ว ภายในใจของเธอรู้สึกสิ้นหวัง

จิตใจที่ร้อนแรงกระตือรือร้นก็เย็นยะเยือกลงทันที ญาณีอารมณ์ยุ่งยากซับซ้อน……ถ้าไม่ใช่เพราะว่าศิษฎ์ แค่จะเจอหน้ากันสักครั้งก็ยังยากเลย

โทรศัพท์ของภีมพลมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา พอเขาเปิดออกดู สีหน้าก็ดูไม่ดีอยู่ไม่น้อย

คอมพิวเตอร์ของห้องหนังสือถูกถอดรหัสออกแล้ว

เปิดกล้องวงจรปิด เห็นแชมป์กำลังปีนอยู่ตรงหน้าโต๊ะอย่างที่คิดเอาไว้ เขามือข้างหนึ่งจับเมาส์เอาไว้ มืออีกข้างวางอยู่บนแป้นพิมพ์

ส่วนขวัญข้าวกำลังนั่งยองดูต้นทางอยู่ตรงหน้ากระจกหน้าต่าง……

ภีมพลขมวดคิ้วเล็กน้อย ใช้โทรศัพท์เปิดระบบหนึ่งออกดู สะกดรอยติดตามไปจนเจอร่องรอยการเคลื่อนไหวในระบบของลูกชาย

เห็นเด็กน้อยเข้าไปตรวจสอบเอกสารที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบในครั้งนี้……

เขามีความสนใจในการออกแบบ?

ภีมพลกำลังวิเคราะห์ สะกดรอยอยู่ จู่ๆก็คิดไปถึงนภาลัยแล้วก็คิดถึงเอ็มม่าขึ้นมา

เธออยากจะออกแบบอย่างนั้นเหรอ?

-ภายในห้องหนังสือชั้นบน ของเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

แชมป์ปิดคอมพิวเตอร์ลง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว“รุ่นลิมิเต็ดเฉพาะช่วงปีใหม่ของราชวงศ์อังกฤษ ไม่ใช่แค่ต้องออกแบบเสื้อผ้าเท่านั้น ยังต้องออกแบบเครื่องประดับอัญมณีทั้งเซ็ตอีกด้วย แถมมีเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น หม่ามี๊จะทำได้ไหม?”

“หม่ามี๊เต็มใจทำไหม?”ขวัญข้าวพูดถามขึ้น

“……”แชมป์นิ่งเงียบ

ภีมพลไม่ได้รีบกลับมา แล้วเขาก็ไม่ได้ไปบริษัทเหมือนกัน แต่ให้คนขับรถมาจอดรถอยู่ริมทะเลสาบแทน เขาลงจากรถมายืนอยู่ริมทะเลสาบ รับลมทะเลสาบ

ช่วงเวลาบ่ายสาม

ลัมโบร์กินี่ขับเข้ามาในลานบ้านเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า คนขับรถเปิดประตูรถให้กับภีมพล

หลังจากที่เขาลงจากรถก็เข้าไปในห้องโถงอย่างสงบเยือกเย็น พ่อบ้านปวิธรู้สึกได้ถึงความกดดันอันแรงกล้า“สวัสดีครับคุณภีม”

“แชมป์ล่ะ?”

“คุณชายแชมป์อยู่ชั้นบนครับ”

ภีมพลก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน เขามาถึงประตูของห้องสนุกเกอร์ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ป้าโสนพาแชมป์กับขวัญข้าวมาเล่นสนุกเกอร์ เหล่าเด็กน้อยเล่นอย่างสนุกสุดเหวี่ยงมาก ตอนที่เห็นภีมพล ป้าโสนก็รีบกล่าวทักทายทันที“คุณภีมกลับมาแล้วเหรอคะ?”

แชมป์กับขวัญข้าวหันมองไป“ป่าปี๊！รีบมาเล่นสนุกเกอร์ด้วยกันสิ！”

“แชมป์มานี่หน่อย”ภีมพลสายตามองจับจ้องที่เขา ไร้ซึ่งความอบอุ่นเหมือนแต่ก่อน

ขวัญข้าวหันมองไปหาพี่ชายด้วยความเป็นห่วง แชมป์เดินตรงไปที่ประตูอย่างยิ้มแย้ม“ป่าปี๊”

ภีมพลหันตัวก้าวเดินตรงไปยังห้องหนังสือ

แชมป์ตามอยู่ข้างหลังของเขา…….ภายในใจเริ่มตื่นตระหนกกระวนกระวาย

ขวัญข้าวไล่ตามไปตรงประตู รีบโทรศัพท์ไปหานภาลัยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ“หม่ามี๊ อยู่ที่ไหน?”

ไม่นาน นภาลัยที่กำลังเพลิดเพลินเชยชมอยู่กับวิวทิวทัศน์กลางลานบ้านบนชั้นบนสุดก็ลงมาเรียบร้อยแล้ว เธอพาขวัญข้าวมาแนบหูฟังเสียงอยู่ข้างนอกห้องหนังสือ……

“แชมป์！ลูกทำอะไรลูกเองก็รู้ดีอยู่แกใจใช่ไหม?”ภีมพลพูดถามขึ้นมาอย่างเย็นชา

แชมป์พูดตอบกลับด้วยท่าทางน่าสงสาร“ป่าปี๊ อย่าโกรธไปเลยนะฮะ”

“แล้วลูกทำอะไรที่ทำให้พ่อโกรธล่ะ?”

“ป่าปี๊……”

“นึกว่าพ่อตามใจลูก ยอมลูก แล้วลูกจะทำอะไรล้ำเส้นแบบนี้ได้เหรอ?”โทนเสียงของเขาเบาสบาย แรงกดขี่ข่มเหงน่าเกรงขามของเขาทำให้ไม่อาจเพิกเฉยได้

นภาลัยที่อยู่ข้างนอกพอได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ เป็นเพราะว่าพวกลูกๆเป็นคนกลางเชื่อมระหว่างเขากับเธอ เขาก็เลยโมโหใส่ลูกเนี่ยนะ?

นภาลัยผลักประตูออก“คุณจะตะคอกใส่ลูกทำไม?！”