สถานการณ์เงียบลงทันที และทุกสายตาจับจ้องไปที่แผ่นหลังของเขา
เทียนเป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขาตะโกนเรียก “ลูกพี่ ตอนนี้จะไปเล่นเกมอะไรล่ะพี่?ดื่มเหล้าก่อนสิ!”
“ใช่ครับ ลูกพี่!เกมเอาไว้เล่นตอนไหนก็ได้?ทำไมต้องไปเล่นตอนนี้ด้วย?”
เขาไม่ได้ตอบ แผ่นหลังนั้นหายไปที่หน้าประตู
เหล่าสมาชิกในทีมไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก ในสายตาของเขมินทราฉายแววเศร้า มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าทำไม ไวศิษฎ์ยังคงเกลียดเธอ
“พี่เขม์ พี่อยากไปใส่ใจเลยครับ ลูกพี่ของพวกเราเขาก็นิสัยแปลกประหลาดแบบนี้แหละ พี่เองก็น่าจะรู้”
“ให้พวกเราต้อนรับพี่ก็ไม่ต่างกันหรอกเนาะ มาๆ ดื่มสักแก้วเถอะครับ”
ริมฝีปากของเขมินทราฉายรอยยิ้ม แต่ในใจกลับรู้สึกแย่มาก เธอรับแก้วไวน์เอาไว้แล้วกระดกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
เนื่องจากไวศิษฎ์ไปแล้ว ดังนั้นเขมินทราจึงไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เธอวางแก้วลงลุกขึ้นและบอกลาสมาชิกในทีมจากนั้นก็จากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
ใครจะรู้ว่าเธอผิดหวังแค่ไหน?
ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน ในหัวใจของเขมินทรารู้สึกประหลาด เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เขากลับยังคงเกลียดเธอ?
เช้าวันรุ่งขึ้น
ไวศิษฎ์ตื่นเช้ามาก แต่เหล่าสมาชิกในทีมยังไม่ตื่น ดังนั้นเขาจึงเดินเบาๆลงไปข้างล่าง
“คุณชายศิษฎ์……” พี่กุ้งแปลกใจเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงตื่นเช้าขนาดนี้ล่ะคะ?” ชั้นล่างในห้องโถงยังไม่ได้เปิดไฟ
ไวศิษฎ์ก็เพิ่งเห็นพี่กุ้งเดี๋ยวนี้เอง เขาชะงักฝีเท้า “อรุณสวัสดิ์”
“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอคะ?” เธอเห็นว่าเขาพาดเสื้อคลุมไว้ในอ้อมแขน และอากาศข้างนอกก็เย็นเล็กน้อย
“อืม จะไปข้างนอก”
เขาไม่ได้บอกว่าจะไปไหน เธอเองก็ไม่ได้ถาม
ผ่านไปสักครู่หนึ่ง ไวศิษฎ์ก้าวฝีเท้าไปข้างหน้าอีกครั้ง พี่กุ้งกลับยังคงเอ่ยถาม “แล้วคุณจะกลับมาทานอาหารเช้าหรือเปล่าคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก