เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 560

“เปล่าครับ” ภีมพลไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเธออย่างไรดี เขาหันสายตาไปมองที่ห้องรับแขก ผ่านหน้าต่างกระจกสูงแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของนายหญิงน้อย

“มาครับๆ คุณแม่ขึ้นรถไปก่อน！”เขาฝืนลากคุณแม่มาที่เบื้องหน้าของรถลิมูซีน ลินคอล์น สเตรทช์ เปิดประตูและยัดเธอเข้าไปด้านใน “ผ้าไหม！ขึ้นรถ！”

ผ้าไหมที่ยืนอยู่หน้าประตูก็รีบวิ่งเข้ามา “คุณภีม” เอ่ยทักทายอย่างกระวนกระวาย

“ตามคุณนายนิตย์กลับไป เฝ้าเธอไว้ อย่าให้เธอกลับมา！”ภีมพลออกคำสั่ง

ผ้าไหมขึ้นรถไปแล้ว ภีมพลจึงปิดประตูให้พวกเขา แล้วกล่าวกับคนขับว่า “พาคุณนายนิตย์กลับไปที่รีพัลส์เบย์ วิลล่า”

คะนึงนิตย์เองก็ไม่ได้ดิ้นรนขัดขืนที่จะลงมา อย่างไรเรื่องนี้ทั้งหมดเขาก็ต้องจัดการด้วยตนเองอยู่ดี ยังดีที่เขายังเอาคำบางคำเก็บมาใส่ใจอยู่บ้าง

มองดูรถลิมูซีน ลินคอล์น สเตรทช์ที่ขับออกไปแล้ว ใบหน้าของภีมพลก็เผยความหนักแน่นและจริงจัง เขาหันหลังเดินกลับไปที่ห้องรับแขก

ในขณะนี้ แชมป์และขวัญข้าวยังคงนั่งอยู่บนบันได คนหนึ่งพิงผนังและอีกคนหนึ่งพิงราวบันได

เด็กน้อยทั้งสองมองไปที่บิดาของพวกเขาที่กำลังเดินเข้ามาในห้องรับแขกโดยไม่พูดอะไรสักคำ สังเกตสีหน้าและสอดส่องเข้าไปในหัวใจของเขา

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ คุณภีม” เหล่าคนรับใช้ทำความเคารพอย่างนอบน้อม

ภีมพลเดินตรงมาที่บันได

สายตาระหว่างพ่อและลูกชายลูกสาวประสานกัน และเมื่อภีมพลเดินมาตรงหน้าพวกเขา เด็ก ๆ กลับเหยียดขาออกและหยุดเขาเอาไว้

ฝีเท้าของภีมพลนิ่งอยู่กับที่ สายตาของเขามองลงไปที่เด็ก ๆ

แชมป์เงยสายตาขึ้นมอง “ประธานภีม ครั้งนี้คุณทำไม่ถูกนะ！ผู้ชายที่แต่งงานแล้วจะเข้าไปห้องผู้หญิงมั่วซั่วได้ยังไง？”

ขวัญข้าวเอ่ยเสริมอีกประโยค “แถมยังไปนั่งบนเตียงเธออีก！ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคุณนภาถึงได้ไม่พอใจ”

ภีมพลถอนหายใจเบาๆ พลางก้มลงจูงมือเด็ก ๆ “ไปกันเถอะ” ภีมพลดึงพวกเขาขึ้นไปชั้นบน “แล้วก็นะ พวกลูกต้องช่วยพ่อ จะมานั่งเฉย ๆ ไม่ได้”

“จะให้ช่วยยังไงล่ะ？แม่โกรธจริงๆ แล้วด้วย”

“เมียตัวเองก็ง้อเองเหอะ！”