เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 590

“นุชว์ วันนี้คุณภีมมาหรือยัง?” ญาณีเข้าประเด็นหลักโดยตรง

นุชวรายังไม่ได้ไปห้องประธาน “ฉันไม่รู้ค่ะ ฉันเพิ่งมา”

“งั้นเธอช่วยฉันดูหน่อยเร็วเข้า” ญาณีพูด “ถ้าเขาตั้งใจมาบริษัทวันนี้ เวลานี้ต้องมาถึงแล้ว”

ทำงานกับภีมพลมาหลายปี เข้าใจเกี่ยวกับเขาอย่างแน่นอน

นุชวราลังเลสักพัก “ได้ค่ะ คุณรอสักครู่” เธอวางโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นเดินออกไป

แค่ไปดูเท่านั้น จริงๆ แล้วนี่ก็ไม่ใช่ความลับบริษัทอะไร นุชวราปลอบตัวเอง ก็ช่วยดูให้เธอหน่อยแล้วกัน

ที่จริงด้วยระดับตำแหน่งของนุชวรา เข้าไม่ถึงความลับบริษัทหรอก

แต่เธอเป็นคนที่มีความคิดถูกต้อง คิดว่าพี่ญาณีไปทำงานที่R-Alanแล้ว ตัวเองก็ไม่ควรพูดคุยกับเธอมากนัก

ในห้องทำงานประธาน ก็ไม่เห็นร่างคุณภีมเลย

นุชวรากลับมาที่ห้องรองประธาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากโต๊ะ “พี่ญาณี คุณภีมไม่มาค่ะ”

ญาณีฟังออกถึงความไม่เต็มใจเล็กน้อยในน้ำเสียงเธอ “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากวางสายไป ญาณีก็ตกอยู่ในห้วงความคิด เธอกำลังเดาโลกภายในใจนุชวราอยู่

แต่ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องทำงานข้างๆ

ชัยเดชพุงใหญ่สวมชุดสูทรองเท้าหนัง ผมร่วงเล็กน้อยดูแล้วเป็นผู้ชายที่ไม่ดูแลตัวเอง นั่งเก้าอี้ทำงาน หันหลังให้ประตู ระหว่างนิ้วคีบซิการ์แท่งหนึ่ง

“ภีมพลยังไม่ไปบริษัทค่ะ” ญาณีเข้าประตูมาแล้วก็บอกข้อมูลนี้กับเขา

พอชัยเดชหันตัวมา ปากก็พ่นควันกลมๆ ออกมา ดวงตาหนักอึ้งเล็กน้อย “งั้นที่เธอรู้จักเขามา เรายักยอกเอาของเขาไป ตอนนี้เขาน่าจะทำอะไรอยู่?”

ที่จริงญาณีก็เคยคิดหลายความเป็นไปได้ เมื่อเธอคิดคำตอบไม่ออก เธอพลันพบว่าจริงๆ แล้วตัวเองไม่ได้รู้จักภีมพลเลย

เห็นเธอไม่ตอบ ชัยเดชก็เดาอีก “เธอคิดว่าภีมพลเห็นข่าวหรือยัง?”

ญาณีก็ยืนยันไม่ได้เช่นกัน แต่นภาลัยก็ไม่อยู่ พวกเขาสองคนไปทำอะไรนะ?

ทำงานนอกสถานที่เหรอ?

เที่ยว?

ทางแอฟริกาใต้ยกเลิกการจัดหาเพชรดิบให้พวกเขาไปแล้ว ว่ากันว่าตามหาเพชรที่ถูกใจมาสามปี

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาคงไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวหรอกมั้ง?

และโครงการนี้คือโครงการที่ภีมพลใส่ใจมาโดยตลอด

“ไม่ว่าเขาจะเห็นหรือยัง” น้ำเสียงญาณีเยือกเย็นเล็กน้อย “สำหรับสงครามเครื่องประดับครั้งนี้ เราจะมุ่งมั่นเอาชนะให้ได้”

“ฮ่าๆๆๆ!” ชัยเดชดีใจมาก “ใช่ มุ่งมั่นเอาชนะให้ได้!” เขามองสำรวจญาณีอย่างปลื้มใจ เธอในวันนี้สวมชุดได้สะดุดตามาก ชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน กระโปรงสั้นเท่าต้นขา พอดีตัวและเหมาะสม

วันนี้ญาณีก็ทำงานล่วงเวลาอีก

ชัยเดชก็อยู่ต่อเช่นกัน กุมภ์อยู่เป็นเพื่อนเขา ครั้งนี้ไม่ได้ถามอะไรอีก ความคิดของผู้ชายน่ะ บางครั้งก็รู้อยู่แก่ใจ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ยามราตรีใกล้เข้ามา……

ณ R-Alan กรุ๊ป ในห้องทำงานรองประธานที่สว่างไสว ตกแต่งอย่างเรียกได้ว่าพิถีพิถัน

ญาณีได้ยินเสียงฝีเท้า กำลังวาดภาพร่างออกแบบอยู่ล่ะ เธอเงยหน้าขึ้นเห็นชัยเดชหิ้วถุงเข้ามา ก็ตะลึงเล็กน้อย สายตามองที่ถุง

“เธอหิวไหม?” เขาสอบถาม วางถุงบนโต๊ะเธอ “ฉันเอาอาหารมื้อดึกมาให้เธอ”

“ไม่หิวค่ะ” ญาณีรีบเก็บโต๊ะอย่างรวดเร็ว หยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น “ฉันเลิกงานก่อนนะคะ”

ไม่รอให้ชัยเดชเปิดกล่องอาหาร ญาณีก็ย่ำส้นสูงเดินออกมาจากห้องทำงานโดยไม่หันศีรษะกลับไป มองประตูที่ว่างเปล่า ชัยเดชตะลึงไปไม่กี่วินาที คิ้วขมวดเบาๆ ไม่ได้สติกลับมาด้วยซ้ำ

นี่เธอ……จงใจหลบหน้าเขาเหรอ?